Καστορίας Σεραφείμ: "Με ζήλο να φυλάξουμε την αργία της Κυριακής"

Δημιουργηθηκε στις Δευτέρα, 02 Σεπτεμβρίου 2013

Γράφτηκε από τον/την Ι.Μ. Καστορίας - 13.53

Του Σεβ. Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ

Η 1η Σεπτεμβρίου, αδελφοί μου αγαπητοί, στη γλώσσα της Εκκλησίας μας ονομάζεται αρχή της Ινδίκτου, δηλαδή αρχή του εκκλησιαστικού μας έτους. 


Γι’ αυτό και στην Ακολουθία του Εσπερινού και στην Ακολουθία του Όρθρου, τα ιερά υμνογραφήματα αναφέρθηκαν σ’ αυτό το γεγονός και μαζί με τους ιερούς υμνογράφους παρακαλέσαμε κι εμείς ικετευτικά «τον εν Τριάδι προσκυνούμενον Θεόν» να ευλογήσει την ενιαύσιο αυτή περίοδο και να σώσει το ανθρώπινο γένος με το άπειρο έλεός Του.

Σ’ αυτό το εκκλησιαστικό γεγονός, που ιδιαίτερα γιορτάζεται στο Οικουμενικό μας Πατριαρχείο και μάλιστα υπογράφεται από τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη και τους περί αυτόν αγίους Αρχιερείς η σχετική πράξη της Ινδικτιώνος, αναφέρονται και τα Ιερά Αναγνώσματα τόσο το Αποστολικό όσο και το Ευαγγελικό.


Και θα ήθελα σήμερα να μεταφέρω στην αγάπη σας μία προτροπή συγχρόνως και παράκληση του Αποστόλου των Εθνών Παύλου στο μαθητή του Τιμόθεο Επίσκοπο Εφέσου. 


Και, πρώτον, ο Απόστολος Παύλος ως πνευματικός πατέρας που είναι προτρέπει το μαθητή του να προσεύχεται για όλο τον κόσμο: «Παρακαλώ ούν πρώτον πάντων ποιείσθαι δεήσεις, προσευχάς, εντεύξεις, ευχαριστίας υπέρ πάντων ανθρώπων». 
Αυτή η προτροπή του Αποστόλου Παύλου είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων των Χριστιανών, να προσεύχονται δηλαδή «υπέρ πάντων ανθρώπων, υπέρ βασιλέων και πάντων των εν υπεροχή όντων». 


Δεν είναι απλώς αυτή η προσευχή κάποια λόγια που ίσως βγαίνουν από το στόμα μας, αλλά μία καύση καρδίας, όπως θα πει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος υπέρ πάσης της κτίσεως. 
Είναι ένα μαρτύριο να αγκαλιάζει κανείς με την αγάπη του τον κάθε άνθρωπο με το οποιοδήποτε πρόβλημα κι αν έχει και να εύχεται και να προσεύχεται γι’ αυτόν, για τη σωτηρία του και την είσοδό του στη Βασιλεία των Ουρανών.


Μάλιστα, οι Άγιοι της Εκκλησίας μας δεν προσεύχονταν μόνο για τον εαυτό τους, αλλά κυρίως για τη σωτηρία του κόσμου. Δεν επεδίωκαν μόνο τη δική τους σωτηρία, αλλά τη σωτηρία του κάθε ανθρώπου.

Ο Απόστολος Παύλος εύχεται για τους εχθρούς του Σταυρού του Χριστού.

Οι Πατέρες της Εκκλησίας προσεύχονταν για εκείνους που βρίσκονταν στην αίρεση, στην πλάνη και για τα έθνη που βρίσκονταν μακρυά από το φως του Χριστού.


Γι’ αυτό και στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας η Θεία Λειτουργία, που είναι ένα παράθυρο του Ουρανού, ανοίγεται για όλη την οικουμένη και συλλαμβάνει τους στεναγμούς και τα δάκρυα όλων των ανθρώπων και τα καταθέτει στο Θρόνο του Εσφαγμένου Αρνίου: 
«Μνήσθητι, Κύριε, πλεόντων, οδοιπορούντων, νοσούντων, καμνόντων, αιχμαλώτων και της σωτηρίας αυτών».


