Φασισμός, ρατσισμός και «πνευματική» τρομοκρατία – Ιερός πόλεμος για μια φωτογραφία

Δημιουργηθηκε στις Πέμπτη, 28 Οκτωβρίου 2010

Γράφτηκε από τον/την Μοναχή Ιερουσαλήμ, Θεολόγου-Νομικού 18:32

Η δύσκολη συγκυρία στην οποία βρίσκεται η Πατρίδα μας και τα διάφορα προβλήματα που ανακύπτουν σχετικά με ενδοεκκλησιαστικές έριδες, δημιουργεί κλίμα στο οποίο «ανθούν» κάθε λογής ξενοφοβικές, ρατσιστικές και εν τέλει αντί-Χριστες απόψεις, που δυστυχώς γίνονται ακόμη πιο επικίνδυνες, γιατί «ενδύονται τον μανδύα» των «καθαρών», «γνησίων», «τηρητών της παράδοσης» και βέβαια «αφορίζουν» και εξοστρακίζουν κάθε άλλον συνάνθρωπο.

Σ᾿ ένα κόσμο που οι περισσότεροι από τά έξι δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν ακούσει ποτέ ούτε το όνομα του Σωτήρος του Κόσμου του Ιησού Χριστού, σ᾿ ένα κόσμο που πνίγεται μέσα στην φτώχεια, την ανέχεια, την δυστυχία, τους πολέμους και το αίμα, αυτοί οι «καθαροί και παραδοσιακοί ορθόδοξοι χριστιανοί», αντί είτε να γίνουν κήρυκες του Ευαγγελίου της Σωτηρίας στα πέρατα της Οικουμένης ή να κλειστούν στο κελλί τους και να προσεύχονται εν σιωπή, ταπεινώσει και νηστεία για την σωτηρία των ψυχών τους και για όλους εκείνους που αγωνίζονται όπου γης για να πραγματωθεί το όραμα και η υπόσχεση της διάδοσης της Ορθής Πίστης του Χριστού, έχουν αναλωθεί σε ένα απίστευτης αγριότητας, απροκάλυπτου φασισμού και ρατσισμού, «πογκρόμ» κάθε τι του «διαφορετικού», όπως εκείνοι βέβαια μέσα στην προσωπική τους έπαρση το θεωρούν.

Ψευδόμενοι, υποκριτές, αποκρύπτοντας την αλήθεια, «κατακεραυνώνουν», διώκουν, γελοιοποιούν, συκοφαντούν και υβρίζουν ανθρώπους, των οποίων τον βίο και την πολιτεία δεν γνωρίζουν, τους οποίους ουδέποτε είχαν την λεπτότητα να ρωτήσουν για συγκεκριμένο η όποιο θέμα, δήθεν υπερασπιζόμενοι τα «όσια και τα ιερά της πίστης μας» ως αυτόκλητοι, απρόσκλητοι «σωτήρες».

Με αφορμή μία απλή κοινωνική και καλλιτεχνική εκδήλωση που βασίζεται σε μία ιστορία απίστευτου θάρρους, χριστιανικής γενναιότητος και μαρτυρίου, που έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια του Β´ Παγκοσμίου Πολέμου, για δεύτερη φορά γνωστός Καθηγητής-κληρικός, επιτίθεται λάβρος κατά της Ηγουμένης της Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου «Καραϊσκάκη» Γερόντισσας Διοδώρας, της Προηγουμένης Μαριάμ, των συνοδειών των και του Πνευματικού Πατρός και Γέροντός των Αρχιμανδρίτου Διονυσίου Καλαμπόκα, Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Πέτρας Καρδίτσης, παρά την πρωτόδικη οκτάμηνη καταδίκη των συκοφαντών τους από Δικαστήριο της Καρδίτσης τον Ιανουάριο του 2010, με μακροσκελές άρθρο του σε επίσης γνωστή εφημερίδα του χώρου.

Τα πραγματικά περιστατικά

Η Ηγουμένη της Ιεράς Μονής Πανοσιολογιωτάτη Διοδώρα, γερμανικής καταγωγής ομοεθνής και συγγενής της αγιοποιηθείσης από την Ρωμαιοκαθολική εκκλησία Edith Stein, εκχριστιανισθείσης εβραϊκής καταγωγής Μοναχής του τάγματος των Καρμελιτισσών, που συνόδεψε έως τέλους την εξ αίματος αδελφή της Rosa Stein στη ναζιστική θηριωδία και την ακολούθησε μέχρι και τo στρατόπεδο του θανάτου Άουσβιτς Μπιρκενάου και στο φρικτό θάνατο στο θάλαμο αερίων και στο κάψιμο!!! (09/08/1942), βρίσκεται και πάλι «κατηγορουμένη» και αγρίως συκοφαντούμενη για μία φωτογραφία, που δημοσιεύτηκε στο ημερολόγιο του 2008 της Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου «Καραϊσκάκη» Μαυρομματίου Καρδίτσης.

