Ο Οικουμενικός Πατριάρχης στο αντιπροσωπείο της Μονής Εσφιγμένου

Δημιουργηθηκε στις Πέμπτη, 17 Οκτωβρίου 2013

Γράφτηκε από τον/την ΑΠΕ-ΜΠΕ 23.01

Το αντιπροσωπείο της Μονής Εσφιγμένου στις Καρυές, όπου διαμένει η αδελφότητα των αγιορειτών που εκπροσωπεί τη μονή επισκέφθηκε το απόγευμα ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης εξήρε την προσωπικότητα και τη συνεισφορά του προσφάτως αποδημήσαντος ηγουμένου Χρυσόστομου Κατσουλιέρη, τέλεσε τρισάγιο στη μνήμη του και επαίνεσε τον νέο ηγούμενο Βαρθολομαίο και την αδελφότητα για την αφοσίωση και την προσήλωση της στην ορθόδοξη πίστη και στην αποστολή της.

«Διπλασιαστήκατε σε αριθμό και εύχομαι να πολλαπλασιάζεστε και να έχετε εν ού μακρώ χρόνου και τα κτιριακά συγκροτήματα της μονής Εσφιγμένου τα οποία σας ανήκουν για να χωρέσετε και να αναπαυτείτε» είπε ο κ. Βαρθολομαίος, κάνοντας αναφορά στο ζήτημα της συνεχιζόμενης κατάληψης από ζηλωτές του κτιρίου της ιστορικής μονής και του παλιού κτιρίου που βρίσκεται στα δεξιά του αντιπροσωπείου της αδελφότητας στις Καρυές και σημειώνοντας ότι η εξέλιξη του θέματος «θα έχει αργά ή γρήγορα, αισία έκβαση».

«Το άδικο ουκ ευλογείται. Και για αυτό κατακλείω με δύο τρεις λέξεις προς τους εκ δεξιών γείτονες σας. 'Αρατε πύλας. Εξέλθετε και απέλθετε» τόνισε ο κ. Βαρθολομαίος, καλώντας τους φροντίσουν για τη σωτηρία της ψυχής τους.

Νωρίτερα, μετά τη Θεία λειτουργία στη μονή Παντελεήμονος ο κ. Βαρθολομαίος τέλεσε τρισάγιο στη μνήμη του Πατριάρχη Αλεξάνδρειας Πέτρου Ζ' των συνοδών του και των χειριστών του ελικοπτέρου Σινούκ, που έχασαν τη ζωή τους το 2004, όταν το ελικόπτερο κατέπεσε, ενώ κατευθύνονταν προς το 'Αγιο Όρος.

Ακολουθεί ο λόγος τοῦ Καθηγουμένου ἀρχιμ. Βαρθολομαίου ἐπι τῆ ἐπισκέψει τοῦ Παναγιωτάτου στό Ἀντιπροσωπεῖο τῆς Μονῆς Εσφιγμένου:

Παναγιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα!

ὅλοι Σᾶς περιμέναμε στό ταπεινό Κονάκι τῆς Ἐσφιγμένου, ἀλλά κανείς δέν ἐφαντάζετο πῶς θα ἐξελίσσοντο ἐντέλει τά πράγματα.

Ὑπελογίζαμε μέ τόν Γέροντα τίς ἡμέρες πού θά εἴχαμε τήν ὑψηλή τιμή τῆς ἐδῶ παρουσίας Σας καί προσπαθούσαμε νά καλύψουμε τίς ποικίλες ἐπείγουσες ἀνάγκες ἐντός καί ἐκτός Ἁγίου Ὄρους, ὥστε νά εἴμαστε ὅλοι μαζί ἐδῶ σήμερα.

Ἤδη ἀπό καιρό ὁ Γέροντας ἀδημονοῦσε καί ὀργάνωνε τά πάντα γιά τήν ὑποδοχή, ὅπως καί τίς προηγούμενες φορές. 

Ὁ Ἅγιος Θεός ἔδωσε ἄλλη τροπή καί τό ἀποτέλεσμα εἶναι, στή θέση τοῦ Γέροντα και εἰς διαδοχήν του νά Σᾶς προσφωνεῖ ἕνας μέχρι πρό τινος ὑποτακτικός του, ἐν θαυμασμῷ ἀλλά και ἀμηχανίᾳ.

