Το ευλαβές όραμα του Μακαριστού Ιερισσού Νικοδήμου έγινε πραγματικότητα

Δημιουργηθηκε στις Σάββατο, 28 Σεπτεμβρίου 2013

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 17.50

Γράφει για την Romfea.gr, Άγγελος Πάκλαρας, Θεολόγος

Ο αείμνηστος Μητροπολίτης Ιερισσού Κυρός Νικόδημος (1981-2012) ευθύς άμα τη ενθρονίσει του εν Αρναία, ενδιαφέρθη διά την ίδρυσιν νέων ενοριών δι’ ανεγέρσεως Ιερών Ναών, προς τιμήν των τοπικών Αγίων της Μητροπόλεως του.

Πρώτο μέλημα του από την στιγμήν που επισκέφθη την ενορίαν του Αγ. Γεωργίου Ζαγκλιβερίου και πληροφορηθείς τον βίον και το μαρτύριον της τοπικής Αγίας Ακυλίνης ήτο η ανέγερσις ενός Ναού και η ίδρυσις ενορίας προς τιμήν της.

Τοιουτοτρόπως με ενέργειες του Μακαριστού Ιεράρχου ιδρύθηκε με προεδρικό διάταγμα η δεύτερη ενορία του Ζαγκλιβερίου, της Αγίας Νεομάρτυρος Ακυλίνης.

Κατόπιν τούτου ανέθεσεν εις τον ευλαβήν λευίτην π. Αναστάσιον Θεολόγου, εφημέριον Ζαγκλιβερίου, να αναλάβει την προσπάθειαν της ανοικοδομήσεως Ι. Ναού με την ευχήν και την ευλογίαν του, αλλά και την άμεσην συμπαράστασίν του, αφού ο ίδιος ο Μακαριστός Μητροπολίτης Νικόδημος ερχόταν και επέβλεπεν το όλον εγχείρημα ανά τακτά χρονικά διαστήματα.

Όπως δε χαρακτηριστικά είπεν ο αείμνηστος Ιερισσού "ο υπό ανέγερσιν Ναός θα είναι μνημείο ευσεβείας των κατοίκων του Ζαγκλιβερίου και της περιφερείας του". (π. Αναστασίου Θεολόγου, "Αγ. Ακυλίνα η Ζαγκλιβερινή", Ζαγκλιβέρι 1984, σελ. 8).

Με την χάριν και την ευλογίαν του Θεού και του Μακαριστού Ιεράρχου ετέθη ο θεμέλιος λίθος στις 27 Σεπτεμβρίου 1984, υπό του αειμνήστου Ιερισσού Νικοδήμου.

Ο Ιερός Ναός τρία έτη μετά ελειτούργησε ως υπόγειος, ενώ ευδοκία Θεού και της Αγίας εκατορθώθη να ανεγερθεί υπέρλαμπρος Ναός πάλιν με την προσωπικήν μέριμναν του Μητροπολίτου και του π. Αναστασίου.

Έγιναν δε τα εγκαίνια μετά πάσης επισημότητος στις 27 Σεπτεμβρίου 1994, πλειάδος Αρχιερέων.

Εις τον δε πανηγυρικόν εσπερινόν των εγκαινίων εχοροστάτησε ο τότε Σάμου και Ικαρίας Παντελεήμων (Μπαρδάκος), ο οποίος είχε υπηρετήσει ως εφημέριος εις την Ι.Μ. Ιερισσού, την δε επαύριον εγένετο η τελετή των εγκαινίων και η πανηγυρική αρχιερατική Θ. Λειτουργία, προεξάρχοντος του Ιερισσού Νικοδήμου και οκτώ ετέρων αρχιερέων.

Ο Άγιος Πρωτοσύγκελος της Ι. Μ. Ιερισσού, π. Χρυσόστομος Μαϊδώνης τη σεπτή ευλογία του Μητροπολίτου Ιερισσού Νικοδήμου, επροσπάθησε και κατόρθωσε με την αγαστήν συνεργασίαν του αειμνήστου π. Αναστασίου να καταστεί η νέα ενορία πανελλήνιον προσκύνημα εις όλην την Μακεδονίαν, να συρρέουν δε πλήθη ευλαβών προσκυνητών διά να λάβουν την ευλογίαν και την χάριν της Αγίας.