Σαφώς οι άγιοι της καθολικής εκκλησίας δεν ανήκουν στο αγιολόγιο της Εκκλησίας μας, αλλά δεν τίθεται σε αμφιβολία, ότι τέτοια ηρωϊκή στάση μπροστά στο θάνατο και με σκοπό την υπεράσπιση των καταδιωκομένων σίγουρα καταξιώνει την συγκεκριμένη γυναίκα στο μαρτυρολόγιο και το ηρωολόγιο της πολιτισμένης ελεύθερης ανθρωπότητας.

Το ηθικό ανάστημα της φιλοσόφου μοναχής Edith Stein και η τεράστια συγκίνηση που προκάλεσε στην Ευρώπη και στον συμφοιτητή σύγχρονό της Ζαν Πωλ Σαρτρ, η μαρτυρική της θυσία και η αντίσταση απέναντι στην φασιστική-ναζιστική θηριωδία, που οδήγησε στο ολοκαύτωμα των 6.000.000 εβραίων, υποχρέωσε το Βατικανό να την ανακηρύξει αγία με το μοναχικό της όνομα Teresa Benedicta of the Cross.

Για όσους έχουν μπει στον κόπο να μελετήσουν λίγο την τραγική ιστορία του Β´ Παγκοσμίου Πολέμου, ξέρουν ότι η Καθολική Εκκλησία έχει πολλούς λόγους να ντρέπεται για την απραξία και την αμηχανία της απέναντι στο συντελούμενο τότε έγκλημα κατά των εβραίων και την σιωπή του Πάπα Πίου ΧΙΙ απέναντι στον Χίτλερ.

Αντίθετα η Ορθοδοξία, διά του φωτεινού παραδείγματος του Αρχιεπισκόπου και Αντιβασιλέως Δαμασκηνού και του τότε Μητροπολίτου Ζακύνθου Χρυσοστόμου, για να αναφέρουμε μόνον τους πλέον γνωστούς, απέδειξε για ακόμη μία φορά πως η αγάπη και η συνδρομή προς τον πάσχοντα και καταδιωκόμενο αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο στην ποιμαντική της διακονία.

Διέσωσε χιλιάδες έλληνες πολίτες, ισραηλίτες στο θρήσκευμα, από τον θάνατο, εκδίδοντας ακόμη και πλαστά πιστοποιητικά βαπτίσεως..!

Άραγε, μήπως θα έπρεπε να καταδικάσουμε τον Αρχιεπίσκοπο ἐκεῖνο επειδή «παρέβη» τους ιερούς κανόνες ονομάζοντας χριστιανούς αβάπτιστους εβραίους για να τους σώσει από το βέβαιο θάνατο; Είμαι βεβαία ότι οι «αγανακτισμένοι» συκοφάντες της Ηγουμένης Διοδώρας και του Γέροντός της Αρχιμανδρίτου Διονυσίου δεν θα αργούσαν πολύ να το πράξουν, αν τους εδίδετο η ευκαιρία.

Ο φιλοτεχνήσας το άγαλμα της Edith Stein και τον Σταυρό του Τρούλου του Πανιέρου Ναού της Αναστάσεως Καθηγητής Paul Nagel σε μια κοινωνική εκδήλωση με τον Πάπα γίνεται αφορμή νέων αδίκων επιθέσεων κατά αθώων.

