Συνέντευξη Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου στην "Romfea.gr"

Δημιουργηθηκε στις Τετάρτη, 24 Ιουνίου 2009

Γράφτηκε από τον/την Αιμίλιος Πολυγένης 11:30

Συνέντευξη στο Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων «Romfea.gr» παραχώρησε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος

κ. Ιερώνυμος.

Η συνέντευξη του Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου έχει ως εξής:

Μακαριώτατε γνωρίζουμε ότι είναι πρώτη φορά που επισκέπτεστε το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, θα θέλαμε να πείτε ποιες οι εντυπώσεις από την εδώ επίσκεψη σας;

 

Πράγματι είναι πρώτη φορά που έρχομαι και θα ήθελα να υπογραμμίσω πως δεν είναι εθιμοτυπική η επίσκεψη, φαίνεται βέβαια εθιμοτυπική γιατί μέσα στην πρακτική της Εκκλησίας είναι μια συνήθεια αυτή.

 

Εμείς εδώ, προσπαθήσαμε στην συνάντηση μας, στο προσκύνημα θα έλεγα σ΄ αυτό το χώρο, ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας κ. Θεόδωρος και εγώ μέσα στην συνάντηση μας αυτή να ξεφύγουμε από τυπικά πράγματα και να μπούμε σε ποιο ουσιαστικά.

 

Αισθάνομαι πολύ ευχαριστημένος που ήρθα εδώ, γνώρισα σημαντικά κέντρα πολιτισμού, αλλά και πολύ προβληματίστηκα για την ιστορία αυτού του τόπου που πάει εδώ και 5.000 χρόνια, που είδα τι έχουν κάνει οι Έλληνες σε τούτο εδώ τον χώρο, τα προβλήματα που υπάρχουν σήμερα και ο προβληματισμός που υπάρχει για την πορεία αυτού του τόπου.

 

Μακαριώτατε, είπατε ότι δεν είναι μόνο τυπική η επίσκεψη σας εδώ, σημαίνει δηλαδή ότι μπήκατε σε κάποια θέματα ουσίας στην συνεργασία των δύο εκκλησιών;

 

Συζητήσαμε πάρα πολλά πράγματα αλλά κυρίως θα ήθελα να σταθώ σε μόνο δύο, στο ρόλο της Ορθοδοξίας σήμερα στην κοινωνία, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει αλλά και πως θα μπορέσουμε η ορθόδοξοι να ξεπεράσουμε δυσκολίες και ρωγμές και να είμαστε ενωμένοι ώστε να δίνουμε την ορθόδοξη απάντηση μέσα στα προβλήματα τα καθημερινά που παρουσιάζονται.

 

Το δεύτερο θέμα που μας απασχόλησε είναι το θέμα της Ιεραποστολής της εσωτερικής εδώ για το Πατριαρχείο, της εξωτερικής όπως την λέμε εμείς από την Ελλάδα.

 

Στην συζήτηση αυτή φάνηκαν πάρα πολλά πράγματα που έχουν γίνει και τα θαυμάζει κανείς, φάνηκαν επίσης και πολύ ερασιτεχνισμοί, και προέκυψε και η ανάγκη συνεργασίας ώστε αυτό το έργο να είναι ποιο συστηματικό και εμείς να το ενισχύσουμε.

 

Ακόμη είπαμε μερικούς τρόπους, θα συνεχίσουμε να συνεργαστούμε πάνω σ΄ αυτό το θέμα και πιστεύω ότι μπορεί να έχει μια πάρα πολύ καλή εξέλιξη.

 

Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας κ. Θεόδωρος αναφέρθηκε και στις αποσπάσεις, υπήρχε παλαιότερα ένα πρόβλημα όμως αυτές οι αποσπάσεις ενισχύουν το έργο εδώ, σήμερα Μακαριώτατε πιστεύετε ότι πράγματα είναι καλύτερα;

 

Όπως ξέρετε, οι Έλληνες υπάρχουν σε όλο τον κόσμο, υπάρχουν και σε μερικές περιοχές που είναι προβληματικές και φτωχές, οπού εκεί οι τοπικές κοινωνίες δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τα έξοδα.

 

Μια από αυτές τις περιοχές είναι και εδώ ο κόσμος της Αφρικής, έτσι λοιπόν είναι μεγάλη η συμπαράσταση της Εκκλησίας της Ελλάδος, καθώς και βοήθεια του κράτους μας να γίνονται αυτές οι αποσπάσεις προς εξυπηρέτηση των εδώ αναγκών.

