Νέα πτέρυγα γηροκομείου εγκαινίασε ο Οικουμενικός

ImageΤα εγκαίνια της νέας πτέρυγας του Δεκαζείου Γηροκομείου Τριπόλεως, τέλεσε σήμερα στις 13:30 ο Οικουμενικός

Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος.

 

Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος τέλεσε τον αγιασμό της νέας πτέρυγας του Δεκαζείου Γηροκομείου, η οποία ανεγέρθη με δαπάνη της αειμνήστου Ευγενείας Τριανταφυλλάκου. Το ποσό το οποίο διετέθη -όπως ανακοινώθηκε- για το έργο έφτασε το 1.127.000 ευρώ.

 

Να αναφερθεί πως στις 14:00 θα παρατεθεί γεύμα προς τιμή του Οικουμενικού Πατριάρχη, από τον Πρόεδρο της Τ.Ε.Δ.Κ. Αρκαδίας κ. Γεωργίου Μπαρούτσα, Δημάρχου Τρικολώνων.

 

Τέλος, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος μετά το πέρας του γεύματος θα αναχωρήσει για την Κωνσταντινούπολη.

 

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης μετά το πέρας του αγιασμού έκανε της εξής ομιλία:

 

Ιερώτατε Μητροπολίτα Μαντινείας και Κυνουρίας κύριε Αλέξανδρε και λοιποί Ιερώτατοι αδελφοί, Τέκνα ημών εν Κυρίω αγαπητά,

 

Εν ταις ημέραις ημών υπάρχει διχοστασία τις περί των σκοπών της στρατευομένης Εκκλησίας. Η μία μερίς διατείνεται ότι η Εκκλησία δεν είναι Υπουργείον Κοινωνικής Προνοίας.

 

Οι Επίσκοποι και οι Πρεσβύτεροι είναι δια την Εκκλησίαν μόνον. Η ετέρα μερίς φρονεί ότι παρέλκουσιν αι βαττολογίαι, αι ιεραί ακολουθίαι. Έξοδος από των Εκκλησιών. Φιλανθρωπία, αλτρουϊσμός. Όμως η σωστή άποψις ευρίσκεται εις το μέσον. Είναι η σύντηξις των δύο αυτών επόψεων.

 

Η Εκκλησία άνευ των Μυστηρίων, άνευ αδιαλείπτου προσευχής, άνευ ιερών ακολουθιών παύει να είναι θεανθρώπινος οργανισμός. Γίνεται σύλλογος αγαθοεργιών ευκόλως διαλυόμενος.

 

Επίσης γνωρίζει καλώς ότι ο εμπεσών εις τους ληστάς και ο εξάλογος δι  εσοδον εις την Βασιλείαν των ουρανών είναι υποχρεωτικά δια πάντα χριστιανόν. Η κρίσις έσται ανέλεος τοις μη ποιήσασιν έλεος (Ιακώβου Β’, 13).

 

Η Εκκλησία εκτρεπομένη τας βεβήλους κενοφωνίας, πορεύεται απ  αώνων οδώ μέση και βασιλική. Η τυχόν εκτροπή επισύρει έκπτωσιν από της υγιαινούσης διδασκαλίας.

 

Λέγει κάπου ο Μέγας Βασίλειος: «Οίδα πολλούς νηστεύοντας, προσευχομένους, στενάζοντας, πάσαν την αδάπανον ευλάβειαν ενδεικνυμένους, οβολόν δε ένα μη προϊεμένους τοις θλιβομένοις. Τι το όφελος τούτοις λοιπόν; Ου παραδέχεται αυτούς η Βασιλεία των Ουρανών».

 

Η αδιαφορία πολλών δια τας «λογικάς χελιδόνας, τους αιδεσίμους προς τον Δεσπότην μεσίτας, τους αηττήτους ρήτορας εν τη ημέρα της ανταποδόσεως» τους «εν ταις θύραις των εκκλησιών παρακαθημένους πένητας», εξοργίζει τον προκάτοχον της ημετέρας Μετριότητος, τον εν Αγίοις πατέρα ημών Ιωάννην τον Χρυσόστομον: «μη νομίσωμεν αρκείν ημίν εις σωτηρίαν, ει χήρας και ορφανά αποδύσαντες, ποτήριον χρυσούν και λιθοκόλλητον προσενέγκοιμεν τη Τραπέζη... ου γαρ χρυσοχοείον, ουδέ αργυροκοπείον εστιν η Εκκλησία... ουδέ γαρ σκευών χρείαν έχει χρυσών ο Θεός, αλλά ψυχών χρυσών... Ποτήριον χρυσούν ποιείς και ποτήριον ψυχρού ου δίδως;».

 

Διο η Εκκλησία του Χριστού άνευ παραλείψεως ουδέ ενός «Κύριε ελέησον» εν τω Ναώ, ίδρυε φιλανθρωπικά καταστήματα όπου τούτο ήτο δυνατόν. Καταλιμπάνομεν τα άλλα και αναφερόμεθα μόνον εις τα εν Κωνσταντινουπόλει. Υπήρχον εκεί το πάλαι είκοσι επτά πτωχογηροκομεία, βρεφοτροφεία, νοσοκομεία, ως το περίφημον της Μονής του Παντοκράτορος Χριστού, λεπροκομεία, είκοσι και οκτώ ξενώνες, ορφανοτροφεία και πλείσται όσαι «διακονίαι» ήγουν συσσίτια.