Η Γερόντισσα Διοδώρα, αριστούχος: Καλών Τεχνών Βερολίνου, Θεολογίας Αθηνών, Νομικής Στρασβούργου, με παππού υπουργό, παραιτηθέντα επί Χίτλερ και νομάρχη Ανόβερου, με άλλον παππού στρατηγό του ΝΑΤΟ, με πατέρα καθηγητή κορυφαίων καρδιοχειρουργών και στην Ελλάδα σήμερα, συγγραφέα πρωτοπόρων έργων βιοηθικής, βραβευμένο και από τον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, κλήθηκε από τον ομογενή της παγκοσμίου φήμης καλλιτέχνη και ανακαινιστή αρχαίων καθεδρικών ναών της Ευρώπης, ερειπωθέντων από τους ναζί, Καθηγητή της κ. Paul Nagel εκ Κολωνίας Γερμανίας, δημιουργό του αποκαλυφθέντος αγάλματος της μάρτυρος, να κρατά την Τορά της Παλαιάς Διαθήκης από την οποία ανθίζει ο Σταυρός του Χριστού, σε εξωτερική κόγχη όπισθεν ακριβώς της προσκομιδής στον Άγιο Πέτρο της Ρώμης, (11/10/2006), πρωτίστως δημιουργό του Σταυρού του τρούλλου του Πανιέρου Ναού της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα, που συγκεντρώνει το φως του ήλιου και λάμπει την νύχτα, να συνοδεύσει στο ταξίδι αυτό τον προσκεκλημένο πνευματικό της πατέρα Αρχιμανδρίτη Διονύσιο, και άλλα μέλη των αδελφοτήτων του, διότι και είχε φιλοξενήσει ο ίδιος κατ᾿ επανάληψη αβραμιαία τον καθηγητή και τους συνεργάτες του στην Ιερά Μονή Τιμίου Σταυρού του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, όπου ήταν ηγούμενος και σχολάρχης, κατά την κατασκευή, υπό την αιγίδα της UNESCO, του αναφερθέντος Σταυρού, αντίγραφο του νικηφόρου σταυρού του Βυζαντινού αυτοκράτορος Ηρακλείου, που έφερε πίσω στην Αγία Γη τον κλαπέντα από τους Πέρσες Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, και στρατοπέδευσε στην ως άνω Μονή του Τιμίου Σταυρού, όπου η ρίζα του δένδρου από το οποίο οι Εβραίοι έκαναν τον Σταυρό του Χριστού, μέχρι να ετοιμαστεί η Αγία Αυλή στον Ναό της Αναστάσεως για την τελετή της υποδοχής του Τιμίου Ξύλου.

Επρόκειτο για μία καθαρά κοινωνική καλλιτεχνική εκδήλωση, που δεν είχε καμμία σχέση με συμπροσευχή, συλλειτουργία ή κοινωνία με την Ρωμαιοκαθολική εκκλησία και τον ηγέτη της τον Πάπα Βενέδικτο τον ΙΣΤ´.

Είναι πασιφανές και στον πλέον καχύποπτο, ότι τέτοιου περιεχομένου κοινωνικές εκδηλώσεις δεν είναι ικανές να οδηγήσουν σε άμβλυνση & σκανδαλισμό του ορθόδοξου φρονήματος των πιστών, όταν ήδη έχουν πραγματοποιηθεί πλείστες όσες παρόμοιες εκδηλώσεις (εθιμοτυπικές επισκέψεις, συνεδριακές συζητήσεις, υποτροφίες σπουδαστών σε αντίστοιχες θεολογικές σχολές), αλλά και συναντήσεις μεταξύ των Προκαθημένων της Ανατολικής Ορθόδοξης του Χριστού Εκκλησίας και του Πάπα της Ρώμης, με πρόσφατα παραδείγματα τα παρατιθέμενα στην παρούσα αναφορά (www.impantokratoros.gr/9ADBA8B2.el.aspx), από τις συναντήσεις του Οικουμενικού Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης κ.κ. Βαρθολομαίου με τον Πάπα Ρώμης Βενέδικτο ΙΣΤ´, όπως και του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χριστοδούλου, συνοδευθέντος και υπό του Καρδιτσιώτου, εκ Φαναρίου, Μητροπολίτου Σταγών και Μετεώρων κ. Σεραφείμ, με τον Πάπα Ρώμης Βενέδικτο ΙΣΤ´.

Όπως άλλωστε δέχθηκε με την απόφασή του το δικαστήριο της Καρδίτσης, υιοθετώντας τις θέσεις των μοναστικών αδελφοτήτων του Αρχιμανδρίτου Διονυσίου, στο οποίο κατέθεσε ως αυτεπάγγελτος μάρτυς υπερασπίσεως των συκοφαντών ο γνωστός καθηγητής-κληρικός, «…η συμμετοχή σε μία τέτοια κοινωνικού περιεχομένου εκδήλωση και η για λόγους διατήρησης της ιστορικής μνήμης με την παράθεση φωτογραφιών εικονιζουσών ιστορικές στιγμές της πορείας και ζωής των αδελφοτήτων, δεν συνιστά “νεωτερισμό και νόθευση της ορθόδοξης πίστης ούτε προκαλεί άμβλυνση του ορθόδοξου φρονήματος και διχασμό της προσωπικότητας των πιστών, αλλά ούτε και προσβάλλει και καταπατεί τα θέσμια και τις εντολές των Πατέρων της Εκκλησίας μας”, δεδομένου ότι ομολογούμε Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν & Αποστολικήν του Χριστού Εκκλησίαν, με όλα τα δόγματα και τις θρησκευτικές και μοναχικές παραδόσεις της, μη παρεκκλίνοντας κατ᾿ ουδέν από αυτά».