 

Αυτές οι αποσπάσεις αντιμετώπισαν κατά το παρελθόν διάφορες δυσκολίες, σήμερα όμως μπορούμε να πούμε ότι έχω ξεπεραστεί αυτές οι δυσκολίες και μέσα στα μέτρα του δυνατού εξυπηρετούνται πλέον καλύτερα.

 

Μακαριώτατε, όλες αυτές τις ημέρες που βρισκόμαστε σε μια μουσουλμανική χώρα, παρατηρήσαμε σε διάφορα μέρη που επισκεφθήκαμε (πυραμίδες, μουσείο Αιγύπτου κ.α.) οι μουσουλμάνοι να έχουν ένα σεβασμό προς το πρόσωπο σας αλλά και προς την Ορθοδοξία γενικά. Παρότι η Ελλάδα είναι μια ορθόδοξη χώρα, πολλές φορές δεν βλέπουμε αυτόν τον σεβασμό στην εκκλησία, πως σχολιάζετε Μακαριώτατε αυτό το γεγονός;

 

Πράγματι και εγώ έχω εντυπωσιαστεί, όχι μόνο στον χώρο γύρω από τους ναούς αλλά και γενικότερα όπου πήγαμε, στο χώρο του μουσείου, στις πυραμίδες, στις αγορές έξω που περπατήσαμε εντυπωσιάστηκα και για την άνεση που ένιωθα, τον σεβασμό πολλών ανθρώπων στον τρόπο που μας δέχονταν και μας χαιρετούσαν, αλλά θα πρέπει να πούμε ότι κάθε χώρα μουσουλμανική δεν είναι ίδια με την άλλην, γιατί αλλιώς νιώθει κανείς εδώ αλλιώς νιώθει στην Κωνσταντινούπολη.

 

Εξαρτάται από τις συγκυρίες που πέρασαν, η ιστορία που έχει γραφεί σε αυτόν τον τόπο και σε άλλους τόπους, από την καλλιέργεια των ανθρώπων και εδώ οι Αιγύπτιοι έχουν μια καλοσύνη εσωτερική, μια καλλιέργεια η οποία φαίνεται και στο πρόσωπο τους και στον τρόπο που εκφράζονται.

 

Όπως είδατε υπάρχουν εκκλησίες, χτυπάνε καμπάνες, οι άνθρωποι κινούνται ελεύθερα, εκκλησιάζονται και δεν υπάρχουν εμπόδια τουλάχιστον εμφανώς.

 

Επειδή σήμερα δεν μετακινούνται μόνο οι ιδέες, μετακινούνται και οι άνθρωποι και αυτό πρέπει να μας προβληματίσει ώστε ποια πρέπει να είναι σχέση των ορθοδόξων με τους οπαδούς του Ισλάμ.

 

Πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος μια συζήτηση, διότι δεν μιλάμε ούτε σκεπτόμαστε τουλάχιστον αυτή είναι η άποψη η δική μου, για θεολογικές συζητήσεις αλλά ούτε πρόκειται να συζητήσουμε για θέματα διαφοράς δογματικής η τοποθετήσεως των θρησκειών μας.

 

Πρέπει να συζητήσουμε όπου είναι ανάγκη, για θέματα που εξυπηρετούν την ζωή των ανθρώπων σε καθημερινή βάση, όπως είναι η ειρήνη, η καταπολέμηση του φανατισμού και όλα εκείνα που κάνουν την ζωή δύσκολη.

 

Εδώ θα ήθελα να υπογραμμίσω κάτι για εμάς που ζούμε σε ένα χώρο όπως είναι η Ελλάδα, αλλιώς σκεπτόμαστε όταν είμαστε στην Ελλάδα και δεν έχουμε επισκεφθεί χώρες μουσουλμανικές να δούμε πως ζουν εκεί, και αλλιώς σκεπτόμαστε όταν βρεθούμε εκεί που υπάρχουν έλληνες μέσα σε μουσουλμανικό πληθυσμό.

 

Επομένως εδώ έχει μια άνεση, δεν έχει τον φόβο που υπάρχει σε άλλες περιοχές, αλλά επειδή γίνεται όλη αυτή η μετακίνηση των λαών, νομίζω πρέπει να επιδιώκεται η συνάντηση και η συζήτηση γύρω από θέματα καλής διαβιώσεως και ήρεμης αντιμετωπίσεως των προβλημάτων των καθημερινών.