Θαυμάζουμε γιά πολλά τίς τελευταῖες ἡμέρες  Παναγιώτατε. Θαυμάζουμε γιά τήν μακαριότητα και διαύγεια και ἡσυχία ἐν τῇ ὁποίᾳ ἐκοιμήθη ὁ Γέροντας, γιά τήν ἐπιρροή πού ἤσκησε στήν ἀδελφότητα ἡ κοίμησή του, γιά τήν συγκυρία κατά τήν ὁποία συνέβη, γιά τήν ἔνταση τῆς ἀγάπης και τοῦ αἰσθήματος ἑνότητος πού μᾶς πλημμυρίζουν ἀπό τῆς κοιμήσεώς του, γιά τήν σύμπτωση τῆς ἡμέρας τῆς ἐκλογῆς νέου Καθηγουμένου μέ τήν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ μαθητοῦ τῆς ἀγάπης, τοῦ Ἀποστόλου καί Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, γιά τήν ποικιλοτρόπως ἐκφραζομένη ἀγάπη τοῦ κόσμου ἔναντι τῆς ἀδελφότητος, ἀλλά κυρίως γιά τήν σύμπτωση ὅλων αὐτῶν μέ τήν ἔλευση τῆς Παναγιότητός Σας λίγες μόλις ἡμέρες μετά.

Δεχθεῖτε τήν διαβεβαίωση ὅτι στό πρόσωπό Σας, δέν ὑποδεχόμεθα μόνο τόν Πατριάρχη τοῦ γένους, τόν διάδοχο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καί τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, τοῦ Γρηγορίου τοῦ πέμπτου τοῦ ἀνακαινιστοῦ τῆς Μονῆς μας καί τοῦ Ἀνθίμου τοῦ ἕκτου τοῦ Ἐσφιγμενίτου.

Ὑποδεχόμεθα σε ἕνα ἄλλο  - ἄς μᾶς ἐπιτραπεῖ να ποῦμε - πιό προσωπικό, ἐπίπεδο, τόν Πατέρα τόν δυνάμενο να κομίσει τήν ἀναγκαία παρηγορία για τήν στέρηση τοῦ Γέροντός μας. 

Ἡ ἀδελφότητα τῆς Μονῆς μας Παναγιώτατε αἰσθάνεται παροῦσα τήν ἁγία μορφή τοῦ Γέροντος Χρυσοστόμου τοῦ ἀνθρώπου πού ἀγάπησε ὅσο λίγοι ἀκόμα καί τόν ἐχθρό του, τοῦ μοναχοῦ πού ἀπεχθάνθηκε κατά τρόπο ἀνεπανάληπτο τήν κατάκριση, πού δέν ἀπήντησε ποτέ στίς λοιδωρίες, πού εἶχε πάντα ἕναν καλό λόγο γιά τούς πάντες καί τά πάντα, τόν ἀριστοκράτη τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τόν ταπεινό διακονητή τῆς Ἐκκλησίας. Καί εἶναι ἡ παρουσία του πού μᾶς ὁδηγεῖ καί μᾶς δείχνει τήν πορεία. 

Τό ἔργο μας, ὅπως εἴπατε και Σεῖς χθές ἐνώπιον τῆς Διπλῆς Συνάξεως, δέν μπορεῖ νά εἶναι ἄλλο ἀπό τό νά συνεχίσουμε τόν ἀγώνα του μέ πίστη καί ἀφοσίωση στό σπουδαῖο τιμαλφές τῆς ἱστορίας καί τῆς Ἐκκλησίας πού λέγεται Ἅγιον Ὄρος.

Τό «γένοιτο» πού εἶπε ὁ Γέροντας πρός τήν  Μεγάλη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία καί τήν Ἱερά Κοινότητα, ὅταν τοῦ ἀνέθεσαν τόν σταυρό τῆς Μονῆς Ἐσφιγμένου ἰσχύει γιά τήν ἀδελφότητά του πολλαπλασίως, ἤ μᾶλλον, ἔχει μετεξελιχθῇ ριζικῶς· κατ’ ἀκρίβειαν, πλέον δέν πρόκειται μόνον περί συγκαταβάσεως, ἐκκλησιαστικοῦ καθήκοντος ἤ μιᾶς λογικῆς ἀκολουθίας, ἀλλά σ’ ὅλα αὐτά προσετέθη πλέον καί κυριαρχεῖ ἡ αἴσθηση τοῦ ὑπερτάτου χρέους ἀπέναντι στόν θυσιασθέντα : τό «γένοιτο» στήν φάση ἐκείνη ἀφοροῦσε ὅλους μας, τήν τότε συνοδεία μας· ἀπό τότε πού ὁ πρῶτος τῆς ἀδελφότητος ἔδωσε τήν ἴδια τή ζωή του – θυσιάστηκε,  μᾶς τό παρέδωσε αὐτό τό «γένοιτο» ὡς παρακαταθήκη, ὡς σκυτάλη καί ὡς ἐντολή.