Επεσκέπτετο δε ο ίδιος ο π. Χρυσόστομος πολύ συχνά την νέαν ενορίαν, λειτουργούσε, εκήρυττε και αρθρογραφούσε διά την Αγίαν, τον βίον, το μαρτύριον της και την υψίστην σημασίαν της ανεγέρσεως του Ιερού Ναού της, ιδρύοντας παραλλήλως και τον Σύνδεσμον Νέων της Ι. Μητροπόλεως, "Αγία Ακυλίνα".

Διακαής και διά βίου πόθος και ευλαβές όραμα του μακαριστού Ιεράρχου Νικοδήμου ήτο να ευρεθεί το ιερό λείψανον της Αγίας Ακυλίνης. Τον διακαή αυτόν πόθον του επί τριάκοντα ολόκληρα έτη τον εξέφραζεν τόσον ιδιωτικώς διά της εντόνου αγωνίας του, των διαπύρων δακρύων και της ενδομύχου προσευχής του προς την Αγίαν διά την φανέρωσιν της, όσον και δημοσίως, εις τις κατ’ έτος πανηγύρεις της μνήμης της Αγίας Ακυλίνης αλλά και εις την Όσσαν, εις το πρώτον Αρχιερατικόν Συλλείτουργον μετά την ανεύρεσιν των λειψάνων της Αγίας Κυράννης (25-9-2011).

Και η Αγία Ακυλίνα είδε τον εγκάρδιον πόθον, ήκουσεν την ολόψυχον προσευχήν και πολυχρόνιον δέησιν του αγαθού και ταπεινού Ιεράρχου και εξεπλήρωσεν το ιερόν αυτού αίτημα, ανταποκρινόμενη εις την αγάπην και την ευλάβειαν του προς το σεπτόν πρόσωπον της.

Ευδόκησεν να αποκαλυφθεί επί της αρχιερατείας του, ολίγους μήνες πριν από την κοίμησίν του, διά να τον χαροποιήσει, να τον παραμυθήσει, να τον στηρίξει και να τον ενδυναμώσει εις την φοβεράν δοκιμασίαν του σταυρού της ασθενείας του, με τον ακόλουθον θαυματουργικόν τρόπον (όπως περιγράφεται εις τον "Χρονικόν της ευρέσεως των Ιερών Λειψάνων της Αγίας Ακυλίνης" Όσσα Λαγκαδά 2012 του Σεβ. Μητροπολίτου Λαγκαδά κ. Ιωάννου).

Μετά το πέρας δηλαδή των εορτίων εκδηλώσεων προς τιμήν της Αγίας Κυράνης, τον Οκτώβριο του 2011, ο εκεί παρευρισκόμενος μακαριστός Ιεράρχης διακατεχόμενος υπό της ιεράς αγωνίας του διά την φανέρωσιν της Αγίας παρεκάλεσε τον ασχοληθέντα με την ζωήν των Νεομαρτύρων και την ταφήν των Ι. αυτών Λειψάνων, οσιολογιώτατον Μοναχόν π. Μάξιμον Ιβηρίτην, να προβεί εις ενεργείας διά την ανεύρεσιν των Ι. Λειψάνων της Αγίας Ακυλίνης.

Πράγματι ο π. Μάξιμος σε συνεργασίαν με τον Πρωτοσύγκελον της Μητροπόλεως π. Χρυσόστομον Μαϊδώνην, μετέβησαν εις το Ζαγκλιβέριον δι’ επισταμένην έρευναν μετά των οικείων ιερέων και ευλαβών κατοίκων του.

Εκεί μία ευλαβής Γερόντισσα διαμένουσα πλησίον της οικίας της Αγ. Ακυλίνης τους παρέδωσεν έναν Συνέκδημον εις τον οποίον αναγράφεται "Σεπτεμ. τη 27 του μηνός είναι ει αγεία αγγηλήνας".