 

Μακαριώτατε πρόσφατα κάνατε μια δήλωση καταδίκης της θρησκευτικής βίας από όπου και αν προέρχεται, μερικοί θρησκευτικοί κύκλοι το εξέλαβαν αυτό ως καταδίκη ας πούμε στον ζηλωτισμό των ορθοδόξων, τι έχετε να πείτε γι΄ αυτό;

 

Νομίζω ότι πρόκειται περί παρεξηγήσεως, αυτή η δήλωση βγήκε κάτω από το γεγονός και την εικόνα μιας παρεξηγήσεως πιστεύω και γι΄ αυτό δεν θα ήθελα να το δώσω κίνητρα άλλης μορφής, κάποιος υπάλληλος η όχι κατέστρεψε ένα φύλλο από το Κοράνι και είδαμε να ξεσηκώνονται οι άνθρωποι, και ξέρουμε καλά τι σημαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, ένα κύμα μουσουλμάνων που με αυτό τον τρόπο αντιμετωπίζουνε την πίστη τους, τι σημαίνει σε ένα χώρο και τι φοβερά αποτελέσματα μπορεί να έχει.

 

Αυτή την ώρα εγώ σκέφτηκα ότι καλό θα ήτανε ο Αρχιεπίσκοπος να πει δύο λέξεις, και οι δύο λέξεις που έμειναν από αυτό το μήνυμα είναι ότι σεβόμαστε την θρησκεία του καθενός, σεβόμαστε την ελευθερία και δεύτερον είμαστε εναντίον της οποιαδήποτε βίας και οποιοδήποτε φανατισμού.

 

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει εμείς ως εκκλησία η πατρίδα μας σας χώρα, ότι δεν πρέπει να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα μεγάλο, διότι όλο αυτό το μεταναστευτικό ρεύμα όλοι αυτοί οι άνθρωποι που βρίσκονται στην Ελλάδα είναι ένα πρόβλημα, πρέπει να το δούμε και να το αντιμετωπίσουμε.

 

Πρέπει να δούμε την ρίζα του προβλήματος, διότι το πρόβλημα δεν το δημιούργησε ούτε η εκκλησία ούτε το κράτος, υπήρξαν τα διάφορα προγράμματα οι διάφορες αιτίες, τα διάφορα κέντρα που δημιούργησαν αυτές τις μετακινήσεις των ανθρώπων.

 

Όταν έρχεται τώρα η Εκκλησία και μοιράζει 1.600 πιάτα φαγητό την ημέρα, δεν έχει την ψευδαίσθηση ότι λύνει το πρόβλημα αυτό των ανθρώπων, έχει όμως μέσα την πληροφορία πως 1.600 άτομα όταν βρίσκουν ένα πιάτο φαγητό μεταβατικά βοηθιούνται να σταθούν στα πόδια τους.

 

Επίσης δεν κάνουν εγκληματικές πράξεις όπως θα κάνει ένας πεινασμένος που θέλει κάπου να ακουμπήσει, και από την άλλη την πλευρά δίνει το μήνυμα ότι είμαστε σε μια δύσκολη ώρα και κινδυνεύει ο ιστός της κοινωνίας μας, γι΄ αυτό πρέπει να το δούμε με μια ευρύτητα.

 

Η εκκλησία μας δεν δέχεται παραδείγματος χάρη είτε είναι έλληνας, είτε είναι ξένος, είτε είναι ομόθρησκος, είτε αλλόθρησκος δεν δέχεται ότι πρέπει να πεθάνει αυτός ο άνθρωπος από την πείνα αλλά πρέπει να του συμπαρασταθούμε.

 

Μακαριώτατε στο λόγο σας σήμερα, αναφέρατε ότι το μέλλον της Εκκλησίας είναι στην Αφρική, αυτό Μακαριώτατε αλλάζει την θρησκευτική γεωγραφία που ξέραμε μέχρι σήμερα;

 

Είναι ένα μεγάλο πρόβλημα αυτό σήμερα, διότι από τις διηγήσεις που μας έκανε εδώ ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κένυας κ. Μακάριος, όπου τον παρακάλεσα να έρθει στην Ελλάδα, και μέσα στο πρόγραμμα και τους τρόπους που θέλουμε να εργαστούμε είναι ένα κομμάτι.

 

Του είπα να έρθει στην Ιεραρχία του Οκτωβρίου, και εκεί έξω από το πρόγραμμα της Ιεραρχίας άτυπα και ήσυχα και σε μια βάση προαιρετική, ένα απόγευμα να το αφιερώσει η Ιεραρχία μας στο θέμα της Ιεραποστολής.

 

Επίσης να μας δείξει τους τρόπους που εργάζονται όπως π.χ. στην Μητρόπολη της Κένυας, την ποιμαντική που γίνεται σε αυτό το χώρο και την ανταπόκριση των ανθρώπων. Νομίζω θα μας δώσει ένα μεγάλο προβληματισμό.