Παρά ταύτα ο κατήγορός μας «επανέρχεται» και πάλι στο ανύπαρκτο ζήτημα, «βαφτίζοντας» τις μοναχές φιλοπαπικές!, επιχειρώντας να τρομοκρατήσει, ως… «ιεροεξεταστής;», τους δικαστές του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου, που θα κρίνουν την υπόθεση.

Αν όμως «είχε κάνει τον κόπο» να γνωρίσει τις αδίκως και βαναύσως συκοφαντηθείσες μοναχές και τον Γέροντά τους, θα είχε την ευκαιρία να διαπιστώσει, πως τα όσα με τέτοια ευκολία απαξιωτικά αναφέρει και η εφημερίδα ασμένως υιοθετεί ΟΥΔΕΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΕΧΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ.

Στοιχειώδεις κανόνες καλής συμπεριφοράς και ανθρωπιάς, για να μην αναφέρουμε τα όσα θα έπρεπε να ορίζουν τις σχέσεις αδελφών στην Πίστη, επιβάλλουν να αποκτήσουμε ιδίαν γνώμην για τα γεγονότα, ρωτώντας και τους ενδιαφερομένους – θιγομένους, πριν σπεύσουμε να τους ρίξουμε στην πυρά, αναπολόγητους και χωρίς δίκη.

Επίσης, ο σεβασμός στους Νόμους του Κράτους μάλλον αποτελεί υποχρέωση και όχι επιλογή για τους Ορθοδόξους, που δεν έπρεπε να διανοούνται να αμφισβητούν δημόσια μια δικαστική απόφαση και μάλιστα να συνεχίζουν το άδικο εναντίον αθώων.

Αν λοιπόν «είχε κάνει τον κόπο» να γνωρίσει από κοντά τον Γέροντα Διονύσιο και τα πνευματικά του τέκνα, θα είχε την ευκαιρία να διαπιστώσει, ότι, μέσα από πολλές δυσκολίες, δημιουργήθηκαν πολυπληθείς μοναστικές αδελφότητες με μοναχούς και μοναχές πολυπτυχιούχους, που στελεχώνουν Ορθόδοξα Μοναστήρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό με καταγωγή από 20 χώρες, που προσήλθαν στην Ορθοδοξία από επιλογή και όχι επειδή συνέβη να γεννηθούν από Ορθόδοξους γονείς.

Θα είχε την ευκαιρία να διαπιστώσει την πιστή τήρηση των ιερών κανόνων και της Μοναχικής Πολιτείας σε φτωχά μοναστήρια, που δέχονται και φιλοξενούν αβραμιαίως δεκάδες ανθρώπους καθημερινά, με πρώτιστη ανάπαυση το ιερό της εξομολογήσεως μυστήριο.

Συνιστούμε λοιπόν στον συκοφάντη μας και τους διάφορους «συνοδοιπόρους» του, αντί να δαπανούν τον πολύτιμο και ελάχιστο χρόνο της παρούσης προσκαίρου ζωής σε «σκιαμαχίες» κατά ανυπάρκτων εν προκειμένω «αιρετικών» και δήθεν φιλοπαπικών Ορθοδόξων μοναχών, να αφιερωθεί σε εκτενή, από τον Σωτήρα μας Χριστό παραγγελθείσα, δέηση, «ίνα εκβάλη εργάτας εις τον θερισμόν αυτού» (Ματθ. 9,38), φωτισμού και «θερισμού» ψυχών, ψυχών επίσης αλλοδόξων ή ετεροθρήσκων, στην Αλήθεια του Χριστού και του Ευαγγελίου Του, όπως ακριβώς συμβαίνει με τον Γέροντα Διονύσιο, μετεωρίτη-αγιορείτη-αγιοταφίτη, στην επί υπέρ 40ετή μοναχική και ιερατική του διακονία με εκατοντάδες βαπτίσεις και δεκάδες επί δεκάδων μοναχικές κουρές μάλιστα εβραίων, που βαπτίσθηκαν Χριστιανοί και αποφάσισαν και ακολουθούν το δρόμο της Ισαγγέλου Πολιτείας, όπως και μετά του Γέροντός του Αρχιμανδρίτου Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου βάπτισε τον πρ. ρωμαιοκαθολικό αρχιμανδρίτη κ. Placide Deseille, ιδρυτή Ορθοδόξων πλέον Ιερών Μονών στην Γαλλία, και τους συν αυτώ, ομού μετά του κ. Χριστοφόρου Η. D. Warren III, προέδρου του συλλόγου «Φίλοι του Τιμίου Σταυρού, Washington, D.C., 1993», στον αρσανά της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας Αγίου Όρους Άθω, στις 10.03.1977, λόγος για τον οποίο και κλήθηκαν να «απολογηθούν» τον Μάϊο του 1977 στο Οικουμενικό Πατριαρχείο μετά από «δριμύτατα παράπονα» του Βατικανού.

