Ο αληθινός λόγος του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου

Δημιουργηθηκε στις Πέμπτη, 14 Ιουλίου 2011

Γράφτηκε από τον/την Ανάλυση του Θεόδωρου Καλμούκου - 21:04

Αργησε λίγο να μιλήσει ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος, αλλά πρέπει να ομολογήσουμε πως τώρα που μίλησε στην ΕΡΤ, τον κρατικό τηλεοπτικό σταθμό της Ελλάδος, είπε λόγο αληθινό, ήρεμο, παρεμβατικό, τολμηρό κάνοντας τομές στις δομές, στις καταστάσεις και στις παθογένειες.

Ο λόγος του ήταν ενίοτε και λόγος αυτομεμψίας, αφού για την κρίση που μαστίζει την Ελλάδα δεν δίστασε να πει ότι πάντες υπεύθυνοι, συμπεριλαμβανομένων και των κληρικών και γενικότερα όσων έχουν θεσμικές θέσεις στον εκκλησιαστικό βίο.

Η υπενθύμισή του ότι η Εκκλησία δεν είναι μία ιδεολογία «η οποία μπορεί να αλλάξει, αλλά είναι βίωμα, τρόπος ζωής», όπως είπε χαρακτηριστικά, θα μπορούσε να λειτουργήσει ως μία υποψία για παραπέρα προβληματισμό και ανίχνευση γι’ αυτό που είναι Εκκλησία, από αυτό που δεν είναι.

Ας μου επιτραπεί η προσωπική ομολογία πως ήταν από τις πολύ σπάνιες φορές που παρακολούθησα συνέντευξη από την ελληνική δορυφορική τηλεόραση και μάλιστα ευρισκόμενος σε οικία σεβαστής και αγαπητής μας οικογένειας μαζί με άλλους εκλεκτούς φίλους, η γενική γνώμη των οποίων συνοψίστηκε σ’ ένα μεγάλο «εύγε στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο» και μία ευχή μαζί «να μιλά πιο τακτικά».

Ιδιαίτερα εντυπωσίασε το μειλίχιο και ήρεμο της μορφής και της εκφοράς του λόγου του, ο οποίος όμως ήταν λόγος ο οποίος δεν άφησε κενά για παρανοήσεις, παρεξηγήσεις και επικαλύμματα κανενός είδους.

Ηταν νομίζω ένα μίλημα και μήνυμα ψυχής, γι’ αυτό και κατέστη αισθαντικό στον ακροατή ότι ήταν λόγος πηγαίος και συνειδητός κι όχι ξύλινος στον οποίον μας έχουν συνηθίσει εν πολλοίς οι επαγγελματίες του εκκλησιαστικού βίου στην Ελλάδα και στην Ομογένειά μας.

Με τρόπο πειστικά αποδεικτικό, κατέρριψε τα συχνά-πυκνά κυκλοφορούντα μυθεύματα περί της εκκλησιαστικής περιουσίας, ενώ αποκάλυψε πως «έχουμε πάρα πολύ κακή εμπειρία, όλη η εκκλησιαστική περιουσία που χάθηκε, χάθηκε μέσω της διαχειρίσεως της Πολιτείας. Δόθηκε περιουσία τεράστια για να βοηθηθούν άποροι και αγρότες, και βρέθηκαν οι κομματάρχες με ωραιότατη περιουσία εκκλησιαστική».

Η συνέντευξη δόθηκε λίγο μετά την συνάντηση του νέου υπουργού Οικονομίας Ευάγγελου Βενιζέλου με τον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο και την Διαρκή Ιερά Σύνοδο, γι’ αυτό και ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα η απάντησή του για την μισθοδοσία του κλήρου όταν είπε πως «δεν συζητήσαμε ακριβώς το θέμα αυτό.

Ενας αρχιερεύς έθεσε ερώτημα στον κ. Βενιζέλο εάν υπάρχει τέτοιο θέμα, και ο κ. Βενιζέλος είπε ότι δεν υπάρχει» και πρόσθεσε πως «δεν θα μπορούσε όμως να υπάρχει γιατί έχουμε υπογράψει σύμβαση το 1834, η σύμβαση αυτή λέει πάρετε όλη αυτή την περιουσία και η πολιτεία αναλαμβάνει εσαεί την μισθοδοσία των ιερέων και τα έξοδα των Εκκλησιαστικών σχολείων».

Ισως η μόνη λύση θα ήταν μιας και το κράτος αποδείχθηκε παμφάγο και διεφθαρμένο μέχρι μυελού οστών, η διοίκηση της Εκκλησίας να ζητήσει να της επιστραφεί η περιουσία, να την αξιοποιήσει η ίδια και να αναλάβει η ίδια την αυτοσυντήρησή της και τη μισθοδοσία των ιερέων και αρχιερέων της. Παράλληλα, να τεθούν οι σχέσεις των δύο, ήτοι κράτους και Εκκλησίας, σε σωστές και διακριτές βάσεις και διαστάσεις.

Η συνέντευξη του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου ήταν επίκαιρη και αναγκαία αυτή τη δύσκολη την ώρα, διότι πληροφόρησε και για την αγάπη της Εκκλησίας εν τη πράξη. Και μόνη η αναφορά ότι δίνονται δέκα χιλιάδες μερίδες φαγητού σε ανθρώπους που το στερούνται, αλλά και δέματα που κομίζονται στις οικογένειες που έχουν ανάγκη επιβίωσης ήταν μία μαρτυρία της διακονίας της Εκκλησίας η οποία είναι διακονία φιλανθρωπίας. Κι όταν η Εκκλησία κάνει φιλανθρωπία δεν το κάνει από λύπηση αλλά επειδή αγαπά όλους τους ανθρώπους αδιακρίτως ηλικίας, φυλής, χρώματος, άλλωστε όλοι είμαστε παιδιά του Θεού.

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος άγγιξε τη ρίζα του κακού και πρότεινε γιατρειά όταν είπε «είμαστε ένα πράγμα, να ενωθούμε όλοι και να νικήσουμε την εγωπάθεια. Να νικήσουμε το ούτε δικά μου, ούτε δικά σου... Αυτός ο εγωισμός είναι αυτός που μας κατάστρεψε πολλές φορές».

Εχω την αίσθηση πως έπειτα από αυτή την υπαρκτική φανέρωση αγωνίας του Προκαθημένου της Εκκλησίας της Ελλάδος, πολλοί θα έχουν αναθεωρήσει πολλά τόσο για τον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, όσο και για θέματα που άπτονται της Εκκλησίας, της Κοινωνίας, και της Πολιτικής.