Η εορτή των Αγίων Προπατόρων στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων (ΦΩΤΟ+ΒΙΝΤΕΟ)

Δημιουργηθηκε στις Πέμπτη, 01 Ιανουαρίου 2015

Γράφτηκε από τον/την Εκ της Αρχιγραμματείας - 00.02

Τήν Κυριακήν, 15ην /28ην Δεκεμβρίου 2014, τήν καλουμένην τῶν Προπατόρων, ἑωρτάσθη ἡ μνήμη τῶν πρό τοῦ Νόμου (Μωσαϊκοῦ) καί ἐν Νόμῳ κατά σάρκα Προπατόρων τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐξαιρέτως τοῦ Πατριάρχου Ἀβραάμ, πρός ὅν πρῶτον ἐδόθη ἀπό τοῦ Θεοῦ ἡ ἐπαγγελία ὅτι «ἐν τῷ σπέρματι αὐτοῦ ἐνευλογηθήσονται πάντα τά ἔθνη τῆς γῆς», εἰς τόν ἐπ' ὀνόματι αὐτῶν ἀφιερωμένον ναόν εἰς τήν πόλιν Μπετσαχούρ, Χωρίον τῶν Ποιμένων, πλησιόχωρον τῆς Βηθλεέμ, ἧς οἱ ἀγραυλοῦντες ποιμένες διῆλθον ἕως Βηθλεέμ καί εἶδον τόν ἐνανθρωπήσαντα καί σαρκί τεχθέντα Κύριον ὡς βρέφος ἐσπαργανωμένον καί κείμενον ἐν τῇ φάτνῃ, (Λουκ. 1, 15-16).

Εἰς τήν πόλιν ταύτην, τήν ἀριθμοῦσαν περί τούς δέκα πέντε χιλιάδας κατοίκους, ὧν τό ἥμισυ Ἑλληνορθόδοξοι Ἀραβόφωνοι, ἐγένετο δεκτός ἔμπροσθεν τοῦ ὡς ἄνω Ἱεροῦ Ναοῦ ὑπό τῶν ἱερέων ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, Ὅστις ἐν συνεχείᾳ προεξῆρξεν τοῦ Ὄρθρου καί τῆς θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου Γέροντος Ἀρχιγραμματέως καί Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου τοῦ καί ἐν Βηθλεέμ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, τοῦ ἡγουμένου τοῦ προσκυνήματος τῶν Ποιμένων Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰγνατίου, τοῦ ἡγουμένου ἐν Φχές Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱερωνύμου, τῶν Ἀραβοφώνων ἐφημερίων τῆς Κοινότητος ταύτης π. Ἰμβραήμ Χούρη, π. Σάββα Χέρ, π. Ἤσσα Μοῦσλεχ καί Χάνα Ρασμάουϊ, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Εὐλογίου καί τοῦ διακόνου π. Μάρκου, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας τῆς Κοινότητος καί μετεχόντων ἐν εὐλαβείᾳ πολλῇ ἀθρόου λαοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Κοινότητος τῆς πόλεως.

Πρός τόν εὐσεβῆ λαόν τοῦτον ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μκαριώτατος εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας, ἔχοντα ὡς ἕπεται:

«Ἐν πίστει τούς προπάτορας ἐδικαίωσας τήν ἐξ Ἐθνῶν δι' αὐτῶν προμνηστευσάμενος Ἐκκλησίαν. Καυχῶνται ἐν δόξῃ οἱ Ἅγιοι ὅτι ἐκ σπέρματος αὐτῶν ὑπάρχει καρπός εὐκλεής ἡ ἀσπόρως τεκοῦσά Σε. Ταῖς αὐτῶν ἱκεσίαις, Χριστέ ὁ Θεός, σῶσον τάς ψυχάς ἡμῶν», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί.
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί.

Ἡ χάρις τοῦ πανσθενουργοῦ ἁγίου Πνεύματος συνήγαγεν πάντας ἡμᾶς ἐν τῷ Ἱερῷ τούτῳ τόπῳ τοῦ ἁγιογραφικοῦ ὑμῶν Χωρίου τῶν Ποιμένων, ἵνα μετ' αὐτῶν πνευματικῶς συγχορεύσωμεν καί μετά τῶν ἀγγέλων συνδοξολογήσωμεν τόν Θεόν Πατέρα λέγοντες: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία».

