"Η ασθένεια της εποχής μας"

Δημιουργηθηκε στις Δευτέρα, 29 Απριλίου 2013

Γράφτηκε από τον/την Ι.Μ. Καστορίας - 17.56

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ

Στον Όρθρο της Αγίας και Μεγάλης Τρίτης που ψάλλεται κατ’ έθος το εσπέρας της Αγίας και Μεγάλης Δευτέρας, θα παρελάσει από μπροστά μας η υποκρισία και οι υποκριτές, το θέατρο και θεατρίνοι και είναι χαρακτηριστικά τα φοβερά «ουαί» τα οποία απηύθυνε ο Κύριός μας στους εκφραστές της υποκρισίας.

Oυαί υμίν γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές.. Ότι κατασθίετε τα οικείας των χηρών.. Ότι κλείετε την βασιλείαν των ουρανών έμπροσθεν των ανθρώπων.. Ότι αποδεκατούτε το ηδύοσμον και το άνηθον και το κύμινον.. Ότι παρουσιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις.. (Ματθ. 23, 13-29).

Τι είναι η υποκρισία; Είναι η προσποίηση της φιλίας, θα μας απαντήσουν οι θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας. Μίσος κεκαλυμένο σε σχήμα φιλίας. Έχθρα που εκδηλώνεται ως φιλία. Φθόνος που χαρακτηρίζεται ως αγάπη. Υποκρισία είναι ο πλασματικός και όχι πραγματικός βίος της αρετής. Η προσποίηση της δικαιοσύνης. Η απάτη που έχει την μόρφωση της αληθείας κατά τον Άγιο Μάξιμος τον Ομολογητή. (Μητροπ. Ναυπάκτου «΄Οσοι πιστοί).

Υποκριτής είναι ο άνθρωπος που από πρόσωπο γίνεται προσωπείο. Υποκριτής είναι εκείνος που προβάλλει το εγώ, λατρεύει το εγώ, ειδωλοποιεί τον ίδιο του τον εαυτό. Υποκριτής είναι αυτός ο οποίος υποδύεται έναν ηθοποιό.

Όταν δήθεν ενδιαφέρεται και θυσιάζεται για τους άλλους και συγχρόνως τους εκμεταλλεύεται. Είναι αυτός που προσποιείται τον δυστυχισμένο, τον λυπημένο, αυτόν που τον διώκουν, αυτόν που τον αδικούν, προκειμένου να δημιουργήσει εντυπώσεις και να αποσπάσει τον ενδιαφέρον των άλλων.

Υποκριτής είναι αυτός ο οποίος χρησιμοποιεί διάφορα προσωπεία, τη μάσκα, για να φανερώνει τα απωθημένα του βιώματα, για να εξωτερικεύσει τα πάθη τα οποία υπάρχουν στο χώρο της ψυχής του.

Γι’ αυτό και παρατηρείται το φαινόμενο άλλοι μεν να μην δίνουν καμία σημασία σ’αυτό που από την Εκκλησία ονομάζεται αμαρτία και να το θεωρούν ως φυσική κατάσταση και άλλοι να είναι καταπέλτες, αδίστακτοι τιμωροί μιας πτώσεως ενός συνανθρώπου τους.

Γι’αυτό στ’αυτιά μου αντηχούν τα λόγια του σεβαστού Γέροντός μου Μητροπολίτου Κατερίνης Αγαθονίκου : «Όταν βλέπεις αυτές τις καταστάσεις να ξέρεις ότι εκεί υπάρχει πρόβλημα και μάλιστα μια σχιζοφρενική κατάσταση και να παρακαλάς το Θεό για τη θεραπεία αυτού του ανθρώπου».

Ο υποκριτής θέλει συνεχώς να φανερώνει τον εαυτό του, να μιλούν οι άνθρωποι για το πρόσωπό του, να τον επαινούν και αυτός να απολαμβάνει της τιμής όλων των άλλων.

Αυτή η κατάσταση τον κάνει αγχώδη, νευρικό και γίνεται ακόμη χειρότερη όταν γίνεται αντιληπτή από τους ανθρώπους.

Αυτό παρατηρείται ιδιαίτερα στην εποχή μας και στον τρόπο ζωής τον οποίον διαλέξαμε και ο οποίος κινείται πέρα από την παράδοσή μας.

Και δυστυχώς όλοι μας, πολύ ή λίγο, διακατεχόμαστε από το πάθος αυτό. Κληρικοί και λαϊκοί βρισκόμαστε κάτω από τον μανδύα της υποκρισίας.

Μεταβληθήκαμε από πρόσωπα σε προσωπεία και από άτομα που είχαμε επάνω μας τη χάρη του Θέου σε ενδοκοσμικά όντα, όπως συμπληρώνει και πάλι ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος.

Πόσο δίκαιο είχε ο Γέροντας της Χαλκηδόνος κυρός Μελίτων, όταν έλεγε την Κυριακή της Τυρινής στον Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών «κατηγορώ την υποκρισία», τονίζοντας, πως όλοι μας «υποκρινόμενοι την χθες απουσιάζομεν από τη σήμερον και η αύριο έρχεται άνευ ημών».

Να παρακαλέσουμε θερμά με δάκρυα μετανοίας και με γονυκλισίες τον ερχόμενον προς το πάθος Σωτήρα και Λυτρωτή Κύριο Ιησού Χριστό να μας απαλλάξει από το φοβερό πάθος της υποκρισίας.

Να μας δώσει τη χάρη του ώστε να φαινόμαστε αυτοί που είμαστε. Να μας ικανώσει να ζούμε με απλότητα που είναι γέννημα της ταπεινώσεως.

Να μας καθαρίσει από τα πάθη για να αποβάλλουμε τις μάσκες της υποκρισίας και να γίνουμε αληθινά πρόσωπα. «Ω Κύριε ρύσαι ημάς από παντός δόλου και υποκρίσεως» (Α’ Πέτρου, Β1).