 

Και η παράδοσις αύτη είναι παμπαλαιοτάτη. Ήδη ο Ιερός Χρυσόστομος «κτίζει πλείονα νοσοκομεία, προκαταστήσας δύο των ευλαβών πρεσβυτέρων, έτι μην και ιατρούς και μαγείρους και χρηστούς των αγάμων εργάτας τούτοις εις υπηρεσίαν ώστε τους επιχωριάζοντας ξένους και των νόσων ληφθέντας τυγχάνειν επιμελείας και δι  ατό το καλόν και δια την του Σωτήρος δόξαν».

 

Τοις ρήμασι τούτου αλλά γε και των άλλων Οικουμενικών Πατριαρχών πειθομένη η Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία διατηρεί εισέτι και προστατεύει εις την Κωνσταντινούπολιν τα Εθνικά Φιλανθρωπικά Καταστήματα, Νοσοκομείον πλήρες, Γηροκομείον, Ψυχιατρείον, συσσίτια, φιλοπτώχους αδελφότητας και τα τούτοις όμοια καίτοι η ομογένεια συνερικνώθη και αι δυσκολίαι πολλαί.

 

Χαίρομεν, όθεν, διότι δεν εψύγη η αγάπη τινών και ευρίσκονται χορηγοί και δωρηταί εις πάσαν την Ελλάδα και ενταύθα εν Τριπόλει, προς ίδρυσιν οίκων ευαγών προς ανακούφισιν πασχόντων και κυρίως απομάχων της ζωής.

 

Βλέποντες το θαυμάσιον τούτο γηροκομείον μιμνησκόμεθα του τε πρώτου δωρητού Βασιλείου Δεκάζου και του αειμνήστου αδελφού αυτού Παναγιώτου, του Πέτρου Μπρούσκου και της μακαριστής Ευγενίας Τριανταφυλλάκου και ευχόμεθα η μνήμη αυτών να είναι αιωνία.

 

Ο προκάτοχος του νυν ευκλεώς ιεραρχούντος αοίδιμος Μητροπολίτης κυρός Θεόκλητος ειργάσθη μετά ζήλου πολλού προς ανέγερσιν αυτού του γηροκομείου.

 

Την σκυτάλην ανέλαβεν ο Ιερώτατος εν Χριστώ αδελφός Μητροπολίτης κύριος Αλέξανδρος. Δια τον πρώτον ευχόμεθα να συμπανηγυρίζη μετά των Αγίων, δια τον δεύτερον ευχόμεθα να δημιουργή επί μήκιστον και άλλα τοιαύτα ευαγή ιδρύματα.

 

Εις τους γέροντας ευχόμεθα καλήν μετάνοιαν και καλόν Παράδεισον.

 

Η Εκκλησία περιβάλλει υμάς μετά στοργής και αγάπης ήτις δεν υπάρχει εις κοσμικά γηροκομεία. Δοξάσατε τον Πανάγαθον Θεόν διότι ευρίσκεσθε ενταύθα, ένθα η θαλπωρή κατοικεί.

 

Η Εκκλησία αγαπά τα τέκνα αυτής. Ακούσατε τι λέγει Άννα η Κομνηνή εις την Αλεξιάδα αυτής κατά τον 11ον αιώνα: «Είδα εγώ γρηά γυναίκα να υπηρετήται από νεαρή κοπέλλα. Είδα άνδρα τυφλό να χειραγωγήται από άνδρα που βλέπει. Είδα άνδρα χωρίς πόδια να έχη πόδια όχι τα δικά του, αλλά ξένα. Είδα άνθρωπο χωρίς χέρια να διακονήται από άλλους υγιείς. Είδα βρέφη ορφανά να τα περιποιούνται ξένες μητέρες.

 

Είδα παραλύτους να υποβαστάζωνται από γερούς άνδρες. Και ως εκ τούτου ήτο διπλό το πλήθος αυτών που διατρέφονταν εκεί. Ήσαν αυτοί που εξυπηρετούντο και αυτοί που εξυπηρετούσαν και διακονούσαν». Και όλα αυτά τα συγκινητικά εγίνοντο εις το περίφημον ορφανοτροφείον του Αγίου Παύλου, το κείμενον «εν τοις προς Ακρόπολιν μέρεσι» της Κωνσταντινουπόλεως.

 

Και τα ιδρύματα ταύτα θα ηυξάνοντο εάν ελαμβάνομεν κατά νουν και εφηρμόζαμεν τας κελεύσεις Μιχαήλ Η’ του Παλαιολόγου (1261-1282). Γράφει εις το Τυπικόν της Μονής του αρχαγγέλου Μιχαήλ, την οποίαν αυτός ανήγειρε: «Βούλεται η Βασιλεία μου, ίνα παν, ο μετά συμπλήρωσιν ενός εκάστου έτους απολιμπάνεται τήδε τη Ιερά Μονή χρηματικόν, εκδίδωται εις αιχμαλώτων ανάρρησιν, εις ορφανών αντίληψιν, εις παρθένων απορία συνεχομένων, εννόμου γάμου κοινωνίαν και σύζευξιν. Εάν ταύτα ποιήσητε εκατονταπλασίονα λήψεσθε και ζωήν αιώνιον κληρονομήσητε».

 

Συγχαίροντες, επευλογούμεν Πατριαρχικώς το υπέροχον έργον τούτο, ευχόμενοι τοις τε μοχθούσι και κάμνουσι, τοις τε διακονούσι και τοις τροφίμοις παν δώρημα τέλειον και παν από Κυρίου αγαθόν.
Εμφανίσεις: 40742
Γίνετε ενεργά η πηγή του Romfea.gr! Στείλτε ειδήσεις και φωτογραφίες που πιστεύετε πως ενδιαφέρουν τους αναγνώστες στο [email protected]
FOLLOW ROMFEA:
top
Has no content to show!