Μέ ἄλλα λόγια, δόξα ἄς εἶναι εἰς τόν Θεόν εἰς τά ὕψιστα μέρη τοῦ Οὐρανοῦ ἀπό τούς ἐκεῖ κατοικοῦντας ἀγγέλους. Καί εἰς τήν γῆν ὁλόκληρον, πού εἶναι ταραγμένη ἀπό τήν ἁμαρτίαν καί τά βίαια πάθη της, ἄς βασιλεύσῃ ἡ θεία εἰρήνη, διότι ὁ Θεός ἐξεδήλωσε τώρα λαμπρῶς τήν εὔνοιαν καί εὐαρέσκειάν του εἰς τούς ἀνθρώπους διά τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ Του.

Τό ὄντως παράδοξον καί χαρμόσυνον τοῦτο δοξολογικόν μήνυμα τῶν ἀγγέλων ἐδέχθησαν κατά τήν ἀψευδῆ μαρτυρίαν τοῦ ἁγίου Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ, οἱ ἐγχώριοι ποιμένες: «Καὶ ποιμένες ἦσαν ἐν τῇ χώρᾳ τῇ αὐτῇ ἀγραυλοῦντες καὶ φυλάσσοντες φυλακὰς τῆς νυκτὸς ἐπὶ τὴν ποίμνην αὐτῶν. καὶ ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου ἐπέστη αὐτοῖς καὶ δόξα Κυρίου περιέλαμψεν αὐτούς, καὶ ἐφοβήθησαν φόβον μέγαν. καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ ἄγγελος· μὴ φοβεῖσθε· ἰδοὺ γὰρ εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαρὰν μεγάλην, ἥτις ἔσται παντὶ τῷ λαῷ, ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ, ὅς ἐστι Χριστὸς Κύριος, ἐν πόλει Δαυΐδ».

Τόν εὐαγγελισμόν τοῦτον, δηλονότι «ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ, ὅς ἐστι Χριστός Κύριος», (Λουκ. 2,11) προκατήγγειλον οἱ θείῳ πνεύματι λαλήσαντες προφῆται τῆς ἱερᾶς ἡμῶν ἱστορίας. Τῆς ἱστορίας δηλονότι, τήν ὁποίαν κατέγραψαν οἱ κατά σάρκα προπάτορες καί γεννήτορες τοῦ Θεοῦ Λόγου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὡς λέγει καί ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας: «Καυχῶνται ἐν δόξῃ οἱ Ἅγιοι», τουτέστιν οἱ προπάτορες «ὅτι ἐκ σπέρματος αὐτῶν ὑπάρχει καρπός εὐκλεής, ἡ ἀσπόρως τεκοῦσά Σε Χριστέ ὁ Θεός».

Καί οἱ μέν προπάτορές εἰσιν ὁ Ἀδάμ, Ἀβραάμ, Ἰσαάκ, Ἰακώβ Δαυίδ καί Σολομῶν. Ὁ δέ εὐκλεής καρπός ἡ Πάναγνος καί Παρθένος Μαρία, περί ἧς ὁ μεγαλοφωνώτατος Προφήτης Ἠσαΐας εἶπεν: «Ἰδού ἡ Παρθένος, ἐν γαστρί λήψεται καί τέξεται Υἱόν τόν Ἐμμανουήλ, ὅ ἐστι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός», (Ἠσ. 7,14). Τοῦτο ἐξ ἄλλου διατρανοῖ καί ὁ μελῳδός λέγων:

«Σοφώτατοι θεῖοι Προφῆται γεγένηνται, Ἀβραάμ ἀπόγονοι, τόν ἐκ τοῦ Ἀβραάμ, καί Ἰούδα τικτόμενον Λόγον, θερμῶς προαναγγείλαντες ἐν Πνεύματι. Αὐτῶν ἱκεσίαις, Ἰησοῦ, πάντας οἰκτείρισον».

Τήν σεβάσμιον ἑόρτιον μνήμην τῶν Ἁγίων τοῦ Χριστοῦ Προπατόρων καί δή τοῦ Προπάτορος Ἀβραάμ, ἐθέσπισαν οἱ θεοφόροι Πατέρες καί διδάσκαλοι ἡμῶν κατ' ἔμπνευσιν βεβαίως του ἁγίου Πνεύματος κατά τάς νηστευσίμους ἡμέρας καί ὀλίγον πρό τῆς κυριωνύμου ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων διά δύο λόγους: Πρῶτον, διά νά κατανοήσωμεν τό μέγα μυστήριον τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς ἀειπαρθένου καί Θεοτόκου Μαρίας καί δεύτερον, διά νά προετοιμάσωμεν ἑαυτούς, ἵνα ὁ σήμερον γεννώμενος Χριστός, γεννηθῇ ἐν τῇ φάτνῃ τῶν καρδιῶν ἡμῶν.