Το όνομα "Αγγελίνα" της Αγίας Ακυλίνης  συνδέεται θαυμαστώς με το ενύπνιον μιας ευλαβούς γυναικός εκ της Ορμύλιας Χαλκιδικής, εις την οποίαν ενεφανίσθη η Αγία Κυράννα και της είπεν ότι "δεν είμαι μόνη μου εδώ, είναι μαζί μου και η φίλη μου Αγγελίνα".

Ας σημειωθεί ότι εις την πανήγυριν της Αγ. Ακυλίνης, Σεπτέμβριον του 2011, ο Μακαριστός Ιερισσού έδωσεν ευλογίαν εις τον Άγιον Λαγκαδά εικόναν εις την οποίαν παρουσιάζονται μαζί οι δύο Αγίες Κυράννα και Ακυλίνα, αντίγραφον της παλαιάς εικόνος του Ι. Ν. Αγ. Γεωργίου Ζαγκλιβερίου του 1913.

Τα γεγονότα αυτά φανερώνουν ότι οι δύο Αγίες, ήταν φίλες και ότι η Αγία Ακυλίνα παλαιότερα ονομαζόταν Αγγελίνα, όπως ανέφερεν ο αείμνηστος π. Αναστάσιος Θεολόγου.

Εις τον αυτόν ενύπνιον -  αλλά και άλλης κυρίας εκ Θεσσαλονίκης – η Αγία Αγγελίνα παρουσίασε το μαρτύριόν της και απεκάλυψεν τον τόπον της ταφής της έξω από τον Ιερόν Ναόν των Αγ. Ταξιαρχών της Όσσης, ενώ ταυτοχρόνως την προέτρεψεν να διαβάσει τον παρακλητικόν κανόναν του Αγίου Παρθενίου (προστάτου των καρκινοπαθών) "διότι χειρουργείται ο Νικόδημος της Ιερισσού" λόγω ασθενείας, την οποίαν δεν εγνώριζεν ο Μακαριστός Ιεράρχης, ότι πάσχει από αυτήν.

Με την ευλογίαν του αειμνήστου Μητροπολίτου Νικοδήμου έγιναν αρκετές έρευνες και ανασκαφές εις τα πιθανά σημεία ταφής της Αγίας εις το Ζαγκλιβέριον, βάσει παλαιοτέρων οραμάτων των κατοίκων του, από τον π. Μάξιμον, αλλά ουδέν περί της Αγίας Ακυλίνης ανερεύθη.

Η Αγία Ακυλίνα (Αγγελίνα) του Ζαγκλιβερίου εμαρτύρησεν το 1764 (μ.Χ.) σε ηλικία 18 ετών μετά από φρικτά βασανιστήρια που υπέστη από τους Τούρκους, διότι αρνήθηκε να προδώσει τον Χριστό και την πίστιν της, όπως ο εξωμότης πατήρ της.

Διά το μαρτύριον της Αγίας η ευλαβής μήτηρ της, την προετοίμαζεν από την παιδικήν της ηλικίαν, παρουσιάζοντας της ως πρότυπο την Αγίαν Κυράνναν και το δικό της μαρτύριον.

Όταν η Αγία εξεψύχησε εις τας χείρας της μητρός της, η μεν αγίαν ψυχήν της ανήλθεν εις τους ουρανούς, το δε ευωδιάζον σώμα της ενετάφη εις το τουρκικόν νεκροταφείον.

Αλλά, τρία παλληκάρια, των οποίων η παράδοσις διασώζει τα ονόματά τους, εξέθαψαν το σώμα της Αγίας και το ενεταφίασαν εις άγνωστον τόπον.

Μετά από όλες αυτές τις μαρτυρίες, με εντολή του Σεβ. Μητροπολίτου Λαγκαδά, έγινε τομή επί του εδάφους εις το υποδειχθέν σημείον, το οποίον επί τον χειμώνα παρέμενε αχιόνιστον και φως έλαμπεν υπεράνω αυτού του σημείου.

Τα Ι. Λείψανα της Αγίας ευρέθησαν εις εμβρυακήν στάσιν, όπως υπέδειξεν η Αγία στα ενύπνια, ολίγα μόλις μέτρα έξω από τον Ι. Ναόν των παμμεγίστων Ταξιαρχών, όπου ανερεύθη και το Ι. Λείψανον της Αγ. Κυράννης.

