Στον Ελασσώνος Βασίλειο

Δημιουργηθηκε στις Τετάρτη, 21 Μαΐου 2014

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 12.55

Λίγα λουλούδια απ’ τα φθαρτά,
για δάκρυα που σβήνουν,
σβήνουν και γίνονται ατμός
στα μάγουλα που καίνε
από τη φόρτιση που φέρνει ο χαμός
του αδελφού, του καταξιωμένου.

Απ’ τους πολλούς ξεχώρισες για λίγα και πολλά
πολλά και λίγα που αρκετά σ’ απέδειξαν μοναδικό
στην άδολη Αγάπη που σε πήρε
αυτή που σε κατέκτησε από μικρό
αλλά πατέρα κι αδελφό σε έστησε εδώ κάτω.

Μορφή, ψυχή και αγκαλιά,
του Αρχιποιμένα των προβατιών των πιστεμένων
Εκείνου που μαζί ακολουθήσαμε
και κάποτε μαζί αρχίσαμε
εντολοδόχοι κι υπηρέτες να γενούμε.

Βασίλειε, μπροστάρης σ’ όλα, τελικά το εκατάφερες
και ανηρπάγεις πρώιμος και βέβαια φτασμένος.
Εμείς οι Ριζαρείτες σε γνωρίσαμε νωρίς
και η μορφή σου, το αιώνιο χρέος π’ αναλάβαμε,
εμπρός μας πλέον θα χαράξει.

Είθε να συγκροτήσουμε
σαν κάποτε και πάλι
στο Εσφαγμένο το Αρνί
χορούς αναστασίμους,
λατρεύοντες, άδοντες σεμνοπρεπώς,
σαν τότε με τον Κούρο,
τον δάσκαλο, της ιεράς της μουσικής τον θρύλο,
όπως στης μάνας και τροφού Σχολής το παρεκκλήσι.


Ίλιον 19 Μαΐου 2014

Αρχιμανδρίτης
Μάξιμος Αδαμίδης