Λέγομεν τοῦτο, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί διότι τό μυστήριον τῆς Ἐκλησίας τοῦ Χριστοῦ εἶναι μέγα καί θεόσδοτον. Μέ ἄλλα λόγια, ἡ Ἐκκλησία τόσον ἡ τοπική ὅσον καί ἡ Οἰκουμενική, μία γάρ οὗσα ἁγία Καθολική καί Ἀποστολική, εἶναι θεσμός θεανθρώπινος.

Τοῦτο σημαίνει ὅτι ὁ σαρκωθείς καί ἐνανθρωπήσας Θεός Λόγος ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ παρατείνεται εἰς τούς αἰῶνας ἐντός τοῦ ἱστορικοῦ ἡμῶν κόσμου, τού ὁποίου τό σχῆμα παράγει, κατά τόν σοφόν Παῦλον: παρέρχεται (περνᾷ) καί φεύγει διαρκῶς σάν σκιά τό ἐξωτερικόν φαινόμενον τοῦ κόσμου αὐτοῦ. (Α' Κορ. 7,31). Ὅσον ἀφορᾷ δέ εἰς τήν Ἐκκλησίαν, τήν ἀποτελοῦσαν τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ «καί πύλαι Ἄδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς», ὡς μαρτυρεῖ ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος, (Ματθ. 16,18).

Κατά δέ τόν ἅγιον Μάξιμον τόν Ὁμολογητήν, τό γεγονός τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου ἐπαναλαμβάνεται συνεχῶς. Ἰδού τί λέγει: «Ὁ τοῦ Θεοῦ Λόγος ἀεί σαρκοῦται μυστικῶς διά τῶν σῳζομένων.

Ἀπεργάζεται γάρ Παρθένον Μητέρα τήν ψυχήν τήν μή ἔχουσαν τά γνωρίσματα τῆς φθορᾶς». Δηλαδή ὁ Χριστός γεννᾶται καθημερινῶς εἰς τάς ψυχάς τῶν ταπεινῶν ἀνθρώπων. Κάθε ψυχή ἡ ὁποία καθαίρεται ἀπό τά πάθη, ἀπό τήν ἐμπάθειαν, τήν κακίαν, τόν φθόνον καί τόν ἐγωϊσμόν, ἀναδεικνύεται εἰς μητέρα Παρθένον τοῦ Θεοῦ Λόγου, δηλονότι τοῦ Χριστοῦ. «Καί ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν», κατά τόν Ἅγιον Ἰωάννην τόν Εὐαγγελιστήν», (Ἰωάν. 1,14).

Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου, ἡ ἁγία ἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησία, ἐντός καί διά τῆς ὁποίας ἀνεγεννήθημεν πνευματικῶς διά τοῦ βαπτίσματος, μᾶς καλεῖ σήμερον διά στόματος τῶν ἁγίων Προπατόρων, προφητῶν, ἀποστόλων, πατέρων, διδασκάλων καί δή τοῦ θείου Παύλου, νά καθαρίσωμεν τόν ἔσω ἄνθρωπον, δηλαδή τήν ψυχήν μας, διά νά μορφωθῇ ἐντός αὐτῆς ὁ χαρακτήρ τοῦ Χριστοῦ, «... ἄχρις οὗ μορφωθῇ Χριστός ἐν ἡμῖν», (Γαλ 4,19).

Ἰδού λοιπόν διά τί σήμερον καί μέχρι τῆς συντελείας τῶν αἰώνων γεννᾶται καί θά γεννᾶται ὁ Χριστός.

Δεηθῶμεν τῶν ἁγίων δικαίων Προπατόρων καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «ἡγίασται πᾶσα ἡ κτίσις τῇ μνήμῃ ὑμῶν καί πανηγυρίζουσα κράζει ἱκετικῶς ἐκβοῶσα. Δέησιν Κυρίῳ ἀεί προσαγάγετε μακάριοι τυχεῖν αἰωνίων ἀγαθῶν καί ἀξιωθῆναι ἡμᾶς προσκυνῆσαι τήν θείαν Αὐτοῦ Γέννησιν. Ἀμήν .
Καλά καί εὐλογημένα Χριστούγεννα.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν περί τήν μεσημβρίαν ὁ Μακαριώτατος παρεκάθισεν εἰς γεῦμα παρατεθέν πρός τιμήν Αὐτοῦ ὑπό τῆς Κοινότητος εἰς τό ἑστιατόριον "Μαγάρα"- Σπήλαιον.
Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος διῆλθεν ἀπό τοῦ Προσκυνήματος τῶν Ποιμένων καί ἐπῄνεσε τόν ἡγούμενον Ἀρχιμανδρίτην π. Ἰγνάτιον διά τό ἐπιτελούμενον ὑπ' αὐτοῦ προσκυνηματικόν, ποιμαντικόν καί φιλανθρωπικόν ἔργον.