Μητροπολίτης Χαρτούμ: ''Η αγάπη... κεκοίμηται''

Δημιουργηθηκε στις Παρασκευή, 04 Οκτωβρίου 2013

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 23.38

Του Σεβ. Μητροπολίτου Χαρτούμ κ. Εμμανουήλ

Πρὶν ἕνα καὶ πλέον χρόνο «τολμήσας» ἔγραψα γιὰ τὸν Γέροντα Χρυσόστομο καταθέτοντας τότε λόγια εὐγνωμοσύνης στὸ πρόσωπό του.

Σήμερα γράφω «δυστυχῶς» καὶ πάλι κάτω ἀπὸ μία ἄλλη σκοπιά.

Ἀπὸ τὴ σκοπιὰ τῆς εἴδησης ποὺ ἀστραπιαῖα ἁπλώθηκε σ᾿ ὅλο τὸν ἐκκλησιαστικὸ κόσμο, ὅτι ὁ Χρυσόστομος ὁ καὶ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς τοῦ Ἐσφιγμένου Μονῆς κεκοίμηται...

Ἔφυγε ὅπως μὲ πληροφόρησαν τὰ δικά του πνευματικὰ παιδιὰ-οἱ ἅγιοι Μοναχοί του- ἔφυγε «σὰν πουλάκι» ἡ ἁγία του ψυχή, πρὸς συνάντησιν Ἐκείνου ποὺ ἀγάπησε καὶ ὑπηρέτησε «ἐξ ὅλης του τῆς καρδίας».

Ὡς ὁ ἐλάχιστος ἐγὼ τολμῶ καὶ πάλι νὰ γράψω, συντετριμμένος καὶ ἀπορφανισμένος, γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ γιὰ κεῖνον ποὺ ἡ καρδιά του ἀγαποῦσε ἄνευ ὅρων καὶ ὁρίων...

Ἔπαψε νὰ χτυπᾶ μιὰ καρδιὰ ποὺ χτυποῦσε στοὺς ἤχους τῆς ἀγάπης, τῆς ἀνεκτικότητας καὶ τῆς ἄμετρης συγχωρητικότητας...

Ἄνθρωπος μιᾶς ἄλλης ἐποχῆς! Μιᾶς ἄλλης γενιᾶς!...

Σπάνιος ἄνθρωπος ἀπὸ τοὺς ἐλάχιστους μέσα στὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο! Ἔτσι ἁπλᾶ θὰ μποροῦσα νὰ πῶ ὅτι τέτοιοι ἄνθρωποι πολὺ δύσκολα ξαναγεννιοῦνται!...

Κι αὐτὸ τὸ χαρακτηριστικὸ ποὺ τὸν ἔκανε νὰ εἶναι σπάνιος ἦταν ἡ οἰκουμενική του ἀγάπη πρὸς πάντας. Αὐτὸς «λοιδορούμενος οὐκ ἀντελοιδώρει» καὶ «διωκόμενος» καὶ «βλασφημούμενος» «οὐκ ἠπείλει».

Πάντα εἰρηνικός, πάντα ἄκακος, πάντα διαλλακτικός. Ἐν ἀκακίᾳ ἐπορεύθη διὰ βίου.

Σηκώνοντας τὸν Σταυρὸ τοῦ Μαρτυρίου σ᾿ αὐτὴν τὴν Ἱστορικὴ καὶ Μαρτυρικὴ Μονὴ τοῦ Ἐσφιγμένου ἀνέμενε καρτερικὰ τὴν ἐπιστροφὴ τῶν πεπλανημένων.

Μοναδικὸ στὰ παγκόσμια χρονικὰ τὸ φαινόμενο τῆς κατάληψης Ἱερᾶς Μονῆς στὴν ὁποία ὁ Γέροντας ὁ καὶ κανονικὸς αὐτῆς Καθηγούμενος οὐδέποτε εἰσῆλθε ἐν αὐτῇ.

Κι᾿ ὅμως αὐτὸς ἀνεχόταν καὶ ἀνέμενε...Ὅμως θέλω νὰ ἐλπίζω ὅτι αὐτὴ ἡ Ἱερὰ Μονὴ καὶ οἱ «κατέχοντες» αὐτὴν κάποτε ἴσως κατανοήσουν ὅτι ἀπώλεσαν τὴν ἅγια εὐκαιρία νὰ ὑποδεχθοῦν στοὺς κόλπους της τὴν εἴσοδο τοῦ «Ἱερέως τοῦ μεγάλου», τοῦ ἀληθινὰ μεγάλου Χρυσοστόμου...

Ἅγιε Γέροντά μου,

Τί πρῶτον καὶ τί δεύτερον νὰ γράψω διὰ Σέ!

Δὲν περιγράφεται μέσα σὲ ἕνα συνοπτικὸ ἀρθρογράφημα ἡ ἀγαπῶσα καρδία Σου. Ἡ ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος ψυχή Σου.

Ἐσὺ δὲν ἤσουν «τῶν λόγων ἄνθρωπος». Ἤσουν τῶν ἔργων· ἢ μᾶλλον πρῶτα ἔπραττες καὶ μετὰ ὁμιλοῦσες.

Πολλοὶ γνήσιοι ἀδελφοὶ καὶ ὄχι «ψευδάδελφοι» μὲ πῆραν τηλέφωνο γιὰ νὰ μὲ συλλυπηθοῦν σήμερα τὴν ἅγια μέρα τῆς κοίμησής Σου.

