Μνήμη Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ...

Δημιουργηθηκε στις Τετάρτη, 10 Απριλίου 2013

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 11.28

Του Μητροπολίτη Φθιώτιδος κ. Νικολάου

Ἡμέρα μνήμης τοῦ ἀειμνήστου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος Σεραφείμ εἶναι ἡ σημερινή.

Στίς 10 Ἀπριλίου τοῦ 1998, μετά ἀπό πολυετῆ δοκιμασία, τήν ὁποία ὑπέμεινε ἀγογγύστως καί γενναίως, παρέδωσε στά χέρια τοῦ Δικαιοκρίτου Θεοῦ τήν ψυχή του.

Ἡ πολυετής Ἀρχιερατεία του (12 Ἰανουαρίου 1974 – 10 Ἀπριλίου 1998) ὑπῆρξε καί γιά τόν ἴδιο καί γιά τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος περιπετειώδης.

Ἐκλεγείς ἐπί Δικτατορίας, κατώρθωσε μέ τήν εὐστροφία καί τήν πολυπειρία του νά κρατήσει μέ στιβαρότητα καί νά ὁδηγήσει μέ σταθερότητα τήν Ἐκκλησία ἐν μέσῳ παγίδων καί κινδύνων πολλῶν, κυρίως κατά τήν Μεταπολιτευτική περίοδο.

Ἐκαυχᾶτο ὅτι ἦταν Καραγκούνης, ὄχι μέ τήν ἔννοια τοῦ ἄξεστου καί ἀπολίτιστου, ἀλλά τοῦ θαρραλέου καί ἄφοβου. Μερικοί τόν ἐχαρακτήρισαν καιροσκόπο, διότι ἐκμεταλλεύτηκε πρόσωπα καί καταστάσεις γιά νά ἀναρριχηθεῖ καί ἀργότερα διατηρηθεῖ στόν Ἀρχιεπισκοπικό θρόνο.

Δέν ἦταν φιλόδοξος, ἀλλά πολύ ἀπλός καί καθημερινός ἄνθρωπος. Λιτός σέ ὅλα του καί ἀνυπόκριτος. Ἡ ὀξεία κρίση του καί ἡ ἀντίληψή του τόν χαρακτήριζαν ἰδιαιτέρως.

Ὁ ἀείμνηστος Ἀρχιεπίσκοπος Σεραφείμ ἦταν παλληκαρήσιος σέ ὅλα του. Διέπραξε λάθη ὡς ἄνθρωπος γιά τά ὁποῖα εἶχε τήν λεβεντιά νά τά ἀναγνωρίζει.

Μελανή σελίδα στήν ἱστορία του εἶναι ἡ ἄνευ δίκης καί ἀπολογίας ἔκπτωση δώδεκα Μητροπολιτῶν, γιά τήν ὁποία ἀργότερα ἐξομολογεῖτο σέ ἀνθρώπους τῆς ἐμπιστοσύνης του, ὅτι καθόταν σάν βουνό στήν ψυχή του.

Πολλές φορές προσπάθησε νά ἀποκαταστήσει τήν ἀδικία, ἀλλά οἱ κακοί χειρισμοί τινῶν ἀδικηθέντων καί ἡ ἐμπάθεια τῶν παλαιοκομματικῶν ἐκκλησιαστικῶν τόν ἐμπόδιζαν.

Παρ΄ὅτι μερικοί προσπάθησαν ἀκόμα καί μέ ἄθεσμους τρόπους νά τόν χρησιμοποιήσουν ἱκανοποιώντας δικά τους πάθη καί ὀφέλη, ἐκεῖνος εἶχε τόν τρόπο νά τούς παραμερίζει καί νά πράττει ὅ,τι ἐνόμιζε γιά τήν Ἐκκλησία ὠφέλιμο.

Ἐγνώριζε νά διακρίνει καί νά ἐκτιμᾶ τούς γνησίους συνεργάτας του. Μισοῦσε τήν ὑποκρισία καί τήν ψευτιά. Ἀποστρεφόταν τούς κόλακες καί τούς διπλωμάτες.

Ἤθελε ντομπροσύνη καί καθαρά λόγια. Ἦταν ἕνας γνήσιος Ἕλληνας παπᾶς, μέ ὅλα τά χαρακτηριστικά τῆς ἑλληνικῆς λεβεντιᾶς.

Δέν ἦταν, ὅπως μερικοί τόν παρουσίαζαν, σκληρός, ἄφιλος καί ἐκδικητικός. Ἦταν ἄνθρωπος εὐθύτητος καί ἀγάπης. Παρ΄ὅτι ἀνῆλθε ἀνώμαλα καί ἐπεισοδιακά στόν Ἀρχιεπισκοπικό θρόνο, διαδεχθείς τόν εὐγενῆ καί φιλάγαθο Ἱερώνυμο, ἐν τούτοις κατώρθωσε νά ἰσορροπήσει πρόσωπα καί καταστάσεις καί νά χαράξει δική του τακτική ἀπογοητεύοντας ἐκείνους, πού ἐνόμιζαν, ὅτι θά ἦταν εὔχρηστος.

Δέν ἐχρησιμοποίησε τήν παλαιά ζύμη, τήν ὁποία ἡ περίοδος Ἱερωνύμου εἶχε ἐκτοπίσει ἀπό τήν ἐνεργό δράση τῆς Ἐκκλησίας, διακινδυνεύοντας τόν χαρακτηρισμό τοῦ ἀχαρίστου, διότι οὐσιαστικά εἶχε τήν στήριξή της στήν ἐκλογή του.

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σεραφείμ ἔβλεπε τό συμφέρον τῆς Ἐκκλησίας, γι΄ αὐτό καί ὁ Παντεπίσκοπος Χριστός τόν διετήρησε στόν Πρῶτο Θρόνο τῆς Ἕλλάδος 24 ὁλόκληρα χρόνια.

Ἡ σύντομη αὐτή ἀναφορά στήν μνήμη τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ δέν ἀναφέρεται στά ἔργα τῆς περιόδου του, τά ὁποῖα εἶναι πολλά καί ἐντυπωσιακά, ἀλλά στήν σκιαγράφηση τῆς μορφῆς του, ὅπως τήν ζήσαμε κοντά του δώδεκα ὁλόκληρα χρόνια. Ἀκόμα ὑπάρχουν πολλά, πού δέν γνωρίζουν οἱ πολλοί.

Ἐξαγιάσθηκε μέ τήν δοκιμασία του καί τήν ὑπομονή πού ἐπέδειξε κατ΄αὐτήν.

Ἀς εἶναι ἡ μνήμη του αἰωνία!