Δέν εἶναι λοιπόν συμπτωματικό ὅτι ἡ ἀδελφότητα αἰσθάνεται ὅσο ποτέ ἐνισχυμένη καί προσηλωμένη στό ἔργο της, εἰς διάψευσιν τῶν προβλεπόντων διάλυση με τον θάνατό του.

Παναγιώτατε, ὅταν ἀναλάβατε τά ἠνία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου προέβητε σέ μία σημαντική κίνηση. Τείνατε χεῖρα συνεννοήσεως καί καταλλαγῆς πρός τούς ἀνθρώπους πού κατεῖχαν τήν Μονή μας καί ἦσαν ἐγκλωβισμένοι στά ἀδιέξοδα τοῦ περιθωρίου πού εἶχαν ἐπιλέξει.

Δι’ Ὑμῶν ἡ Ἐκκλησία ἀπό τό ὕψος τοῦ θρόνου τῆς Κωνσταντινουπόλεως τούς προσέφερε ἀγαπητικῶς τό ἔρεισμα γιά νά σταθοῦν. Ἐκεῖνοι τό ἀπέκρουσαν ὑπεροπτικά ἐμμένοντας στό περιθώριο.

Ἡ κίνησή Σας ἐκείνη ἔδωσε τό ἀφετηριακό στίγμα τῆς πορείας και ἀπετέλεσε για μᾶς, ἀπό τότε πού ἀναλάβαμε τήν Μονή, γνώμονα καί πυξίδα.

Ὁ ἴδιος ὁ Γέροντας και ὅλοι μας, δημοσίως τούς καλέσαμε κατ’ ἐπανάληψη νά προσέλθουν καί νά βροῦμε τούς τρόπους γιά νά πορευθοῦν μέσα στό Ἅγιο Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀντέδρασαν ἀκόμη χειρότερα. Δέν κατάφεραν οὔτε τότε νά ἐξέλθουν ἀπό τό περιθώριο. Θά ἤθελα σήμερα νά πῶ τό ἑξῆς: δέν συναισθάνονται τί ἀπώλεσαν και στις δύο περιπτώσεις.

Καί δέν ξέρουν τί χάνουν παραμένοντας οὐ κατ’ ἐπίγνωσιν στό αὐτοσχέδιο ὀχυρό τους τῆς κατακρίσεως, τοῦ ψεύδους καί τῆς μισαλλοδοξίας.

Καθ’ ὅσον μᾶς ἀφορᾶ, ἡ ἀγαπητική διάθεση ἐξακολουθεῖ να μᾶς διακατέχει στο ἀκέραιο. Ὅπως ὅμως ἡ Ἐκκλησία και Ἡ Ἱερά Κοινότης ἔτσι και μεῖς εἰδικώτερα, αἰσθανόμεθα την ὑποχρέωση να προχωρήσουμε.

Πορευόμαστε σταθερά μέ γνώμονες τήν ἀγάπη ἀλλά καί τήν ἀποφασιστικότητα στήν ἐπιτέλεση τοῦ σκοποῦ μας, μέ προσήλωση στήν Ἐκκλησία, στήν Κανονικότητα καί στό ἱερό καθεστώς τοῦ Ἁγιωνύμου Ὄρους.

Πρίν ἀναλάβουμε Παναγιώτατε τήν Μονή Ἐσφιγμένου, μία σκέψη ἀπασχολοῦσε ὅσους εἶχαν ἀγωνισθεῖ γιά τήν ἐπίλυση τούτου τοῦ γορδίου δεσμοῦ.