Μὲ πῆραν καὶ τὰ παιδιὰ τῆς ἀδελφῆς μου, ἐνθυμούμενα ὅτι μιὰ πρωτοχρονιὰ τοὺς εἶχα προσφέρει δῶρα τῆς δικῆς Σου προσφορᾶς Ἅγιέ μου Γέροντα, τὰ ὁποῖα μέχρι ποὺ μεγάλωσαν, πίστευαν ὅτι ὁ Ἅγιος τοῦ Χριστοῦ Βασίλειος τοὺς τά ᾿χε δώσει.

Καλέ μου Γέροντα,

Δὲν θέλω νὰ γράψω περισσότερα γιατὶ ἴσως κάποιοι ἐνοχληθοῦν ἀπ᾿ αὐτά...

Θέλω νὰ κλάψω «βουβά», ἔτσι μοῦ ᾿χες πῆ καὶ Σὺ τότε, σὰν ἐκοιμήθη αὐτὴ ποὺ μ᾿ ἔφερε στὸν κόσμο, ἡ ἁγία μου Μάνα.

Μοῦ ᾿χες πῆ τότε Γέροντα: «Πουλάκι μου, κλάψε βουβά!... Καὶ κείνη θὰ στέλνη τὶς εὐχές της...».

Συγχώρα με Γέροντα ποὺ δὲ θὰ μπορέσω νά ᾿μαι κοντά Σου τὴν ἅγια ὥρα τῆς ἐξοδίου Ἀκολουθίας Σου.

Λόγοι ἀνεξάρτητοι ἀπὸ τὴ θέλησή μου μὲ ἀναγκάζουν νὰ πράξω ἔτσι...Ἐσὺ ξέρεις!... Ἐσὺ ἀκόμη καὶ τώρα κατανοεῖς καὶ συγχωρεῖς.

Συχώρα με Γέροντα γιὰ «ὅσα σοι ἔθλιψα» ἐν τῇ ζωῇ μου... Βάζω μετάνοια καὶ Σοῦ φιλῶ τὸ χέρι.

Τὸ χέρι αὐτὸ ποὺ σκούπισε κάποτε τὶς ἁμαρτίες μου καὶ κατηύθυνε τὰ διαβήματά μου...

Ὁ Παράδεισος τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ νά ᾿ναι ἀνοικτὸς γιὰ Σένα, Γέροντα.

Ἡ ἀγάπη Σου ἂς κατευθύνη τὰ διαβήματα τῶν πνευματικῶν Σου παιδιῶν, τοῦ π. Γαβριήλ, τοῦ π. Βαρθολομαίου, τοῦ π. Ἐφραίμ, τοῦ π. Ἰωακείμ, καὶ ὅλων τῶν ὑπολοίπων τῆς ἁγίας Ἀδελφότητάς Σου, Γέροντα.

Καὶ κάτι ὡς ἐπίλογο αὐτῶν ποὺ βγαίνουν ἀπὸ καρδιᾶς τούτη τὴν ὥρα.

«Ἡ ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον» λέει ὁ Μέγας Παῦλος.

Καὶ ἡ δική Σου ἀγάπη, ἡ τόσο δυνατὴ καὶ μεγάλη, ἡ τόσο καθαρὴ καὶ γνήσια, ἡ τόσο ἀνυπόκριτη καὶ ἀφτιασίδωτη, αὐτὴ θὰ καλύψη «πᾶν ἁμάρτημα» καὶ σίγουρα θὰ εἰσάγη τὴν Ἁγία Σου ψυχὴ στοὺς κόλπους Αὐτοῦ ποὺ «ἄμετρον» ἔχει τὸ ἔλεος.

Ἔγραψα ταῦτα γιὰ τοὺς ὀλίγους καὶ γι᾿ αὐτοὺς ποὺ ἀγωνίζονται ν᾿ ἀγαποῦν καὶ πιστεύουν στὴν ἀγάπη!...

Αἰώνια νά ᾿ναι ἡ μνήμη Σου μέσα στὴν αἰώνια Μνήμη τοῦ Θεοῦ. Εὐλογημενε, Ἅγιέ μου Γέροντα Χρυσόστομε.

Ἡ ἀγάπη Σου νά ᾿ναι μαζί μας «νῦν καὶ ἀεὶ» στὶς τρικυμίες τῆς ζωῆς μας.

Ὅταν δὲ τὰ τῆς κακίας ρεύματα, ὡς κύματα ἔρχονται νὰ κατακλύσουν τὴ ζωή μας, Ἐσένα θὰ ἐνθυμοῦμαι, καλέ μου Γέροντα, ποὺ ὅλη σου ἡ ζωὴ ἦταν ἀγάπη.

Ἀνέπνεες ἐν ἀγάπῃ καὶ ἡ τελευταία Σου πνοὴ ἦταν ἐκπνοὴ ἀγάπης...

Μὴ παύσης δεόμενος ὑπὲρ πάντων ἡμῶν τῶν πορευομένων ἐν γῇ ἀλλοτρίᾳ καὶ ἐν «ταῖς ζάλαις τοῦ βίου...».

Ἀγάπης ἀντίδωρον, στὸν Γέροντα τῆς ἀγάπης.

ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ!