Στο δρόμο για το σχολείο και τα προβλήματα της χρονιάς

Δημιουργηθηκε στις Πέμπτη, 08 Σεπτεμβρίου 2011

Γράφτηκε από τον/την Ιεροκήρυκα, Αρχιμ. Ιουστίνο Κεφαλούρο 15.34

«Φεγγαράκι μου λαμπρό, φέγγε μου να περπατώ, να μαθαίνω γράμματα, πράγματα σπουδάγματα, του Θεού τα πράγματα»

Η έναρξη κάθε νέας σχολικής χρονιάς εδώ και χρόνια αποτελεί το μείζων θέμα για το μήνα Σεπτέμβριο σχεδόν σε όλα τα ΜΜΕ.

Όχι ως ένα γεγονός συλλογικής κοινωνικής χαράς του τόπου, επειδή τα παιδιά και οι νέοι θα ξεκινήσουν το μακρύ τους ταξίδι μέσα στον κόσμο της γνώσης και της μάθησης, αλλά γιατί μερικές δεκάδες προβλήματα συσσωρεύονται λίγες μόνο ώρες πριν από το «πρώτο κουδούνι» της νέας σχολικής χρονιάς.

Έλλειψη βιβλίων, δασκάλων και ίσως και σε κάποιες περιπτώσεις και μαθητών βασανίζουν τους άμεσα ενδιαφερόμενους και προβληματίζουν κάθε σκεπτόμενο πολίτη, ο οποίος βλέπει το κομμάτι της Παιδείας να συνεχίζει να περνάει δια «πυρός και σιδήρου» , χωρίς να είναι πάντα εύκολη η αντικειμενική απόδοση ευθυνών.

Εύκολα θα μπορούσε κανείς και εφέτος να πει πως φταίει το «Υπουργείο Παιδείας και Δια Βίου Μάθησης», αλλά μάλλον κάτι τέτοιο θα υπεραπλούστευε την όλη κατάσταση στην Παιδεία του τόπου μας.

Το σίγουρο και το βέβαιο είναι πως το πρόβλημα στο Ελληνικό Σχολείο και εν συνεχεία και στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο δεν είναι το αν τα βιβλία θα είναι εκεί την ημέρα του αγιασμού, χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει πως δεν θα έπρεπε να είναι.

Αλλά όσο κι αν είναι «πιασιάρικος» τίτλος για τα δελτία ειδήσεων δεν είναι αυτό που θα έλυνε τα μεγάλα προβλήματα που υπάρχουν δεκαετίες τώρα στην Παιδεία, σε όλες τις βαθμίδες της.

Όσα βιβλία και να τυπωθούν, όσα DVD και να μοιραστούν, όσοι διαδραστικοί πίνακες και να τοποθετηθούν στις σχολικές αίθουσες, τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει αν δεν αποφασίσουμε ως κοινωνία και ως Έθνος τι ακριβώς περιμένουμε από το Ελληνικό Σχολείο και τι κατεύθυνση θέλουμε να του δώσουμε.

Πριν από λίγες μέρες με τη δημοσίευση των βάσεων εισαγωγής στις διάφορες Σχολές των ΑΕΙ και ΑΤΕΙ των ελληνικών Πανεπιστημίων , είδαμε νούμερα να «βουτάνε» κυριολεκτικά στο κενό και φυσικά μελλοντικούς φοιτητές που ακόμη και με μέσο όρο το «πέντε» θα μπορούν να εγγραφούν σε κάποιο τμήμα.

Σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε κανείς να πει με σιγουριά πως το σημερινό «πέντε» δεν θα δραστηριοποιήσει έναν νέο άνθρωπο ο οποίος μέσα στα νέα του καθήκοντα μπορεί να εξελιχθεί σε άριστο αυριανό επιστήμονα και επαγγελματία.

Άλλωστε όσοι περάσαμε από το σύστημα των «πανελλαδικών» εξετάσεων , πολλάκις νιώσαμε την αδυναμία του να δώσει περιθώρια στην κριτική ικανότητα του εξεταζόμενου και στην γενικότερη παιδεία του, ώστε να μην κριθεί το μέλλον της εισαγωγής του από το κατά πόσο μπορεί ή δεν μπορεί να παπαγαλίζει «κατεβατά» κειμένων.

Ο νόμος πλαίσιο για την Παιδεία έχει ανάψει τα πνεύματα. Ανάστατη η Πανεπιστημιακή Κοινότητα με προαναγγελία καταλήψεων των Σχολών και άλλες κινητοποιήσεις.

Κατά γενική ομολογία το συγκεκριμένο νομοθέτημα προσπαθεί να βάλει πολλά θέματα σε μια τάξη. Ακόμη και η σχεδόν καθολική συναίνεση των κομμάτων της Ελληνικής Βουλής κατά την ψήφιση του «επί της αρχής» δείχνει την σοβαρή δουλειά η οποία έγινε.

Φυσικά κανένας νόμος δεν διεκδικεί το αλάθητο και γι αυτό καλό είναι να μπορούμε να τον κρίνουμε όσο πιο αντικειμενικά γίνεται και κυρίως χωρίς συντεχνιακή ματιά.

Το ζητούμενο στην Παιδεία είναι αυτοί που συμμετέχουν να μπορούν να φτάνουν στον τελικό τους στόχο που είναι η απόκτηση όλων εκείνων των γνώσεων και της επιστημονικής κατάρτισης για να πάνε τον «κόσμο» ένα βήμα πιο πέρα, για να κάνουν την κοινωνία μας λίγο καλύτερη από αυτό που είναι.

Αλλιώς τι λόγος υπάρχει να περνάει κανείς τόσα χρόνια πάνω από τα βιβλία, «ξοδεύοντας» τη νεανική του ζωντάνια, αν όλο αυτό γίνεται για να βολευτεί αργότερα σε μια «θεσούλα».

Δεν είναι ήδη αρκετοί οι «βολεμένοι» στον τόπο μας;

Αν ο νόμος πλαίσιο καταφέρνει να δώσει μεταξύ άλλων και αυτή την πνοή ζωής στο Παιδευτικό Σύστημα της Ελλάδας, ώστε «διδάσκοντες» και «διδασκόμενοι» να μπορούν σε όλους εμάς τους «εκτός των τειχών» να μας δώσουν μια άλλη πρόταση ζωής, τότε μάλλον θα μπορέσουμε να τον θεωρήσουμε πετυχημένο.

Αν όχι, τότε απλά θα είναι ακόμη ένα πείραμα, μεταξύ πολλών άλλων , ισχύοντας για μια ακόμη φορά η λαϊκή ρήση : «άλλαξες ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς» .