Μή τυχόν καί αὐτοί πού θά ἀναλάβουν ἐπαναπαυθοῦν ἁπλῶς στην μοναστηριακή περιωπή και στα ἐξ αὐτῆς προνόμια και τιμές καί φεισθοῦν προσπαθειῶν καί δαπανῶν γιά τήν πρόοδο τῆς ὑποθέσεως. 

Ἡ ἐξέλιξη, ἄς μοῦ ἐπιτραπεῖ νά πῶ, ὑπῆρξε ἀκριβῶς ἡ ἀντίθετη. Ἡ ἀδελφότητα πού ἤδη εἶχε διεκπεραιώσει δίς τήν ἀνακαίνιση τοῦ Κελλίου τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, ἀγωνίστηκε με πολλή προσευχή και σχεδόν ἀπεγνωσμένα και κατάφερε στό τέλος νά ἀνεγείρει ἐκ βάθρων τό παρόν νέο κτήριο Ἀντιπροσωπείου ἐπί ἐσφιγμενιτικοῦ ἐδάφους, δαπάνησε δέ σημαντικά ἐκ τοῦ ὑστερήματός της ἀκόμη καί γιά μελέτη ἀποκαταστάσεως τοῦ διπλανοῦ κατειλημμένου κτηρίου.

Ἀλλά καί ἀπέναντι στήν κατάληψη προχώρησε συστηματικά καί ὑπομονητικά σέ ὅλες τίς νόμιμες ἐνέργειες, ὥστε σήμερα νά ἔχει καταστεῖ ἀπολύτως διαυγής ἡ κατάσταση καί νά ἔχουν καλυφθεῖ ὅλα τά κενά. Καί φυσικά συνεχίζουμε στά ἑπόμενα βήματα.

Ἐξ ἄλλου χάριτι Θεοῦ ἡ ἀδελφότητα ἀριθμεῖ σήμερα ὑπερδιπλασίους τῆς ἀρχικῆς δυνάμεώς της καί τοῦτο παρά τήν ὑπερβολική στενότητα τοῦ χώρου μας.

Καί ἔτσι ἔχουμε σήμερα μία κατάσταση ἡ ὁποία σέ τίποτε δέν θυμίζει τό 2002 ὅταν ἐλαμβάνοντο οἱ πρῶτες ἀποφάσεις, ἤ τό 2005 ὅταν ἀναλαμβάναμε τήν Μονή.

Τό ἀπορίας ἄξιον εἶναι ὅτι μετά ταῦτα ἄρχισαν νά ἀκούγονται φωνές περί δῆθεν ὑπερδραστηριότητός μας. Περίσκεψη δείχνει νά προκαλεῖ σέ κάποιους τό γεγονός ὅτι συσσωρεύονται δικαστικές ἀποφάσεις εἰς βάρος τῶν καταληψιῶν καί ὅτι ἤδη ἐμφανίζονται διεκδικήσεις μας κατά τῆς ἀδρανούσης Πολιτείας ἀλλά καί ἀναζήτηση εὐθυνῶν γιά τήν σωρεία παραβάσεων καθήκοντος πού ἀντιμετωπίζουμε. Περίσκεψη ἕως ἀγωνίας, μή τυχόν καί πετύχουμε τόν σκοπό μας. 

Εἶναι πράγματι ἐντυπωσιακό τό πότε προέκυψαν οἱ περίεργες αὐτές προσεγγίσεις. Προέκυψαν, ἀσυγκράτητα πλέον, ὅταν ἐντός τοῦ θέρους ἐπιχειρήθηκε ἐκτέλεση δικαστικῆς ἀποφάσεως πρός ἐκκένωση τοῦ κατειλημμένου τμήματος τοῦ Ἀντιπροσωπείου.

Δηλαδή τότε πού φάνηκε ὅτι ἐδῶ ἡ ἀδελφότητα πετυχαίνει ἀπό στιγμή σέ στιγμή ἕνα μέρος τοῦ σκοποῦ στόν ὁποῖο τάχθηκε.

