Εθνικός... "Μύθος" ο Χορός του Ζαλόγγου;

Δημιουργηθηκε στις Τρίτη, 04 Ιουνίου 2013

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 10.14

Του Μητροπολίτη Κισάμου κ. Αμφιλοχίου

Εθνικός... "Μύθος" ο Χορός του Ζαλόγγου; Αυτό δηλώνει και ισχυρίζεται η γνωστή για την θεωρία της περί... <<συνωστισμού>> στα παράλια της Μικράς Ασίας κατά την Μικρασιατική καταστροφή και τις σφαγές των χιλιάδων Ελλήνων, βουλευτής, ιστορικός και καθηγήτρια της Ιστορίας σε Τμήμα Παιδαγωγικής Σχολής της Πατρίδας μας,  σε ραδιοφωνικό σταθμό, καθώς ερωτηθείσα  αν υπήρξε ο χορός του Ζαλόγγου απάντησε: <<κάθε λαός δημιουργεί εθνικούς μύθους>>.

Συνεπώς, κατά την άποψη της ιστορικού αυτής που διδάσκει την Ιστορία σε αυριανούς παιδαγωγούς και δασκάλους της χώρας μας, ο χορός του Ζαλόγγου είναι ένας... <<εθνικός μύθος>>!! Στην ίδια, επίσης, συνέντευξη αμφισβητεί τις γενοκτονίες των Μικρασιατών και των Ποντίων.

<<Το Ελληνικό Κοινοβούλιο ψήφισε τις γενοκτονίες των Ποντίων και των Αρμενίων. Αυτό δεν σημαίνει ότι η ιστορική επιστήμη είναι υποχρεωμένη να δεχθεί τις πολιτικές αποφάσεις>>, δήλωσε χαρακτηριστικά. Τέλος, υπερασπίστηκε του δικαιώματος των ομοφυλόφιλων να υιοθετούν παιδιά: <<Εφόσον η Πολιτεία αναγνωρίζει το δικαίωμα της υιοθεσίας σε ετεροφυλόφιλους οφείλει να το αναγνωρίζει και σε ομοφυλόφιλους>>, δήλωσε.                                                                                                                                 

Σε μια δημοκρατία δεν υπάρχουν όρια ελευθερίας, απάντησε συνομιλητής μου όταν του κατέθεσα τον προβληματισμό μου περί όλων αυτών. <<Ο καθένας υπερασπίζεται την δική του αλήθεια>>. Η λέξη αλήθεια, ανταπάντησα, στα Αρχαία Ελληνικά προέρχεται από το στερητικό α- και τη λήθη. Αλήθεια δηλ. είναι το αντίθετο της λήθης.

Αν λοιπόν τα ρίξομε όλα στην λήθη και την λησμονιά, τότε, προφανώς και δεν υπηρετούμε την αλήθεια. Διερωτώμαι, δε, σε θέματα που έχουν σχέση με την πορεία του Γένους μας, πόσες... <<αλήθειες>> μπορεί να υπάρχουν; Διερωτώμαι, επίσης, αυτό το Γένος, το Γένος των Ρωμιών που στην ιστορική του πορεία  υπήρξε και παρέμεινε αδούλωτο και απροσκύνητο, μήπως, τελικά, βάλλεται στις ρίζες του, τις πνευματικές και ιστορικές του καταβολές;                                                                                                                              

<<Οι κυριώτεροι παράγοντες, οι οποίοι συνετέλεσαν στη διατήρηση της εθνικής ταυτότητας των Ελλήνων ήταν η γλώσσα, οι μνήμες από το ιστορικό παρελθόν και η Ορθόδοξη Πίστη>>, δηλώνει η Ακαδημία Αθηνών, δια στόματος του ομότιμου καθηγητή Κωνσταντίνου Σβολόπουλου, σε πρόσφατη παρέμβαση για το απαράδεκτο και ορθώς αποσυρθέν αυτό βιβλίο Ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού, ως και για σχετικά δημοσιεύματα που διαστρέβλωναν την ιστορική αλήθεια  περί του 1821.

Αν λοιπόν πάνω σ΄ αυτούς τους πυλώνες στηρίχθηκε και διατηρήθηκε, διαχρονικά, η Εθνική μας ταυτότητα και συνείδηση, τότε είναι άραγε τυχαίο γεγονός η μεθοδική και συστηματική προσπάθεια που χρόνια τώρα καταβάλλεται και, απροκάλυπτα  τείνει να επιβληθεί στις μέρες μας, απεμπόλησης από  τις πνευματικές και ιστορικές μας ρίζες, απογύμνωσης της Ελληνικής γλώσσας και γραφής από τις αρχέγονες καταβολές τους, και υποβάθμισης της σημασίας και αξίας του Έθνους; Μήπως, στόχος είναι, όπως γράφει ο Βάρναλης, οι λαοί, παραφράζω λέγοντας <<οι Ρωμιοί>>, να έχουν <<μια σκέψη δετή που τους την πλάσανε οι δυνατοί>>;                                                                                                                                                     

Μήπως, όλοι αυτοί οι <<μεταμοντέρνοι>> όπως αυτοαποκαλούνται ιστορικοί, αφού απαξιώσουν τις αιώνιες- διαχρονικές αξίες και τα ιδανικά του Γένους για τα  οποία χύθηκαν εκατόμβες αίματος ηρώων και μαρτύρων της Πίστεως και της Πατρίδας, αφού διαγράψουν ήθη και έθιμα, αφού ισοπεδώσουν  θεσμούς, κυρίως αφού, στεγνώσουν αυτό το λαό από την Εθνική του συνείδηση, στοχεύουν στο  να πλάσουν έναν αδιάφορο Νεοέλληνα, το ενδιαφέρον του οποίου να εξαντλείται μόνο στην εξασφάλιση της... επόμενης δόσης; Να δημιουργήσουν, με άλλα λόγια, μια Ελλάδα χωρίς ελληνικότητα;                                                                                                       

Στον αντίποδα αυτής της ισοπεδωτικής και επικίνδυνης για το μέλλον του Ελληνισμού λαίλαπας ποιό είναι το δικό μας χρέος και ευθύνη; Ποιο θα είναι το ανάχωμα, η αντίσταση και η αντίδραση στην, όπως διαφαίνεται, καλά οργανωμένη προσπάθεια αφελληνισμού και αποϊεροποίησης της ιστορίας μας, και κατ΄ επέκταση του Γένους μας;

Μήπως ήρθε η ώρα, χωρίς φανατισμούς, χωρίς μισαλλοδοξίες και φοβίες, να σηκώσομε ψηλά το κεφάλι, να υψώσομε το ανάστημα μας και να προτάξομε τα στήθη μας στον αντίποδα αυτής της αφασίας και αποχαύνωσης της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης που επιδιώκει την επιβολή της ιστορικής λήθης, παρουσιάζοντας την ως δήθεν ελπίδα και φως;  Μήπως, το χρωστάμε όπως θα έλεγε ο Κωστής Παλαμάς, <<σε όσους ήλθαν, πέρασαν, θαρθούνε, θα περάσουν, κριτές θα μάς δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί>>;