25 χρόνια από την κοίμηση του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου Α' (ΦΩΤΟ)

Δημιουργηθηκε στις Πέμπτη, 14 Νοεμβρίου 2013

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 21.17

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Νικολάου

Στις 15 Νοεμβρίου του 1988 εκοιμήθη εν ειρήνη στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών όπου νοσηλευόταν ο Αρχιεπίσκοπος πρώην Αθηνών Ιερώνυμος ο Α΄ σε ηλικία 83 ετών.

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Κοτσώνης από μια άσημη οικογένεια ναυτικών αναδείχθηκε μεγάλος και έμεινε στην ιστορία ως ο Αρχιεπίσκοπος των μεγάλων οραματισμών.

Κατόρθωσε μέσα σε εξήμιση χρόνια Αρχιεπισκοπείας (Μάιος 1967 – Δεκέμβριος 1973) να θέσει τη σφραγίδα της αναδιοργανώσεως και ανανεώσεως της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Το έργο του σε όλους τους τομείς παραμένει και συνεχίζεται μέχρι σήμερα, ύστερα από τρεις Αρχιεπισκόπους (Σεραφείμ, Χριστόδουλο, Ιερώνυμο Β΄) γιατί ήταν θεμελιακό, εκκλησιολογικό και ρηξικέλευθο.

Μερικοί τον κατηγορούν επειδή συνεργάσθηκε με την δικτατορία. Εκείνος προς όλους τους πολιτικούς και τους ισχυρούς της ημέρας εφέρετο ως Αρχιεπίσκοπος και όχι ως φερέφωνο κανενός.

Με το κύρος που διέθετε κατόρθωσε να αναδειχθεί  η περίοδος εκείνη ως η μόνη στην ιστορία του Ελληνικού Κράτους που σεβάσθηκε την Εκκλησιαστική περιουσία και την Εκκλησία εν γένει.

Σε όλη του την ζωή ήταν αφοσιωμένος στο Θεό, στην επιστήμη του και στον άνθρωπο.

Περιουσία δεν απέκτησε ποτέ. Ως Αρχιεπίσκοπος δεν έλαβε τα εκ των πολλών μυστηρίων της Αρχιεπισκοπής τυχερά του Αρχιεπισκόπου. Με αυτά συντηρούσε το Νοσοκομείο των Κληρικών.

Τον μισθό του ως εν ενεργεία Αρχιεπίσκοπος και ως πρώην διένειμε σε πτωχές οικογένειες και Ιδρύματα.

Κακία δεν κράτησε για κανέναν από εκείνους που τον εμίσησαν μέχρι θανάτου. Η ζωή του μέχρι τέλους ήταν ζωή ενός γνησίου, ταπεινού και ευλαβούς Χριστιανού Κληρικού.

Απέθανε πτωχός και ετάφη στην ιδιαιτέρα πατρίδα του στα Υστέρνια της Τήνου, άνευ πομπής και επιδείξεως ως ταπεινός Μοναχός, με έξοδα των συγγενών του και των πνευματικών του παιδιών.     

Μετά 25 χρόνια φαίνεται καθαρά η αξία της προσωπικότητός του και του έργου του.

«Δίκαιοι εις τον αιώνα ζώσι»