Όσο για την «περίφημη» φωτογραφία με τον Πάπα (μια απλή χειραψία σε αύλειο χώρο και όχι σε Ναό κατά την διάρκεια λατρευτικής σύναξης) αν συγκριθεί με μία από τις εκατοντάδες φωτογραφίες Ορθοδόξων Πατριαρχών, Αρχιεπισκόπων, Αρχιερέων και Ιερέων κάθε βαθμίδος είτε με τον Πάπα ή με άλλους ρωμαιοκαθολικούς ηγέτες, «φωνάζει» από μόνη της την αλήθεια, που είναι: Ουαί υμίν…υποκριταί! (και βέβαια αναφερόμαστε στους δήθεν υπερμάχους και «υπερασπιστές» της Ορθοδοξίας δηλαδή στους αυτόκλητους και αμετανόητους κατηγόρους και συκοφάντες μας, που στην πρώτη ευκαιρία «φιλοξενούν» τέτοια κηρύγματα μισαλλοδοξίας, φασισμού, ρατσισμού και «πνευματικής» τρομοκρατίας).

Για άλλη μια φορά μόνοι τους επιλέγουν τον δρόμο της αποκατάστασης της τάξεως, της νομιμότητος και της Αληθείας, που είναι και πρέπει να είναι η Ελληνική Δικαιοσύνη.

Και για να μην το "ξεχάσουμε": μία φωτογραφία του ημερολογίου του 2008 μιάς άσημης Μονής της Καρδίτσας, σε σπήλαιο της οποίας γεννήθηκε ο ήρωας της Επανάστασης του 1821 Γεώργιος Καραϊσκάκης, είναι αφορμή για συλλογική κατηγορία από τον καθηγητή-κληρικό της αδελφότητος ως "φιλοπαπικής", επειδή δήθεν προβάλλεται προπαγανδιστικά από το Βατικανό;

Το εικονιζόμενο γραμματόσημο του Κράτους του Βατικανού, που τυπώθηκε και κυκλοφορεί ανά τον κόσμο σε μυριάδες αντίτυπα και εικονίζει τον Πάπα με τον Οικουμενικό Πατριάρχη με τα χέρια υψωμένα και φόντο την Αγία Σοφία, δεν σχολίασε καθόλου ο συκοφάντης μας, ούτε και τους χαμογελαστούς διπλόχειρους χαιρετισμούς του Πάπα Βενεδίκτου ΙΣΤ´ με Ιεροσολιμίτες, ανάμεσα στους οποίους και ο μοναχός κατά σάρκα υιός του;

Ενδεικτικά, στην Ιερά Μονή «Καραϊσκάκη», στις 05.03.2010, έγινε βάπτιση του κ. Παύλου Hämmerli, διδάκτορος Βοτανικής, εκ Ζυρίχης Ελβετίας, ακολουθήσαντος τά βήματα του αδελφού του, Γεωργίου Πασχαλίου Hämmerli, διδάκτορος Θεολογίας, που βαπτίστηκε εκεί προ διετίας.

Τό 2005, βαπτίστηκε η πολύτεκνη οικογένεια Hanson, της οποίας μέλη αποτελούν τό διάσημο στην Αμερική νεανικό μουσικό συγκρότημα “Hanson”, κατά σάρκα συγγενών της Πανοσιολογιωτάτης Γεροντίσσης Αιμιλιανής, τέως Γραμματέως της Ιεράς Μονής Δώδεκα Αποστόλων  «Κόκκινης Εκκλησιάς» Καρδίτσης και νυν Καθηγουμένης της  Ιεράς Μονής Εισοδίων της Θεοτόκου Ουασινγκτώνος της OCA, ευλογία και παρουσία του Κυριάρχου Μητροπολίτου Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων κ.Κυρίλλου Β´ (κατά του Οποίου βάλλουν οι συκοφάντες και ὁ καθηγητής-κληρικός, διότι δεν καταδίκασε εκκλησιαστικά τις Καθηγουμένες και τον Γέροντά τους), για να αναφέρουμε ελάχιστα παραδείγματα Βαπτίσεων με κύριο Βαπτιστήριο την Λίμνη Πλαστήρα.