Σταυρός καί σταυροί…

Δημιουργηθηκε στις Δευτέρα, 16 Σεπτεμβρίου 2013

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 23.08

Του Πανοσιολογιωτάτου Πρωτοσυγκέλλου Αρχ. Δαμασκηνού Λιονάκη

«Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἔρχεσθαι, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καθ᾽ ἡμέραν καὶ ἀκολουθείτω μοι», παραγγέλλει ὁ Κύριος στό Κατά Λουκᾶν Εὐαγγέλιο (9, 23).

Ὁ σταυρός ἀποτελεῖ, ἀδελφοί μου, κοινό γνώρισμα τῶν χριστιανῶν· οἱ ἀκόλουθοι τοῦ Ἐσταυρωμένου «τὴν σάρκα ἐσταύρωσαν σὺν τοῖς παθήμασι καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις» (Γαλ. 5, 24).

Κάθε συνεπής πιστός αἴρει διά βίου τόν προσωπικό του σταυρό, τόν ὁποῖο ὁ πάνσοφος Θεός πρῶτα ζύγισε καί ἔπειτα ἀπέθεσε στούς ὤμους του.

Ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου ἀποτελεῖ πρότυπο καί ὑπόμνηση τῶν δικῶν μας σταυρῶν καί τῆς ἀνωφεροῦς πνευματικῆς ὁδοῦ, συγχρόνως δέ ἀποτελεῖ στήριγμα πνευματικό καί ἐγγύηση Ἀναστάσεως.

Ἡ ζωή τῆς Ἐκκλησίας μαρτυρεῖ ἀδιαψεύστως ὅτι δέν ὑπάρχει ἄλλη ὁδός πρός τόν Οὐρανό πλήν τῆς σταυρικῆς. «Χριστιανισμὸς χωρὶς Σταυρὸν εἶναι νόθος, καὶ δὲν ἔχει Ἀνάστασιν», διδάσκει σύγχρονος Γέροντας.

Σταυρός εἶναι, ἀδελφοί μου, οἱ ποικίλες θλίψεις καί δοκιμασίες τοῦ παρόντος βίου, ἡ ἀπόρριψη καί οἱ ἄδικοι λιθοβολισμοί ἀπό τούς συνανθρώπους μας, οἱ ἀσθένειες, ἡ ἀνέχεια καί ὁ κόπος τοῦ βιοπορισμοῦ.

Σταυρός εἶναι ἡ πορεία στά ἴχνη τοῦ Χριστοῦ, ὁ μοναχικός καί ὁ ἔγγαμος βίος, ἡ ἀνατροφή τῶν παιδιῶν καί ὁ ἀγώνας κατά τῶν παθῶν. Σταυρός εἶναι ἡ ἀνεργία τῶν νέων καί ἡ ἐγκατάλειψη τῶν γερόντων, ἡ ἀπαξίωση τῆς χώρας μας καί οἱ πόλεμοι στό διεθνές στερέωμα…

Ἡ ἀταλάντευτη πίστη στήν ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ καί ἡ ταπεινή ἀποδοχή τοῦ σωτηρίου σχεδίου Του φωτίζουν καί νοηματοδοτοῦν τήν ὕπαρξη τῶν δοκιμασιῶν στήν ἐπίγεια ζωή μας.

Καί εἶναι μακάριοι ὅσοι δέν γογγύζουν κατά τοῦ Θεοῦ στίς θλίψεις· ὅσοι κατανοοῦν ὅτι οἱ δοκιμασίες παραχωροῦνται «οὐρανόθεν» στούς ἀνθρώπους ἀπό ἀγάπη.

Ἀναπαύει καί ἐνισχύει τήν ψυχή μας ἡ πεποίθηση ὅτι δέν ὑπομένουμε θλίψεις καί δυσκολίες ματαίως, ἀλλά «εἰς τὸ μεταλαβεῖν τῆς ἁγιότητος» τοῦ Θεοῦ. Μᾶς διανοίγονται τότε ἄλλοι πνευματικοί ὁρίζοντες· μία νέα θεώρηση τοῦ κόσμου καί τῆς σημασίας του ἐμφανίζεται μπροστά μας.

Τότε κατανοοῦμε ὅτι «δέν ὑπάρχει τραγωδία στόν Θεό», ὅπως σημειώνει ὁ π. Σωφρόνιος Σαχάρωφ.

Μέ τήν ἑκούσια ἄρση τοῦ σταυροῦ μας συγγενεύουμε μέ τόν Ἐσταυρωμένο, γινόμενοι μέτοχοι ὄχι μόνο τῶν παθῶν Του, ἀλλά καί τῆς νίκης Του ἐπί τοῦ θανάτου.

Γίνεται τότε ἐμπειρικῶς ἀντιληπτό ὅτι «ἦλθε διὰ τοῦ Σταυροῦ χαρὰ ἐν ὅλω τῷ κόσμῳ»!

Οἱ θλίψεις καί οἱ δοκιμασίες τῆς ζωῆς ἀποτελοῦν, ἀδελφοί μου, τίς ἀπαραίτητες ἐξετάσεις γιά τήν πνευματική μας προαγωγή καί ὁλοκλήρωση.

Εἴθε «δυνάμει τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ» νά σηκώσουμε μέ ἐλπίδα τούς δικούς μας μικρούς σταυρούς καί νά ἀξιωθοῦμε τοῦ Παραδείσου. Ἀμήν.