Σήμερον εισάγεται

Δημιουργηθηκε στις Τετάρτη, 20 Νοεμβρίου 2013

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 22.38

Του Αρχιμ. Δαμασκηνού Λιονάκη Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Μητροπόλεως Κυδωνίας και Αποκορώνου

«Ὡς τριετίζουσα δάμαλις» καί «ὡς θεόδεκτον θῦμα» ἡ ταπεινή Κόρη τῆς Ναζαρέτ «σήμερον εἰσάγεται ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου»· «ἡ τῶν Ἁγίων Ἁγία» «προσάγεται τῷ Ναῷ» «τοῦ ἀνατραφῆναι εἰς τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων ὡς ἡγιασμένη»!

Προσφέρεται στόν Θεό ἀπό τό εὐλογημένο ζεῦγος τῶν Θεοπατόρων, τούς Ἁγίους Ἰωακείμ καί Ἄννα, καί μέ πόθο ἀφιερώνεται στήν ἀγάπη Του.

Ὁ ἔμψυχος ναός «τοῦ πάντων Βασιλέως» εἰσάγεται στόν θεοδόχο Ναό, προπορευομένων «λαμπαδηφόρων παρθένων», καί εὐλογεῖται ἀπό τόν Ἀρχιερέα Ζαχαρία.

Τά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου ἀποτελοῦν «τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τὸ προοίμιον». Ἡ ὑμνολογία τῆς Ἑορτῆς κυριαρχεῖται ἀπό χαρά καί ἔκπληξη «ἐπὶ τὰ λίαν παράδοξα μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν».

Μᾶς πληροφορεῖ ὁ ἱερός ὑμνωδός ὅτι «τὰ τῶν Ἁγίων Ἅγια ἀγάλλονται καὶ ὁ χορὸς τῶν Ἀγγέλων μυστικῶς πανηγυρίζει».

Ἡ εἴσοδος τῆς Παρθένου στά Ἅγια τῶν Ἁγίων γίνεται «παραδόξως» καί «ἐν δόξῃ»· ἐκπλήσσει τούς Ἀγγέλους καί προμηνύει τήν καθοριστική συμβολή τῆς ταπεινῆς Κόρης στό σωτηριῶδες σχέδιο τοῦ Θεοῦ.

Συνοπτικῶς μᾶς πληροφορεῖ ὁ ὑμνογράφος καί γιά τήν ἐντός τοῦ Ναοῦ ζωή τῆς Παναγίας μας: «Λαμβάνουσα τροφὴν τὴν οὐράνιον προέκοπτε σοφίᾳ καὶ χάριτι».

Ἐπί δώδεκα ὁλόκληρα ἔτη ἡ Παρθένος Μαρία κατοικεῖ στά Ἅγια τῶν Ἁγίων, τρέφεται «ἐπουρανίῳ ἄρτῳ» καί μετέχει θείων καταστάσεων.

Ὁ «νοῦς τῆς σαρκὸς ἡμῶν» ἀδυνατεῖ νά συλλάβει τό μεγαλεῖο τῆς ζωῆς τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐντός τοῦ Ναοῦ, τίς ἀναβάσεις τοῦ πνεύματός της, τήν πορεία της «ἀπὸ δόξης εἰς δόξαν».

«Αὐτά εἶναι τοῦ Θεοῦ πράγματα», εἶπε κάποτε ὁ μακαριστός π. Ἰάκωβος Τσαλίκης, ὁ ὁποῖος ἔφυγε γιά τόν Οὐρανό τήν ἡμέρα τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου, θέλοντας νά χαρακτηρίσει κάποιο θαυμαστό καί θεῖο γεγονός.

Αὐτή ἡ φράση, νομίζουμε, ταιριάζει στήν πλήρη χάριτος βιοτή τῆς Κεχαριτωμένης. «Αὐτά εἶναι τοῦ Θεοῦ πράγματα»…

Μέ πνεῦμα, λοιπόν, ταπεινό καί ἀπερίεργο ἄς προσκυνοῦμε τά μεγαλεῖα τῆς Ἀειπαρθένου!

Ἡ Παναγία μας εἶναι τό πρότυπο μητέρων καί μοναζουσῶν, τό καταφύγιο τῶν πολεμουμένων καί ἡ ἐγγυήτρια τῶν μετανοούντων, ὅσων μέ πόνο συναισθάνονται τήν ἁμαρτωλότητά τους καί μέ ἐλπίδα σπεύδουν στό φερέσβιο μυστήριο τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως.

Οἱ ταπεινοί τοῦτοι καί ἀδέξιοι ψελλισμοί μας δέν ἔχουν, τό γνωρίζουμε, νά προσθέσουν δόξα στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ἡ ὁποία «ὑπερδεδοξασμένη ὑπάρχει»!

