Η Μονή Γρηγορίου για την κατάργηση της Κυριακής αργίας

Δημιουργηθηκε στις Σάββατο, 09 Νοεμβρίου 2013

Γράφτηκε από τον/την Ι.Μ. Γρηγορίου - 16.00

Ένα ακόμη αντιχριστιανικό νομοθέτημα ψηφίσθηκε εφέτος από την Βουλή των Ελλήνων.

Αποδομείται έτι περαιτέρω η Ορθόδοξη Χριστιανική ταυτότητα του νεοελληνικού Κράτους, αντίθετα προς την βούλησι των ηρώων που την είχαν δημιουργήσει με το αίμα τους.

Η αντίδρασις των επαγγελματικών και κοινωνικών φορέων που επηρεάζονται από το νομοθέτημα είναι επαινετή. Η διαμαρτυρία των Σεβασμιωτάτων Ιεραρχών και των Κληρικών της Εκκλησίας παρήγορος.

Όμως σήμερα, μετά την υπερψήφισι του νόμου, έστω και στον περιωρισμένο βαθμό εφαρμογής του σε ωρισμένες Κυριακές τον χρόνο, η ευθύνη για την εφαρμογή του νόμου βαραίνει τους ώμους των Ορθοδόξων Χριστιανών.

Η αργία της Κυριακής είναι βασικό καθήκον μας, επειδή είναι εντολή του Θεού, κατά το «εξ ημέρας εργά και ποιήσεις πάντα τα έργα σου, τη δε ημέρα τη εβδόμη σάββατα Κυρίω τω Θεώ σου» (Εξόδ. κ  9), αλλά κυρίως γιατί ως μέλη της Εκκλησίας οφείλουμε να μετέχουμε κάθε Κυριακή στο μέγιστο γεγονός της Θείας Λειτουργίας και να τιμούμε την ημέρα της Αναστάσεως του Κυρίου.

Εκείνοι που σήμερα επίεσαν για την κατάργησι της Κυριακής αργίας δεν θέλουν τους χριστιανικούς θεσμούς, επειδή δεν θέλουν τον Χριστό, αλλά τον αντίχριστο, κατά τον αψευδή λόγο του Κυρίου: «εγώ ελήλυθα εν τω ονόματι του πατρός μου και ου λαμβάνετέ με• εάν άλλος έλθη εν τω ονόματι τω ιδίω, εκείνον λήψεσθε» (Ιωάν. ε  43).

Και ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός μαρτύρησε με τον δι’ αγχόνης θάνατο, επειδή είχε πείσει τους Χριστιανούς να μεταθέσουν το παζάρι από την Κυριακή στο Σάββατο, για να τιμούν την αγία ημέρα της Αναστάσεως του Κυρίου.

Αποτελεί και για εμάς σήμερα φιλόθεη υποχρέωσι να υπερβούμε με πίστι και αγάπη προς τον Χριστό τα αντίχριστα νομοθετήματα, όπως οι πρώτοι Χριστιανοί, για τους οποίους ο ανώνυμος συγγραφεύς της Προς Διόγνητον Επιστολής γράφει: «Επί γης διατρίβουσιν, αλλ᾽ εν ουρανώ πολιτεύονται. Πείθονται τοις ωρισμένοις νόμοις, και τοις ιδίοις βίοις νικώσι τους νόμους. Αγαπώσι πάντας, και υπό πάντων διώκονται. Αγνοούνται, και κατακρίνονται• θανατούνται, και ζωοποιούνται. Πτωχεύουσι, και πλουτίζουσι πολλούς• πάντων υστερούνται, και εν πάσι περισσεύουσιν».

Το μαρτυρικό μας φρόνημα ως Χριστιανών σήμερα μπορεί να φανερωθή μεταξύ άλλων καταστάσεων, που ήδη υφιστάμεθα, και από την άρνησι να εργασθούμε την ημέρα της Κυριακής από αγάπη και πίστι στον Χριστό, ο οποίος έχυσε το Τίμιο Αίμα Του στον Σταυρό και «τη μια των Σαββάτων», δηλ. την Κυριακή, ανεστήθη από άπειρη αγάπη για εμάς.