 

Και μιας που μιλήσαμε για την Ιεραποστολή να ρίξουμε μια ματιά τι γίνετε σ’ αυτό τον χώρο, σ΄ αυτήν την εργασία όπως είπα ότι μας ανέφερε ο Μητροπολίτης Κένυας, θα θυμηθεί οπωσδήποτε την ρήση του μακαριστού Πατριάρχη Αλεξανδρείας Παρθενίου, ο οποίος σε ένα χώρο είχε πει, όπου εγώ ξαφνιάστηκα όταν το άκουσα, ότι το μέλλον της Ορθοδοξίας είναι η Αφρική!

 

Μπορεί βέβαια να είναι μια υπερβολική έκφραση, αλλά δεν παύει να σημαίνει ότι είναι κάτι πολύ σπουδαίο το οποίο πρέπει να το δούμε σοβαρά.

 

Μακαριώτατε, ακούσαμε τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ. Θεόδωρο Β΄ να λέει στην αίθουσα του Θρόνου ότι η Κυβέρνηση της Αλεξάνδρειας χορηγεί στο Πατριαρχικό Μέγαρο δωρεάν ρεύμα, το οποίο από ότι μας είπε εδώ είναι πανάκριβο. Το ελληνικό κράτος κάνει αντίστοιχες κινήσεις για την εκκλησία, αν όχι θα μπορούσαμε να φανταστούμε να γίνονται τέτοιες παροχές από το Κράτος μας;

 

Δεν μπορούμε να συζητήσουμε ποια αυτά τα πράγματα για την χώρα μας, γιατί εκεί είναι άλλες οι σχέσεις, είναι άλλη η ιστορία μας, υπάρχεις στις σχέσεις μας μια δυσπιστία και αυτό είναι το θέμα που πρέπει να δει σοβαρά η εκκλησία της Ελλάδος αλλά και η Πολιτεία.

 

Πολλά από τα θέματα μας θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν σήμερα με μια καλή συνεργασία, όχι όμως με διπλωματία αλλά με ειλικρίνεια, όπως το θέμα της αξιοποιήσεως της Εκκλησιαστικής περιουσίας, όπως η λειτουργία των ιδρυμάτων της Εκκλησίας μας.

 

Θα πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε με έναν άλλον τρόπο, εκεί υπάρχει μια δυσπιστία και γι΄ αυτό έχουμε και κακά αποτελέσματα, εδώ πιστεύω ότι είναι άλλα τα κίνητρα αλλά είναι συγκινητικό.

 

Να αναφέρω ότι κανένα θρησκευτικό κέντρο – ίδρυμα δεν πληρώνει ρεύμα, βλέπετε ότι εδώ μέσα αυτές τις μέρες είμαστε σε ένα τεράστιο χώρο και από παντού φωτίζετε δωρεάν και όχι μόνο.

 

Επίσης όταν πάνε να ψωνίσουν να αγοράσουν η να κάνουν μια επένδυση έχουν έκπτωση 20%, που σημαίνει ότι εμείς εκεί πληρώνουμε και ξανά πληρώνουμε πολλές φορές, και εδώ όχι.

 

Στην Ελλάδα υπάρχει αυτή η δυσπιστία και δεν ξέρω για ποιο λόγο, βλέπετε συνέχεια έχουμε επιθέσεις δεν πληρώνουμε τους φόρους, δεν πληρώνουμε τούτου το άλλο, ενώ είναι πολλές φορές ψέματα αυτά διότι και φόρους πληρώνουμε αλλά και κάτι άλλο.

 

Αν πει η εκκλησία αυτή την στιγμή, έχουμε εμείς περίπου 500 ιδρύματα και αυτά τα ιδρύματα τα κλείνουμε και ελάτε να πάρετε τους ανθρώπους οι οποίοι είτε είναι κατάκοιτοι, είτε είναι ηλικιωμένοι είτε είναι εκείνο κ.τ.λ.

 

Τότε πως θα τα βγάλει πέρα η κοινωνία; Θα μου πείτε τώρα αυτή είναι η σχέσις, όχι! Αλλά εκείνο που είναι λυπηρό είναι ότι δεν υπάρχει συζήτηση, θα μπορούσε π.χ. όπως είναι αυτό το θέμα να τεθεί στο τραπέζι και εκκλησία και πολιτεία να καθίσουν να κουβεντιάσουν το πώς να το αντιμετωπίσουμε.

