Ρατσισμός Ξενοφοβία. Η Μελανότερη εικόνα του Πολιτισμού μας;

Δημιουργηθηκε στις Πέμπτη, 21 Ιουνίου 2012

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 15.54

 

Του Μητροπολίτη Κισάμου κ. Αμφιλοχίου

<<Όσο προχωρεί ο καιρός και τα γεγονότα, ζω ολοένα με το εντονότερο συναίσθημα πως δεν είμαστε στην Ελλάδα, πως αυτό το  κατασκεύασμα, που τόσοι σπουδαίοι και ποικίλοι απεικονίζουν καθημερινά, δεν είναι ο τόπος μας, αλλά ένας εφιάλτης, με ελάχιστα φωτεινά διαλείμματα, γεμάτα μια πολύ βαριά νοσταλγία. Να νοσταλγείς τον τόπο σου ζώντας στον τόπο σου, τίποτε δεν είναι πιο πικρό....>>. (Γ. Σεφέρης)

Τα γεγονότα των τελευταίων καιρών, στον τόπο και την πατρίδα μας, φαίνεται πως κάνουν τα παραπάνω λόγια του μεγάλου αυτού Έλληνα ποιητή και Νομπελίστα περισσότερο επίκαιρα από ποτέ.

Προφητικός ο λόγος του ή μήπως.... επανάληψη της Ιστορίας; Όπως και να έχουν τα πράγματα γεγονός είναι, νομίζω, ότι  ερμηνεύοντας τα συμπτώματα των καιρών εύκολα καταλήγομε  στο συμπέρασμα πως όντως αυτός δεν είναι ο τόπος μας αλλά ζούμε σ΄ ένα εφιάλτη.

Να φταίει ο δίκαιος θυμός; Η αγανάκτηση; Η έλλειψη ελπίδας;

Ίσως...Διερωτώμαι όμως: Μπορεί ένα Έθνος, ένας λαός να αποκαταστήσει το αίσθημα της δικαιοσύνης με την επιλογή ακραίων και επικίνδυνων συμπεριφορών; Αποδεκτό από την πλειοψηφία είναι η διαπίστωση πως  η λάθος πολιτική των τελευταίων δεκαετιών επέτρεψε την είσοδο στην χώρα μας υπερβολικά μεγάλου αριθμού μεταναστών από τις γειτονικές και όχι μόνο χώρες.

Καραβάνια ντροπής... Γεγονός είναι επίσης ότι  ανάμεσα τους εγκαταστάθηκαν στην χώρα μας και παραβατικά στοιχεία.

Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του Ο.Η.Ε. πάνω από 49 εκατομμύρια πρόσφυγες είναι εκτοπισμένοι από τις
χώρες τους σε όλο τον κόσμο, στην δε Δυτική Ευρώπη οι αλλοδαποί ξεπερνούν τα 25 εκατομμύρια.

Οι περισσότεροι θύματα της όποιας μαφίας η οποία τους υπόσχεται την <<Γη της Επαγγελίας>> στοιβάζοντας τους, κάτω από άθλιες συνθήκες, σε σαπιοκάραβα και άλλα μέσα με αποτέλεσμα πολλοί από αυτούς να μην φτάνουν ποτέ στον προορισμό τους...

Κι όμως στην συμπεριφορά κάποιων, πολλών από εμάς, κυριαρχούν τα συνθήματα: <<White is Right>>, <<Die, Nigger, Die>>.

Το πρόβλημα του ρατσισμού μαστίζει ολόκληρη την οικουμένη, μαστίζει και τον τόπο μας; Χάθηκαν οι θεσμοί, χάθηκαν οι αξίες, χάθηκε ο άνθρωπος. Ερήμωσε η γη, ερήμωσε και η ψυχή του ανθρώπου. Φαίνεται ότι ούτε τα κοινωνικά και πολιτικά συστήματα και ιδεολογίες, μήτε και η πρόοδο της τεχνολογίας είναι ικανά να λύσουν τα προβλήματα των λαών.

Και τούτο γιατί όπως χαρακτηριστικά λέει ο πολυσέβαστος Προκάτοχος μας λευκοπολιός Ιεράρχης Μητροπολίτης από Κισάμου και Σελίνου κ. Ειρηναίος σ΄ ένα από τα βιβλία του: <<... ο νεώτερος Ευρωπαϊκός πολιτισμός συντρίβεται ο ίδιος και βυθίζει στην δυστυχία εκατομμύρια υπάρξεων όχι γιατί του λείπει η γνώση, αλλά γιατί του λείπει η αγάπη>>.

Δεν είναι λοιπόν απορίας άξιον η αναβίωση και η εμφάνιση νεοναζισμού όχι μόνο στην υπόλοιπη Δυτική Ευρώπη, αλλά ακόμα και στην χώρα μας. Έτσι το πρόβλημα του ρατσισμού γίνεται αγκάθι στο όραμα των ανθρώπων να ζήσουν μαζί με ειρήνη. Στην εποχή όπου οι λαοί
της Ευρώπης καλούνται, καλούμαστε να ζήσομε  σε μια υπεροπτική κοινωνία, που από φιλάνθρωπη τείνει να γίνει απάνθρωπη, έχομε χρέος να κοιτάζομε με συγκατάβαση τους ξένους και να τους θεωρούμε αδελφούς.

Το μήνυμα <<Ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ούκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ούκ ένι άρσεν και θήλυ, πάντες γαρ υμείς εις εστέ εν Χριστώ Ιησού>>. (Γαλ.3, 28), αποτελεί όχι απλώς ελπίδα, αλλά εγγύηση για την συνύπαρξη και την ειρήνη των λαών.                                              

Σκέφτομαι: Είναι αυτή η μοναδική μορφή ρατσισμού; Μήπως πρέπει να υψώσομε προφητική φωνή και να καταγγείλομε κι΄ άλλες ρατσιστικές πρακτικές και νοοτροπίες; Μήπως περιμένει από μας ο Θεός να αφυπνίσομε το λαό Του καταδικάζοντας τις εκτρώσεις, την
ευθανασία, την κλωνοποίηση ως νέες μορφές ρατσισμού;

Ποιος θα μπορούσε να ισχυρισθεί ότι και σήμερα δεν υπάρχουν <<ρατσιστικές>> νοοτροπίες και πρακτικές που καταπατούν την Θεόσδοτη αξία του ανθρώπου ως <<πρόσωπο>> και <<εικόνας Θεού>>; Ποιος θα μπορούσε να ισχυρισθεί ότι είναι αμόλυντος σ΄ αυτή την αμαρτία;

Γι΄ αυτό η αρχή της πίστεως μας στο θέμα αυτό είναι η μετάνοια: στην προσευχή και στην ζωή μας.