Ο φίλος ημών κεκοίμηται

Δημιουργηθηκε στις Σάββατο, 05 Οκτωβρίου 2013

του Αρχιμ. Δαμασκηνού Λιονάκη, Πρωτοσυγκέλλου Ι.Μ. Κυδωνίας και Αποκορώνου

«Λύπης πρόξενος» ἡ εἴδηση τῆς ἐκδημίας τοῦ π. Χρυσοστόμου Κατσουλιέρη, τοῦ σεμνοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου Ἁγίου Ὄρους… «Ὁ φίλος ἡμῶν κεκοίμηται»· ὁ ἄνθρωπος μέ τήν εὐρύχωρη καρδιά καί τήν ἀρχοντική παρουσία, ὁ γλυκύς καί εὐπροσήγορος, ὁ συνετός καί ὑπομονετικός, ὁ «Ἀβραάμ τοῦ Ἁγίου Ὄρους».

«Τίς ἐκδιηγήσεται» τόν πλοῦτο τῆς «ἀγαπώσης καρδίας» τοῦ π. Χρυσοστόμου, τήν πνευματική του ἀρχοντιά καί ἠπιότητα, τήν ἀνθρωπιά καί τήν ἁπλότητα, τήν γλυκύτητα καί σοφία τῶν λόγων του... Κατά τήν «ἐν σαρκὶ» ζωή του ὁ μακαριστός ὑπῆρξε στήριγμα, βοηθός καί συμπαραστάτης πολλῶν ψυχῶν, ἀλείπτης πνευματικός καί πατέρας σπλαγχνικός. Ἐπιθυμία του νά οἰκοδομήσει, νά μήν πικράνει, προσβάλει καί ἀδικήσει.

«Ἐν σπλάγχνοις Ἰησοῦ Χριστοῦ» ἔσπευδε νά δικαιολογήσει καί νά σκεπάσει. Δέν ἀδυνατοῦσε νά διακρίνει τό ἄδικο, τήν κακία, τόν πόλεμο. Ἔβλεπε, ἀλλά ἀπό ἀγάπη παρέβλεπε. «Πάντα ἔστεγε» καί «πάντα ὑπέμενε». Πολύ πικράθηκε στήν ζωή του, μά δέν θέλησε νά ἀνταποδώσει «κακὸν ἀντὶ κακοῦ». Συγχωροῦσε καί προχωροῦσε. Ἀμνησικακοῦσε, δέν ἀπαντοῦσε. Ὁ ἄριστος γνώστης τῆς λειτουργικής τάξης εἶχε, φαίνεται, ἄλλο τυπικό ἀπό αὐτό «τοῦ κόσμου τούτου»…

Μέ θαυμασμό καταθέτουμε ὅτι ποτέ δέν εἴδαμε τόν μακαριστό π. Χρυσόστομο στενοχωρημένο, σκυθρωπό καί κατηφῆ! Ἡ καρδιά του Παράδεισος… Τεκμήριο τῆς κατά Θεόν βιοτῆς του ἡ «βαθεῖα καὶ ἀναφαίρετος» εἰρήνη τῆς ψυχῆς του. Δέν κατέκρινε καί δέν κακολογοῦσε, μόνο εὐεργετοῦσε καί εὐλογοῦσε! Σέ ὅλους καί γιά ὅλους εἶχε κάτι καλό νά πεῖ. Ἤθελε ὅλοι νά εἶναι καλά καί «ἐν ἐπιγνώσει» τηροῦσε λεπτές ἰσορροπίες. Δέν θά ἀστοχήσουμε, νομίζω, ἄν ποῦμε ὅτι ὅλους τούς ἀγαποῦσε, ὅλους τούς πονοῦσε καί μέ τρόπο μυστικό τούς οἰκονομοῦσε.

Οἱ συμβουλές τοῦ π. Χρυσοστόμου ὠφέλιμες καί σωστικές, πνευματική τροφή καί τρυφή, «ψυχῆς παραμύθιον». Τά ἄμφιά του ὄμορφα καί καθαρά· ἀντανάκλαση, θαρρεῖς, καί αὐτά τῆς ἀρχοντικῆς καί μεγαλειώδους ψυχῆς του… Ἡ παρουσία του οὐράνια καί ἀγγελική, σεμνοπρεπής, ἱεροπρεπής καί ἐπιβλητική. Τό φρόνημά του ἐκκλησιαστικό. Θεμελιώδης ἀρχή τοῦ μακαριστοῦ ἡ ὑπακοή στήν Ἐκκλησία καί ἡ προσήλωση σέ κάθε θεοπαράδοτο θεσμό. Τιμοῦσε ὅλους τούς Ἐπισκόπους τῆς Ἐκκλησίας, σεβόταν τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο καί ἀγαποῦσε τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη, ἀπό ὑπακοή στόν ὁποῖο ἀνέλαβε τά ἡνία τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου.

Ὁ μακάριος π. Χρυσόστομος, κατά σάρκα συγγενής τῆς μοναχῆς Θεοξένης, Καθηγουμένης τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Χρυσοπηγῆς Χανίων, πολύ ἀγάπησε τόν λαό τῶν Χανίων, ἀλλά καί πολύ ἀγαπήθηκε ἀπό αὐτόν. Ὁ πνευματικός αὐτός σύνδεσμος πρέπει νά θεωρηθεῖ ὡς θεῖο δῶρο καί οὐράνια εὐλογία.

Ἔχω τόν λογισμό ὅτι ἡ ὁσιακῆς βιοτῆς μοναχή Μυρτιδιώτισσα, ἡ προσφάτως κοιμηθεῖσα μητέρα τῶν Σερρῶν, ζήτησε ἀπό τόν Χριστό νά τῆς χαρίσει τόν σεβαστό Γέροντά της καί ὅτι Ἐκεῖνος «ἐκάμφθη» καί ἱκανοποίησε τό αἴτημα τῆς ἀγαθῆς δούλης Του. Αὐτή ἡ σκέψη εἶναι «χαρᾶς πρόξενος» καί ἱκανή νά ἀντισταθμίσει τήν λύπη ἕνεκα τοῦ προσωρινοῦ ἀποχωρισμοῦ.

Ἡ λατρεία πρός τόν Χριστό καί ἡ τιμή πρός τήν Θεοτόκο, ἡ ἀνεξικακία καί ἡ «πρὸς πάντας» ἀγάπη τοῦ μακαριστοῦ π. Χρυσοστόμου ἀποτελοῦν, πιστεύουμε, ὑποθῆκες ζωῆς γιά τά πνευματικά του τέκνα καί τόν πιστό λαό τοῦ Θεοῦ. Εὔχομαι ὅλοι κάποτε νά συναντήσουμε τόν π. Χρυσόστομο «ὅπου ἦχος καθαρὸς ἑορταζόντων». Ὁ Θεός νά δώσει!