Ο Ηγούμενος της Μονής Γρηγορίου για την "Κάρτα του Πολίτη"

Δημιουργηθηκε στις Κυριακή, 19 Δεκεμβρίου 2010

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr 06:02

«Ο ελληνορθόδοξος λαός μας, παρά τις αμαρτίες όλων μας και τις προσπάθειες που καταβάλλονται συστηματικά να χωρισθή από τον Χριστό και την Εκκλησία Του, έχει ακόμη ρίζες χριστιανικές», αναφέρει μεταξύ άλλων στο Χριστουγεννιάτικο μήνυμά του ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Γρηγορίου, Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης.

Επίσης, ο Ηγούμενος αναφέρεται και στο φλέγον θέμα των ημερών μας την «Κάρτα του Πολίτη» τονίζοντας, ότι «θα ήθελα να υψώσω και εγώ την φωνή μου μαζί με την Αδελφότητά μας προς τους αξιοτίμους πολιτικούς και άρχοντάς μας, να αποτρέψουν την εφαρμογή του ηλεκτρονικού φακελώματος»

Συνεχίζοντας «Δεν θέλουμε να γίνουμε αριθμοί-νούμερα, να παραδώσουμε το πρόσωπό μας στον ηλεκτρονικό ολοκληρωτισμό».

Το πλήρες μήνυμα έχει ως εξής:

Τα εφετινά Χριστούγεννα μας ευρίσκουν σε κατάστασι κρίσιμη. Η οικονομική δυσπραγία και η πτωχεία που συνεπάγεται για πολλούς συμπατριώτας μας είναι αιτία της λύπης και της ανησυχίας πολλών.

Η απειλή επίσης του ηλεκτρονικού φακελλώματος, το οποίο περιορίζει τήν θεόσδοτη ελευθερία του ανθρωπίνου προσώπου, αποτελεί επίσης αφορμή βαθυτάτης ανησυχίας για πολλούς αδελφούς.

Γι' αυτούς τους λόγους και για πολλούς άλλους, όπως η γκετοποίησις πρώην ακμαζουσών συνοικιών τών μεγαλουπόλεών μας, δημιουργούν μέσα μας και γύρω μας μία καταθλιπτική ατμόσφαιρα.

Θα ηχήσουν και πάλιν οι καμπάνες των Χριστουγέννων, για να διαλαλήσουν ότι ο Θεός γίνεται άνθρωπος: «ο Λογος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν» (Ιωάν. α  14).

Ο εν σπηλαίω γεννηθείς Κύριος μας απεκάλυψε, ότι ο Θεός μας δεν είναι ο ψυχρός θεός των φιλοσόφων ούτε ο απρόσιτος θεός των Ιουδαίων, αλλά είναι ο «Εμμανουήλ», δηλαδή «μεθ' ημών ο Θεός» (Ματθ. α  23).

Έτσι και τώρα μέσα στο σκότος που μας περιβάλλει μπορούμε να δούμε Φως, να ελπίσουμε, να χαρούμε.

Ο Εμμανουήλ είναι μαζί μας, για να μας παρηγορή, ότι έχουμε όχι μόνο Παντοδύναμο αλλά και φιλόστοργο Πατέρα, ο οποίος δεν θα μας αφήση μόνους και αβοηθήτους στις δυσκολίες μας. Αρκεί και εμείς με πίστι καίταπείνωσι να ζητήσουμε την βοήθειά Του.

Έχουμε άλλωστε αποδείξεις ότι ο Παντοδύναμος Κύριος πολλές φορές έσωσε το Γένος μας από τον αφανισμό και την καταστροφή. Βέβαια για κάθε επέμβασι του Αγίου Θεού απαιτείται και η δική μας μετάνοια.

Πως θα υγιάνη η κοινωνία μας, όταν εμείς, άρχοντες και αρχόμενοι, θεοποιούμε τον εαυτό μας, καλλιεργούμε ένα πολιτισμό φιλαυτίας, που είναι αδιέξοδος;

Καταφρονούμε τις σωτήριες και φιλάνθρωπες εντολές του Θεού, διώχνουμε τον Εμμανουήλ από την κοινωνική και οικογενειακή μας ζωή, και μένουμε έρημοι και απελπισμένοι στον ταλαίπωρο κόσμο μας.