Κατ’ ἐκείνη τήν στιγμή λοιπόν δύο εἶναι οἱ πλευρές πού ἔχασαν την ψυχραιμία τους: ἀπό τήν μία οἱ καταληψίες πού ἔφθασαν νά πετοῦν ἐκρηκτικά στούς λειτουργούς τοῦ κράτους καί ἀπό τήν ἄλλη οἱ λοιποί ἀγωνιοῦντες πού ἐπιστράτευσαν παραχρῆμα συγκεκριμένη μερίδα τοῦ τύπου και συγκεκριμένες γραφίδες, γιά νά ποῦν τά ἑξῆς ἀντιφατικά: ὅτι δέν πρέπει να γίνει ἡ ἐκτέλεση καί ὅτι ἡ ἀδελφότητά μας ἀπέτυχε. 

Παναγιώτατε, δέν πτοούμεθα. Και ἄς μη φοβούμαστε να ποῦμε τά πράγματα μέ τό ὄνομά τους: ἔχουμε ἀπέναντί μας  ἕνα πλέγμα συγκλινουσῶν σκοπιμοτήτων, ἐν τέλει ἕνα  παρακράτος, πού δέν θέλει τήν ἐπίτευξη τοῦ σκοποῦ Σας καί σκοποῦ τοῦ Ἁγίου Ὄρους και σκοποῦ μας.

Πού ἐνοχλεῖται ἐκ τοῦ ὅτι ὁδηγοῦμε τό καράβι στόν προορισμό του. Πού στενοχωρεῖται ὅτι ἡ Μονή μας πέρασε ἀπό τά χέρια σχισματικῶν σε μία κανονική κατάσταση, ὅτι λειτουργεῖ εὐρύθμως καί, κυρίως, ὅτι ὑπάρχει και ἐκφέρει ἄποψη στην Ἱερά Κοινότητα. - Δεν μᾶς πειράζει. 

Σήμερα θά εἴχαμε τό κατειλημμένο κτήριο, ἄν ἡ δημόσια δύναμη ἀφηνόταν να κάνει τό ἔργο της.

Κι’ ἔτσι πιθανότατα χάνεται μία μοναδική εὐκαιρία νά ἀποκατασταθεῖ τό κτήριο αὐτό καί νά μᾶς φιλοξενήσει. Νἆναι εὐλογημένο.

Ἄς εἶναι κι αὐτό ἕνα ἀκόμη θύμα. Εἴμαστε ὅμως βέβαιοι: τό δίκαιο τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί τῆς Μητρός Ἐκκλησίας και τό δίκαιο τοῦ Κράτους τελικά θά ἐπικρατήσουν.

Ἀγωνιζόμαστε γι’ αὐτό νηφάλια καί χωρίς καμία παρέκκλιση ἀπό τήν κανονικότητα καί τήν νομιμότητα. Εἴχαμε και ἔχουμε ὑπομονή. 

Και ἔχουμε πάντοτε ἐνώπιόν μας τό φωτεινό Σας παράδειγμα, τοῦ Ποιμένος πού με ἐφόδιο τήν ἀλήθεια τῆς πίστεώς μας και τήν βαρειά κληρονομία τῆς πρωτοθρόνου Ἐκκλησίας δίνει ἀνυποχώρητα τὴν μάχη γιὰ τήν προάσπιση τῶν δικαίων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, πού μεταφέρει ἀνά τήν οἰκουμένη, διατυπωμένο προσφυῶς τό μήνυμα τῆς προστασίας τῆς θείας δημιουργίας. 

Θά ἤθελα κλείνοντας, νὰ γνωρίζετε ὅτι πολλή εἶναι ἡ δύναμη καί τό κουράγιο πού παίρνουμε ἀπό τήν ἐπίσκεψή Σας. Προσωπικῶς ὁ ὁμιλῶν καί σύμπασα ἡ ἀδελφότητα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγένου αἰσθανόμαστε μεγάλη εὐγνωμοσύνη για τήν πολλάκις ἐκφρασθεῖσα στήριξη καί τίς εὐλογίες Σας.

Ὁ ἐμπνευσμένος λόγος Σας χθές περί τοῦ θέματος ἐνώπιον τῆς Διπλῆς Ἱερᾶς Συνάξεως καί τά καλά Σας λόγια για τον Γέροντα, τόν διάδοχό του και την ἀδελφότητα  ἀποτελοῦν για μᾶς πολύτιμο μετάλλιο τιμῆς καί ὅσα καί νά ποῦμε εἰς εὐχαριστίαν θά εἶναι λίγα. 

Ἔρρωσθε Παναγιώτατε. Πολλά τά ἔτη Σας.