Μετά από συνδυασμόν όλων των προφορικών και γραπτών μαρτυριών, καθώς και των ιατροδικαστικών εκθέσεων, απεδείχθησαν περίτρανα ότι αυτόν το Ι. Λείψανον ήτο της Αγίας Ακυλίνης.

Μετά την ανέρευσιν των Ι. Λειψάνων, η Αγία Ακυλίνα πάλιν δι’ ενυπνίου εζήτησεν να γίνει γνωστόν το γεγονός εις τον Μακαριστόν Ιερισσού Νικόδημον, τον οποίον και έπραξεν ο Σεβ. Λαγκαδά κ. Ιωάννης.

Ασθενούντος δε ήδη του Ιερισσού Νικοδήμου, ο ίδιος προσωπικώς επεσκέφθην εν Αρναία τον επί κλίνης όντα, Μητροπολίτην Νικόδημον και του προσεκόμισε μικρόν τεμάχιον των Ι. Λειψάνων της Αγίας.

Ο μακαριστός Ιεράρχης ένδακρυς ευχαρίστησεν τον Θεόν και την Αγίαν που του επεφύλαξεν αυτήν την μεγάλην τιμήν και ευλογίαν να αξιωθεί να προσκυνήσει μετά από 31 έτη τα χαριτόβρυτα Λείψανα της Αγίας Ακυλίνης και να γίνει το ευλαβές όραμά του πραγματικότητα.

Όλοι δε οι παρόντες κληρικοί έγιναν αυτόπτες μάρτυρες του γεγονότος της μεγάλης ευωδίας, που υπήρχεν εις τον χώρον από την παρουσίαν των Ι. Λειψάνων της Αγίας. "Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού"!

Η Αγία επεσκέφθην τον ασθενούντα Ιεράρχη τον ευλόγησεν με την σωματικήν παρουσίαν της και τον ετίμησεν με την ευωδίαν των Ι. Λειψάνων της.

Διακόσια πενήντα έτη μετά από το μαρτύριον της, η Αγία Ακυλίνα επέστρεψεν εις τον τόπον καταγωγής της, εις την οικίαν της και εις τον Ι. Ναόν της, την παραμονήν της Ιεράς Μνήμης της, στις 26-9-2013.

Η Αγία ήλθεν με τον ίδιον ακριβώς τρόπον που την μετέφεραν οι νέοι από το Ζαγκλιβέριον εις την Όσσαν, μέσα εις κοφίνους επί ίππων και εις την ίδιαν ακριβώς διαδρομήν.

Τα χαριτόβρυτα Λείψανά της προσεκόμισεν κατόπιν αιτήματος του οικείου ποιμενάρχου Ιερισσού Θεοκλήτου, ο Μητροπολίτης Λαγκαδά, και εναποτέθησαν εντός αργυρούς λειψανοθήκης, παρισταμένων αρχιερέων της Ελλαδικής Εκκλησίας και χιλιάδων πιστών λαού που ήλθον διά να τιμήσουν την Αγίαν.

Κατά τις εόρτιες εκδηλώσεις που έγιναν την ημέραν της μετακομιδής των Ι. Λειψάνων της Αγίας από την Όσσαν εις το Ζαγκλιβέριον αναμφισβητήτως ο μεγάλος απών Ιεράρχης ήτο ο Ιερισσού Νικόδημος…

Η μακαρία ψυχή του όμως χαίρεται και αγάλλεται, αφ’ ενός μεν, διότι  είδεν και προσεκύνησεν διά των σωματικών οφθαλμών του την Αγίαν Ακυλίναν, ολίγους μήνες προτού κοιμηθεί, αφ’ ετέρου δε, διότι νοερώς είδεν και ευλόγησεν εκ του ουρανού διά της τιμίας Δεξιάς του την όλην σεπτήν τελετήν.

Μεσιτεύει δε εις τον Άγιον Θεόν και εις την Αγίαν Ακυλίναν, πλησίον της οποίας ευρίσκεται εις την θριαμβεύουσαν εκκλησίαν, δι’ όλους εμάς τα πνευματικά του τέκνα εν τη στρατευομένη εκκλησία. Ας έχομεν πάντοτε την ευχήν Του!