"Η λεβεντιά του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ"

Δημιουργηθηκε στις Τετάρτη, 10 Απριλίου 2013

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 22.14

Του Μητροπολίτη Καστορίας κ. Σεραφείμ

Συμπληρώνονται σήμερα 15 χρόνια από την προς Κύριον εκδημία του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρού Σεραφείμ και έχω κάθε λόγο να καταθέσω στη μνήμη του ευγνωμοσύνη και τιμή, γιατί χειροτονήθηκα Διάκονος και Πρεσβύτερος στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών επί των ημερών του, καθώς επίσης και Μητροπολίτης επί της Αρχιεπισκοπείας του.


Μου έκανε την ιδιαίτερη τιμή να με συγκαταλέξει στους συνεργάτες του, τόσο στην Ιερά Αρχιεπισκοπή, και στο Γραφείο Νεότητος, όσο και στην Ιερά Σύνοδο ως Β’ και εν συνεχεία ως Α΄ Γραμματεύς


Έτσι είχα την ευκαιρία να τον γνωρίσω από κοντά, να ωφεληθώ και να διδαχθώ:


Α) Από την απλότητά του. Δεν καυχήθηκε ποτέ για το Αρχιεπισκοπικό του αξίωμα και για τη θέση που κατείχε μέσα στην Ιεραρχία. Έλεγε χαρακτηριστικά : «Ποιος είμαι εγώ που βρίσκομαι στη θέση αυτή; Θα έπρεπε να βρίσκονται άλλοι, καλύτεροι από μένα».


Β) Από την απλή και ανεπιτήδευτη πίστη του στο Θεό. Αυτά διδάχθηκε από τον Μακαριστό Γέροντα της Ιεράς Μονής Κορώνας Ιάκωβο Κουτρούμπα και αυτά κράτησε σε όλη του τη ζωή. Η πίστις, έλεγε, είναι εσωτερικός καρπός. Δεν τον απλώνουμε σαν ρούχα για να τον δουν οι άλλοι...


Γ) Από την ταπείνωση και την αυτογνωσία που τον διέκρινε. Ήταν σε θέση να ζητήσει συγγνώμη από εκείνον που άθελά του, και με τις εισηγήσεις άλλων, τον πίκρανε. Τρανό παράδειγμα, η εκζήτησις συγγνώμης μπροστά σε ένα πλήθος Θεολόγων της Εκκλησίας μας, από τον π. Γεώργιο Μεταλληνό. Εμπειρία, ακόμη, αυτής της αρετής του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ έχει και ο τότε Αρχιδιάκονος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής και σήμερα Μητροπολίτης Τριφυλίας και Ολυμπίας Χρυσόστομος. 


Δ) Από την επίγνωσή του ότι δεν ήταν αλάθητος. Το έλεγε μάλιστα κι ο ίδιος. Κράτησε, όμως, το πηδάλιο της Εκκλησίας σε δύσκολους καιρούς, πάρα πολύ σταθερά.

Σημειώνω για την ιστορία τα εξής: 
1) Στο θέμα των εκπτώτων Μητροπολιτών που τάραξε κυριολεκτικά την Εκκλησία, αυτό που κατέθεσε σε μένα προσωπικά στο γραφείο του, καθώς και σε άλλα πρόσωπα και που ακούστηκε και στις μέρες μας : «Πρέπει να κλείσω το θέμα αυτό. Εγώ το άνοιξα και ζητώ συγγνώμη από το Θεό. Όχι μόνο εγώ αλλά και άλλοι, οι οποίοι σήμερα δεν ενδιαφέρονται». Οι προσπάθειες έγιναν, όμως κάποιοι δεν βοήθησαν για την τακτοποίηση αυτού του μεγάλου θέματος.
 2) Είχα την ευκαιρία να τον επισκεφτώ στο σπίτι του στο Ψυχικό μια μέρα πριν εισαχθεί στο Λαϊκό Νοσοκομείο των Αθηνών, από το οποίο και εξήλθε κεκοιμημένος στις 10 Απριλίου του έτους 1998. Στη συνάντησή μας αυτή, μαζί με τον Πρωτοσύγκελλό μου Αθανάσιο, του ζήτησα μια χάρη. Του λέγω, θέλω να μου δώσετε κάτι πολύ μεγάλο. Θέλω να μου δώσετε την ευχή σας. Με κοίταξε με δακρυσμένα μάτια και ενώ έσκυψα να με ευλογήσει μου είπε τα εξής : «Να έχεις την ευχή μου μέσα από την καρδιά μου. Δεν με πίκρανες και δεν με στεναχώρησες ποτέ. Θέλω να με μνημονεύεις εκεί στην Ιερά Προσκομιδή, όχι στα Άγια για να φαίνεται στους ανθρώπους αλλά εκεί στο Θυσιαστήριο και να παρακαλείς για την αθλία μου ψυχή».


Ε) Από την φιλοπατρία του. Έχει λεχθεί και μάλιστα από τα χείλη του σημερινού Πρωθυπουργού κ. Σαμαρά, την ημέρα της Εξοδίου Ακολουθίας του πως: «Η Ελλάδα χαιρετάει την Ελλάδα».


Έφυγε από τον κόσμο αυτό έχοντας προηγουμένως εξομολογηθεί σε έναν Ιερέα, ίσως και στον π. Πορφύριο, ο οποίος ιδιαίτερα τον αγαπούσε και είχε μακρά συνομιλία μαζί του, και έχοντας κοινωνήσει και των Αχράντων Μυστηρίων.
Και κάτι ακόμη. Άκουσα από τα χείλη του π. Γεωργίου Μεταλληνού, την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως στην Καστοριά το εξής: «Ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ δεν έβλαψε την πίστη».

Γι’ αυτό και στην τραγωδία της εποχής μας, αναζητούμε τη λεβεντιά του...
Αιωνία σου η μνήμη Μακαριστέ και πολυσέβαστε Γέροντα!