«Μνήσθητι, Κύριε, του περιεστώτος λαού, ...τα νήπια έκθρεψον, την νεότητα παιδαγώγησον, το γήρας περικράτησον, τους ολιγοψύχους παραμύθησαι, τους εσκορπισμένους επισυνάγαγε, τους πεπλανημένους επανάγαγε και σύναψον τη Αγία Σου Καθολική και Αποστολική Εκκλησία».


Δεύτερον. Στο ίδιο μήκος κύματος θα πρέπει να πορευθούμε κι εμείς κατά την καινούργια εκκλησιαστική χρονιά.

Και μάλιστα τη δύσκολη αυτή περίοδο την οποία διανύουμε και την ανείπωτη τραγωδία που βιώνει η πατρίδα μας από τα σφάλματα πολλών και μεγάλων της εποχής μας.

Όλοι αυτοί το μόνο που καταφέρνουν είναι να ξεριζώνουν καθημερινά από την καρδιά του Ορθοδόξου κάθε στοιχείο Παραδόσεως και να ξηλώνουν κάθε τι που συνδέεται με τον μέχρι τώρα παραδοσιακό τρόπο ζωής. 


Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η παιδεία μας έχει χτυπηθεί ανελέητα, η οικογένεια έχει δεχθεί μέχρι σήμερα πολλούς και μεγάλους κραδασμούς και σαν να μη μας έφθαναν όλα τα υπόλοιπα θελήσαμε με νόμο του κράτους να καταργήσουμε ακόμη και την αργία της Κυριακής.


Με τον τρόπο αυτό μας πιέζουν να βγάλουμε το Θεό από τη ζωή μας, να μη δεχόμαστε τη σωστική πρόνοιά Του, τη χάρη Του και την ευλογία Του.

Έτσι, υψώνεται ένα τείχος απέναντι στο Θεό κι εμείς αυτονομημένοι από την παρουσία Του και την προστασία Του πορευόμαστε τον δικό μας δρόμο, που μας οδηγεί στην απώλεια, αφού κατά τον Απόστολο Παύλο τα «οψώνια της αμαρτίας θάνατος». 


Εκείνο το οποίο μας μένει σαν Ορθόδοξοι Έλληνες, με το πλήθος των Μαρτύρων και των Αγίων που έχουμε κοντά μας και οι οποίοι υψώνουν χείρας ικέτιδας στο Θρόνο της Θείας Μεγαλωσύνης, είναι να κρατήσουμε πάνω απ’ όλα και πέρα απ’ όλα:


1) Την ορθόδοξη πίστη μας, όπως αυτή μας την παρέδωσαν οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας

2) Να μείνουμε πιστοί στη ζωογόνο και ζωηφόρο Παράδοσή μας


3) Με περισσότερο ζήλο να φυλάξουμε την αργία της Κυριακής. Να αγιάζουμε αυτή την ημέρα. Να εκκλησιαζόμαστε. Να προσευχόμεθα. Να συμμετέχουμε στα Ιερά Μυστήρια. Και έστι να δεχόμαστε στη ζωή μας την ευλογία του Θεού. Όποιος έχει την παρουσία του Θεού στη ζωή του, μπορεί να μην πολλά υλικά αγαθά, κατά τον αποστολικό όμως λόγο «ως μηδέν έχων και τα πάντα κατέχων» είναι πλήρης.


4) Δεν θα πρέπει την Κυριακή ούτε να αγοράζουμε, ούτε να πουλάμε, ούτε να ανοίγουμε τα μαγαζιά μας, αλλά ολόκληρη αυτήν την αγία ημέρα να την αφιερώνουμε στη λατρεία και στη δοξολογία του Θεού και στη διακονία του πονεμένου ανθρώπου. Καί σ’ αυτήν την προσπάθειά μας, η οποία θα συνοδεύεται και με τη δύναμη της προσευχής, θα δούμε έντονα την παρουσία του Θεού. 
 «Ου μη σε ανώ ου μη σε εγκλαταλείπω». 


Με αυτές τις σκέψεις σας ασπάζομαι όλους στο όνομα του Κυρίου μας. 
Σας παρακαλώ να προσεύχεσθε καθημερινά και αδιάλειπτα γι’ αυτά τα δύσκολα και πρωτοφανή που βιώνει η πατρίδα μας.


Σας παρακαλώ, ακόμη, να έχουμε την εμπιστοσύνη και την ελπίδα μας στο Θεό. Καί να γνωρίζουμε ότι:
«Μεθ’ ημών ο Θεός, γνώτε έθνη και ηττάσθε ότι μεθ’ ημών ο Θεός».