 

Ακόμα το θέμα το τεράστιο της περιουσίας, μάλλον ποια περιουσία; Περιουσία στην Ελλάδα η περισσότερη που είναι αξιοποιήσιμη είναι εν αιχμαλωσία είναι εν ομηρεία, λοιπόν να καθίσουμε κάτω και να κουβεντιάσουμε πως μπορούμε αυτή η περιουσία να αξιοποιηθεί, όχι όμως για να αυξηθούν τα οικονομικά της εκκλησίας, όχι για να μπορέσει το Κράτος να κερδίσει κάτι από αυτά, αλλά πως θα μπορέσει αυτή η περιουσία να γίνει τρόπος εξυπηρετήσεως των προβλημάτων της Εκκλησίας.

 

Δηλαδή αξιοποιημένη αυτή η περιουσία να επενδυθεί, όμως όχι να γίνει μετοχές από εδώ και από εκεί, αλλά να επενδυθεί με ένα τρόπο που θα γίνετε αμέσως εξυπηρέτηση των ανθρώπων.

 

Φαίνεται Μακαριώτατε ότι κάποιος πρέπει να βγει από την Ελλάδα για να δει κάποια πράγματα, συγκεκριμένα θυμάμαι που μας είχε πει κάποτε ο μακαριστός Πατριάρχης Δημήτριος όταν είχε έρθει στην Ελλάδα, ότι έχουμε το ελάττωμα του επαρχιωτισμού. Βοηθάει Μακαριώτατε η συναναστροφή μας με άλλους ορθοδόξους εκτός, ώστε να δούμε τα πράγματα λίγο διαφορετικά;

 

Κοιτάξτε το ταξίδι στο Εξωτερικό οπουδήποτε να πάει κανείς είναι άλλα δύο μάτια, οι άνθρωποι οι οποίοι είναι εγκλωβισμένοι στον Ελλαδικό χώρο και δεν τους δόθηκε η ευκαιρία και δεν θέλουν να ταξιδέψουν για να δούνε και άλλο κόσμο, δεν έχουν την δυνατότητα να κρίνουν ελεύθερα πρώτα από όλα και είναι εγκλωβισμένοι σε έναν αρρωστημένο πατριωτισμό.

 

Θα ήθελα ακόμη να σας πω, ότι εγώ έγινα ακόμα πιο πατριώτης και πιο ορθόδοξος από τον καιρό που πήγα στο εξωτερικό, αυτό το βλέπουμε και στους ανθρώπους που δουλεύουν στην Γερμανία, στην Αυστραλία, στην Αμερική, ότι το πρώτο που κάνουνε εκεί που πάνε είναι να φτιάξουν την εκκλησία τους και την κοινότητα τους, άνθρωποι που πολλές φορές εγώ δεν είχα καμία σχέση.

 

Είναι λοιπόν η παρατήρηση σας πολύ σωστή, ότι οι εγκλωβισμένοι μέσα σε ένα χώρο βλέπουν μόνο αυτές τις εικόνες και έχουν μόνο αυτές τις συζητήσεις δεν έχουν την δυνατότητα να κρίνουν ελεύθερα.

 

Κλείνοντας πείτε μας, σκέφτεστε να έρθετε ξανά στην Αίγυπτο Μακαριώτατε;

 

Θα ήθελα να έρθω και μάλιστα θα ήθελα να ζήσω όχι μέσα σε ένα χώρο όπως εδώ του Πατριαρχείου, αλλά να ζήσω σε μια γειτονιά!

 

Να πάτε σε ένα ταξίδι ιεραποστολικό;

 

Δεν το ανέφερα αυτό γιατί ήδη είναι μέσα στα σχέδια, συζητήσαμε με τον Πατριάρχη μήπως πάμε μαζί σε μια ιεραποστολή, και να οργανώσουμε κλιμάκια, διότι πολλοί άνθρωποι θα ήθελαν να ταξιδέψουν και να δούνε από κοντά την προσπάθεια αυτή.

 

Πιστεύω μπορούν πολλοί άνθρωποι να βοηθήσουνε σ΄ αυτό τον τομέα, μπορεί να είναι γιατροί, να είναι δημοσιογράφοι, εθελοντές, αλλά θα πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος ώστε να πάνε μια εβδομάδα να μείνουν και να ζήσουν μ΄ αυτούς τους ανθρώπους, και μόνοι τους να σκεφτούν μετά τι μπορούν να κάνουν.

 

Τότε θα βλέπαμε την εποχή μας η οποία είναι μια εποχή ατομικισμού, να βλέπαμε τότε τα προβλήματα πως αντιμετωπίζετε το ένα πως αντιμετωπίζετε το άλλο, και πόσο αλλαγή μπορούμε να κάνουμε στον εσωτερικό μας κόσμο.