Εμμανουήλ: "Προσευχή...η πιο ειρηνική μορφή διαμαρτυρίας"

Δημιουργηθηκε στις Παρασκευή, 27 Μαΐου 2011

Γράφτηκε από τον/την Μητροπολίτης Χαρτούμ Εμμανουήλ | 12:24

ΕΛΑΧΙΣΤΗ  ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ  ΣΤΗΝ  ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ  ΑΓΩΝΙΑ

Συμμετέχοντας «προσευχόμενοι» και παρακολουθούντες «τα γενόμενα» στην Πανελλαδική αγωνία, για το παρόν και το μέλλον της ένδοξης πατρίδας μας, της Ελλάδας, θέλω να καταθέσω ελάχιστες σκέψεις. Ὀχι τόσο προσωπικές, αλλά να τοποθετηθώ πάνω στις σκέψεις ενός μεγάλου «κοσμοκαλόγερου», του Σκιαθίτη λογοτέχνη και ιδιαίτερα πιστού ανθρώπου, του μεγάλου Παπαδιαμάντη.

Οι όπου Γής Έλληνες αγωνιούν.... Όσων η ψυχή και το υπέδαφός της παραμένει γνήσια ελληνικό πονούν και υποφέρουν. Συμπάσχουμε όλοι οι Πανέλληνες....

Σ’ αυτή όμως τη δύσκολη ώρα, τι κάνουν οι πιστοί του Θεού; Τι κάνει το Σώμα των πιστευόντων; Η Εκκλησία, δηλαδή, όλοι εμείς, που αποτελούμε το Σώμα της;

Κύριο έργο των πιστών είναι η προσευχή. Όλα τα άλλα είναι πάρεργα... Κυρίαρχο ρόλο σ’ όλες τις ενέργειες του πιστού ανθρώπου είναι η προσευχή. Το πρόσταξε πρώτος ΕΚΕΙΝΟΣ: «Τούτο το γένος εν ουδενί δύναται εξελθείν ει μή εν προσευχή και νηστεία» (Μάρκος θ΄,29). Ας το αναλύσει ο καθένας αυτό μέ ή χωρίς θεολογικές γνώσεις και κάπου θα βρεί την επικαιρότητα των λόγων αυτών και την αλήθεια τους.

Θεωρίες επί θεωριών, κηρύγματα επί κηρυγμάτων. Συνθήματα και συνθηματολογίες. Διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες. Αναλύσεις επί αναλύσεων. Φωνές επί φωνών!... Και στο τέλος «φωνή... βοώντος εν τη ερήμω...»(Μάρκος α΄,3)! Χαρακτηριστικά λέει η πείρα των πατέρων: μιά προσευχή ενός αγίου ανθρώπου είναι ανώτερη από δέκα κηρύγματα στους άμβωνες των Εκκλησιών....

Καμμιά φωνή δεν μπορεί να ακουσθεί και να φέρει καρπούς, αν δεν προέρχεται από καρδιά βαθειά   π ρ ο σ ε υ χ ο μ έ ν η ... Προσεύχομαι σημαίνει ζώ... Όλα τα μεγάλα έργα, αληθινά μεγάλων ανθρώπων, ήταν πάντοτε έργο των προσευχομένων.

Αντιπαραθέσεις επί αντιπαραθέσεων. Φωνές βαθειά κομματιασμένες ή με σκοπιμότητα κομματικοποιημένες, που δεν φέρουν  λύση...

Είναι η ώρα της Προσευχής... Το λέει χαρακτηριστικά ο μεγάλος Παπαδιαμάντης, τον οποίον τιμά φέτος, όλως ιδιαιτέρως, ένας μεγάλος Ιεράρχης των έργων και όχι των λόγων, ο Επίσκοπος και Μητροπολίτης Χαλκίδος κ. Χρυσόστομος, ο οποίος πραγματοποιεί μαζί με τοπικούς φορείς, μιά μεγάλη βραδυά για τον Παπαδιαμάντη.

Να τι λέει ο αληθινός του Θεού άνθρωπος: «Η θρησκεία, όχι μόνον δεν είναι ξεπερασμένη, αλλά δεν άρχισε ακόμη αιώνες τώρα να γίνεται τρόπος ζωής..». Δεν άρχισε κάν να γίνεται τρόπος ζωής... Να η μεγάλη αλήθεια, που με πόνο ψυχής και συντετριμμένοι γιά ό,τι δεν κάναμε στον μέχρι τώρα κύκλο της ζωής μας, ας το κάνουμε τώρα. Ας κάνουμε μιά αρχή τώρα.

Ανάβοντας κανδήλι και θυμίαμα, ας μεταφράσουμε την αγωνία μας σε προσευχή. ΕΚΕΙΝΟΣ, ο Κύριος μας, «γενόμενος εν αγωνία εκτενέστερον προσηύχετο!» (Λουκάς κβ΄,44)

Κι εμείς ΟΛΟΙ, ας κάνουμε αυτό το έργο πιό εντατικό, πιό γνήσιο, πιό ταπεινό, πιό ανεπιτείδευτο, πιό καρδιακό.

Αυτό ήταν το κύριο έργο της Εκκλησίας πάντοτε. Αυτό είναι το έργο των πιστών. Δεν είναι παθητική κατάσταση η προσευχή. Είναι ενεργοποιός δύναμη, είναι πορεία και συνοδοιπορία στην οδύνη του κόσμου.

Προσευχηθείτε!  Ας κλείνουμε τα γόνατα της ψυχής και του σώματος για περισσότερη προσευχή τώρα.

«Κύριε, εισάκουσον της προσευχής πάντων των πιστευόντων και λύτρωσε την χώρα των Ελλήνων, των Ορθοδόξως πιστευόντων, από την ασθένεια του κατακερματισμένου ανθρώπου, στην υγεία της ομοψυχίας και της ενότητας... υπό την Σκέπην Σου, με τις πρεσβείαις ΟΛΩΝ των Αγίων Σου».