Ώρα σου καλή, αδελφέ μου Γεώργιε Ελ Σαμάα Σάφουατ

Δημιουργηθηκε στις Τρίτη, 28 Μαΐου 2013

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 10.12

Του Μητροπολίτη Καρθαγένης Αλεξίου για την Romfea.gr

Το ξημέρωμα της Κυριακής του Παραλύτου λίγες μόνο μέρες μετά την Αναστάσιμη χαρά και μέσα σε μια γιορτινή ατμόσφαιρα, την ημέρα που ο Πατριάρχης μας Θεόδωρος έκανε τα θυρανοίξια της Παναγίας μας στην Ηλιούπολη, μετά την τελευταία σημαντική ανακαίνιση, της Παναγίας σου, όπου μεγάλωσες, που υπηρέτησες και βαθιά αγάπησες, ήλθες για να προσευχηθής και μόλις πήρες την ευχή του Πνευματικού μας πατέρα, του Πατριάρχη μας, που ήταν στον Θρόνο και έλεγε τις καταβασίες, έφυγες...

Έτσι απλά έφυγες και ξεκίνησες την άλλη αναστάσιμη πια πορεία σου προς τον Ουρανό, ευχαριστημένος, ευλογημένος, γεμάτος από καλωσύνη και αγάπη, εκεί, στο χώρο της Παναγιάς, στο ίδιο το σπίτι σου, όπως συνήθιζες να λες.

Συγκλονίστηκα όταν το άκουσα και διηγούμενος τον τρόπο της κοιμήσεώς σου σε έναν μουσουλμάνο, εδώ στην Τυνησία, που εργάζεται στην Κοινότητα και σε είχε γνωρίσει το δεκαήμερο που ήλθες κοντά μου, για να ετοιμάσουμε την ενθρόνισή μου πριν δέκα χρόνια, ύψωσε τα χέρια του στον ουρανό και είπε μια προσευχή στα αραβικά για την ανάπαυση της ψυχής σου και με πρόλαβε, αδελφέ μου....

Με άφησε άφωνο λέγοντάς μου ότι τον αμπούνα Ζώρζ τον αγαπούσε πολύ ο Θεός, γιατί του έδωσε ένα τέλος ειρηνικό, ανώδυνο με πλούσια ευλογία. Γιατί αυτό ακριβώς ήσουν, φίλε μου Γεώργιε, ευλογημένος και καλωσυνάτος.

Πνεύμα ανήσυχο, προσφοράς και αυτοθυσίας. Η υπακοή και ο σεβασμός ήταν για σένα τα αυτονόητα και τρόπος ζωής. Αγάπησες ουσιαστικώς το Πατριαρχείο μας και τον Θεσμό, που υπηρέτησες με πίστη και αφοσίωση από την πρώτη στιγμή της εισόδου σου στον Ιερό Κλήρο.

Η αφοσίωσή σου στους μακαριστούς Πατριάρχες Παρθένιο και Πέτρο και στα τελευταία δέκα έτη στο Πατριάρχη μας Θεόδωρο, αλλά και η αγάπη σου και ο σεβασμός σου προς όλους τους Αρχιερείς και κληρικούς του Πατριαρχείου, είναι τα στοιχεία που χαρακτήριζαν την επί γης εκκλησιαστική σου διακονία, σε όποιο καθήκον και εάν σου ανέθεσε η Εκκλησία.

Είχες και ένα άλλο σπάνιο χάρισμα, το οποίο έζησα ο ίδιος τα πέντε όμορφα χρόνια που συνυπηρετήσαμε στην Πατριαρχική Επιτροπεία Καίρου.

Ήσουν ανεξίκακος και αμνησίκακος. Ήξερες και στις δυσκολίες να μη αποκάμης και στους αδικούντας σε να ανταποδίδης Χριστιανική αγάπη αντί όξους, με ένα χαμόγελο και με μία απλότητα ψυχής.