Ἔχουν, ἀντιθέτως, νά ὠφεληθοῦν οἱ ψυχές μας ἀπό τήν ταπεινή ἀναφορά στόν ἀμόλυντο καί ἀφιερωμένο στόν Θεό βίο τῆς Ἀειπαρθένου, στήν εὐλαβῆ στάση της καί τήν ἀδιάλειπτη προσευχή της, στίς ἀμέτρητες γονυκλισίες της, τήν πάνσεμνη πολιτεία της καί τίς ἀκοίμητες «πρὸς Κύριον» πρεσβεῖες της.

Πανηγυρίζει σήμερα καί ἡ εὐλογημένη πόλη τῶν Χανίων. Ὁ Μητροπολιτικός Ναός τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου, ἡ ξακουστή «Τριμάρτυρη», μαρτυρεῖ τήν ἀγάπη τῶν πιστῶν Χανιωτῶν πρός τήν Θεομήτορα.

Στά Χανιά νιώθουμε θεοτοκοφρούρητοι καί θεοτοκοσκέπαστοι. Αὐτό ἀποτελεῖ εὐλογία, μά καί εὐθύνη πνευματική, ὑπόμνηση ὅτι ὁ λαμπρός ἑορτασμός πνευματικῶν γεγονότων δέν εἶναι ὀρθό νά ἐξαντλεῖται σέ ρηχές ἐθιμοτυπίες καί ἐκδηλώσεις κοσμικῆς χροιᾶς.

Πανηγυρίζουν καί οἱ Ἔνοπλες Δυνάμεις τῆς χώρας μας, οἱ τόσο εὐεργετημένες ἀπό τήν βοήθεια καί τήν προστασία τῆς Κυρίας Θεοτόκου, καί τιμοῦν «κατὰ χρέος» τήν Μητέρα τοῦ Θεοῦ.

Ἡ Ὑπέρμαχος Στρατηγός ποτέ δέν ἄφησε τό Ἔθνος μας, ποτέ δέν ἐγκατέλειψε τόν στρατό μας. Στά μέτωπα τῶν ἐθνικοαπελευθερωτικῶν ἀγώνων τῶν Ἑλλήνων ἡ παρουσία τῆς Παναγίας ὑπῆρξε πολλές φορές ὀφθαλμοφανής!

Μέ τήν ἐνίσχυση τῆς Μεγαλόχαρης οἱ πρόγονοί μας «ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων».

Ὁ ἡσυχαστικός βίος τῆς Παναγίας μας ἀποτελεῖ κήρυγμα μεγαλόφωνο καί ἔλεγχο μητρικό τῆς θορυβώδους καί πολυπράγμονος ἐποχῆς μας.

Διδάσκει ἡ Θεοτόκος τήν ὠφέλεια τῆς ἤρεμης προσευχῆς καί τῆς προσεκτικῆς αὐτοεξέτασης, τῆς σύμμετρης νηστείας καί ἀγρυπνίας, τῆς φυλακῆς λογισμῶν καί αἰσθήσεων, στοιχείων πού δέν πλεονάζουν στόν καιρό μας…

Ἡ κοινωνία μας, ἄς τό παραδεχθοῦμε, ἄλλες προτεραιότητες ἔχει θέσει! Κυριαρχοῦν δεῖκτες οἰκονομικοί: εὐμάρεια, κερδοφορία, ἀνταγωνισμός.

Ἡ «κουλτούρα τῆς πτώσεως» ὁδηγεῖ τούς ἀνθρώπους σέ βίο ἀκατάστατο, κενό καί ἀνοημάτιστο.

Καθώς ἑορτάζουμε τήν ἀνεπιφύλακτη καί ἀπροϋπόθετη ἀφιέρωση τῆς Παρθένου Μαρίας στόν Κύριο καί τήν ὁλοπρόθυμη ὑποταγή της στό ἅγιο θέλημά Του, ἄς ἀναρωτηθοῦμε: Εἶναι πρότυπό μας ἡ «τετρωμένη ἀγάπης» Παρθένος, ἡ ὁποία ἕνα πόθησε στήν ζωή της, τήν ἕνωση μέ τόν Δημιουργό καί Θεό της;

Θεωροῦμε ὡς ἀφορμή χαρᾶς τό θαῦμα τῆς ἀφιέρωσης ἑνός νέου ἀνθρώπου στόν Θεό;

Μήπως νιώθουμε ἐπιφύλαξη ἤ ἀποστροφή πρός τόν Κλῆρο καί τόν Μοναχισμό;

Οἱ εἰλικρινεῖς ἀπαντήσεις στά παραπάνω ἐρωτήματα μποροῦν νά μᾶς βοηθήσουν, ὥστε «ἐν ἐπιγνώσει» νά ἑορτάσουμε τά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου, νά λάβουμε εὐλογία θεομητορική, νά ἀκολουθήσουμε πορεία πνευματική καί νά πραγματοποιήσουμε τήν εἴσοδό μας στήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.

Ἀμήν.