Ο Εμμανουήλ ήλθε, θέλει να είναι μαζί μας, για να μας εμπνέη τήν αγάπη, την πίστι, την φιλανθρωπία, την δικαιοσύνη, την ειρήνη. Πρέπει όμως και εμείς να Τον θέλουμε, να Τον ζητούμε, να μη Τον διώχνουμε από κοντά μας με την απιστία μας και τον εγωϊσμό μας. Πόσο ωραία γίνεται η ζωή των ανθρώπων, όταν ο Χριστός βασιλεύη στίς ψυχές των;

Όπου και όσες φορές ο Χριστός έγινε δεκτός με αγάπη και πίστι από τους ανθρώπους, εκεί εξανθρωπίσθηκε η ζωή των και τα ανθρώπινα πρόσωπα βρήκαν το νόημα και τον σκοπό των.

Παράδειγμα, η πρώτη χριστιανική κοινότητα των Ιεροσολύμων με την θαυμαστή κοινοκτημοσύνη των Χριστιανών, η κοινοτική οργάνωσις τών ελληνορθοδόξων ενοριών επί Τουρκοκρατίας, τα Ορθόδοξα κοινόβια, όπου κατά τον Μ. Βασίλειο όλοι ζουν για τον ένα και ο ένας για όλους: «είς οι πολλοί, και ο εις ου μόνος, αλλ᾽ εν πλείοσι» (Ασκητικαί Διατάξεις).

Βέβαια και στις περιπτώσεις αυτές δεν έλλειψαν κάποιες παραφωνίες και παραστρατήματα. Η γενική όμως κατεύθυνσις ήταν σωστή. Το άλας βοηθούσε να μη σαπίση η κοινωνία. Γιατί «εάν δε το άλας μωρανθή, εν τίνι αλισθήσεται;» (Ματθ. ε  13).

Ο ελληνορθόδοξος λαός μας, παρά τις αμαρτίες όλων μας και τίς προσπάθειες που καταβάλλονται συστηματικά να χωρισθή από τον Χριστό και την Εκκλησία Του, έχει ακόμη ρίζες χριστιανικές.

Χρέος όλων μας είναι, και ιδίως των Ποιμένων της Εκκλησίας μας, να εμπνεύσουμε σ' εμάς και τον λαό μας το πνεύμα της μετανοίας και επιστροφής στον Θεό των Πατέρων μας, για να μπορή ο Εμμανουήλ να είναιανάμεσά μας, για να δίνη νόημα στην ζωή μας, χαρά, ειρήνη, φως.

Τελειώνοντας τον ταπεινό αυτό χαιρετισμό, θα ήθελα να υψώσω και εγώ την φωνή μου μαζί με την Αδελφότητά μας προς τους αξιοτίμους πολιτικούς και άρχοντάς μας, να αποτρέψουν την εφαρμογή του ηλεκτρονικού φακελλώματος και έτσι να δώσουν άνεσι και χαρά σε εκατομμύρια Ορθοδόξων Ελλήνων που αγωνιούν θεαρέστως για το κρίσιμο αυτό θέμα.

Δεν θέλουμε να γίνουμε αριθμοί-νούμερα, να παραδώσουμε το πρόσωπό μας στον ηλεκτρονικό ολοκληρωτισμό. Ο Θεός έγινε άνθρωπος. Εμείς θα παραιτηθούμε από την αξία του ανθρωπίνου προσώπου μας;

Μαζί με τόν Ιονέσκου –στο γνωστό έργο του «Ρινόκεροι»– κραυγάζουμε και εμείς: «Δέν δεχόμαστε να γίνουμε ρινόκεροι (αριθμοί). Θα μείνουμε άνθρωποι».

Με αυτές τις σκέψεις Σας απευθύνουμε την εν Χριστώ τεχθέντι αγάπη μας και τις ευχές μας για Χριστούγεννα, στα οποία θα συναντήσουμε και θα αναπαύσουμε στην ύπαρξί μας το θείον Βρέφος της Βηθλεέμ.

Ευλογημένα και Άγια Χριστούγεννα!