Προσωπικώς σε θυμάμαι και θα σε θυμάμαι πάντοτε με αγάπη και ευγνωμοσύνη. Ήσουν ο πρώτος Κληρικός που με υποδέχθηκε ως επίτροπο στην Πατριαρχική επιτροπεία στο Χαμζάουι με χαμόγελο, στάθηκες ως πιστός και αφοσιωμένος συνεργάτης μου και σε χαρές και σε λύπες πάντοτε κοντά μου, μέχρι και την χαρά της ενθρονίσεώς μου που ήλθατε στην Τύνιδα με τον Πατριάρχη μας. Αδελφός πραγματικός.

Φρονώ ότι έφυγες νωρίς, όμως αυτό είναι εγωιστικό να το λέω. Το λέω με άκρα ανθρωποπάθεια και ας μου συγχωρεθή.

Ο Κύριός μας είχε για σένα άλλα σχέδια από εκείνα τα φελλά και ανεκπλήρωτα των ανθρώπων και σε κάλεσε κοντά Του.

Πριν λίγους μήνες χάσαμε κι άλλο ένα παιδί μας, το Ισίδωρο και τότε αδελφός μας Αρχιερεύς έγραψε με πόνο καρδιάς ότι άλλος ένας πρέσβυς της Αλεξανδρινής Εκκλησίας προστίθεται στους Ουρανούς. Λίγο μετά το επαναλαμβάνω κι εγώ για σένα.

Αγάλλου πλησίον των πατέρων μας και αδελφών μας τώρα εκεί ψηλά και εύχου για όλους εμάς εδώ.

Το έλλειμα της αγάπης θα είναι μεγάλο, αλλά η νοητή παρουσία σου πλησίον μας στην Προσκομιδή και στο Θυσιαστήριο θα το αναπληρώνουν.

Μακάρι ο Κύριος να παρηγορή τα πνευματικά σου τέκνα και τα κατά σάρκα προσφιλή αδέλφια σου την Αικατερίνη και τον Αλέξανδρο.

Καλό σου ταξίδι, αδελφέ μου Γεώργιε. Αναπαύου εν Ειρήνη στην αγκαλιά του δικαίου μισθαποδότου όλων μας. Αμήν.

ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ ΜΙΤΡΟΦΟΡΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Ο αείμνηστος Αρχιμανδρίτης π.Γεώργιος Ελ Σαμάα γεννήθηκε την 18η Μαίου 1942 στο Φαγιούμ της Άνω Αιγύπτου.

Ετύγχανε απόφοιτος του Αραβικού Εμπορικού Λυκείου και της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Χειροτονήθηκε Διάκονος την 24η Μαρτίου 1985, υπό του τότε Επισκόπου Βαβυλώνος Πέτρου και μετέπειτα Πατριάρχου Αλεξανδρείας, εις τον Ιερό Ναό της Υπεραγίας Θεοτόκου Ηλιουπόλεως και Πρεσβύτερος την 10η Αυγούστου 1990, υπό του Επισκόπου Βαβυλώνος Πορφυρίου, εις τον ίδιον Ιερό Ναό, ένθα και ιεράτευσε για πολλά έτη, γενόμενος λίαν αγαπητός από το αραβόφωνο και ελληνόφωνο ποίμνιο.

Την 25η Δεκεμβρίου 2006 του απενεμήθη το Οφφίκιο του Μιτροφόρου Αρχιμανδρίτου υπό του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Αλεξανδρείας κ.Θεοδώρου Β΄, εις αναγνώρισιν των υπηρεσιών και της αγάπης αυτού προς τον Θρόνον, ενώ την 10η  Νοεμβρίου 2012 ο Μακαριώτατος εις ένδειξιν τιμής είχε παραχωρήσει εις τον μακαριστό κληρικόν το προνόμιον να κρατεί βακτηρίαν.